به گزارش خبرگزاری شبستان، مستند بانو به کارگردانی محمد حبیبی منصور درباره زندگی یکی از اثرگذارترین زنان اهواز ساخته شده است. این مستند سینمایی ۸۲ دقیقهای روایتی از زندگی عصمت احمدیان، مادر شهیدان فرجوانی است. این اثر افتخاراتی مانند دریافت فانوس نهمین دوره از جشنواره مردمی فیلم عمار و دیپلم افتخار جشنواره مکزیک را در کارنامه خود دارد.
محمد حبیبی منصور از انگیزهاش برای انتخاب این سوژه گفت: «این مستند درباره زندگی یکی از تأثیرگذارترین زنان اهوازی ساخته شده است. دلیل اصلی انتخاب این سوژه برخورداری ایشان از مشخصههای کامل قهرمان سینمایی بود. شیوه مواجهه این خانم با مصیبتهایش توجه من را جلب کرد. ایشان در مقام مادر، همسر و فعال اجتماعی، تصویری حماسی و اخلاقی اسطورهای ارائه میدهد. خوشبختانه این اثر نهتنها در جشنوارههای داخلی، بلکه در عرصه بینالمللی نیز دیده شد. این اثر فانوس نهمین جشنواره مردمی فیلم عمار و دیپلم افتخار بخش بینالملل جشنواره فیلم مکزیک را کسب کرد؛ این افتخارات نشان از تأثیرگذاری جهانی این روایت دارد.»
حبیبی منصور درباره ماهیت قهرمان توضیح داد: «قهرمان فرد ویژهای است که با بلوغ فکری، اخلاقی و ایمانی بالا، توانایی پشت سر گذاشتن سختیها را دارد و منبع الهامبخش است؛ قهرمانی مترادف با ایثار و بخشندگی است. قهرمان نباید تبدیل به اسطوره شود، زیرا اسطوره الگو نیست. قهرمان باید شاخصهایی داشته باشد که جوانان بتوانند از او بهره ببرند. شناخت قهرمانان، اعتماد به نفس ملی را بالا میبرد. درواقع قهرمان موتور محرک فرهنگ عمومی جامعه است.»
او درباره انعکاس زندگی عصمت احمدیان در فیلم مستند بانو گفت: «ایشان در هر ۸ سال جنگ تحمیلی حضور فعال داشتند؛ از پختن حلیم و عدسی برای رزمندگان گرفته تا سخنرانیهای چادر به چادر. ایشان با وجود ناتوانی در راه رفتن خود را رزمندهای پا به رکاب میدانند. فرزندانشان، شهید اسماعیل فرجوانی و شهید ابراهیم فرجوانی، هر دو در عملیاتهای مهم به شهادت رسیدند. مستند بانو هم سعی کرد این نقش حماسی را به خوبی به تصویر بکشد.»
حبیبی منصور درباره چالشهای ساخت این اثر گفت: «ساخت بانو دو سال طول کشید. نکته جالب این بود که این کار برنامهپذیر نبود؛ ما خودمان را با برنامههای خانم احمدیان، مانند کشاورزی و دامپروری، تطبیق میدادیم. این چالش درعین طولانیتر شدن زمان ضبط، باعث طبیعی بودن صحنهها و ارتباط گیری بهتر مخاطب با اثر شد.»
کارگردان این اثر درباره تأثیر جشنواره عمار در دیده شدن اثر خود گفت: «شهادت شهید اسماعیل فرجوانی درعملیات کربلای چهار و شهید ابراهیم فرجوانی در عملیات طریق القدس، بخشی از تاریخ این خانواده بود و ماهم تلاش کردیم فرم این اثردر خدمت انتقال پیام شهادت فرزندان و روحیهی مقاوم این مادر قرار گیرد. در این مسیر جشنوارههایی مانند جشنواره مردمی فیلم عمار در طنین انداز شدن صدای این پیام و مورد استقبال واقع شدن این اثر نقش مهمی داشتند.»
قهرمانان واقعی در برابر سلبریتیهای پوشالی: نقد بیتوجهی فرهنگی
او درباره انتقاد خود به فضای رسانه بیان کرد: «مهمترین دغدغه من در جامعه امروز، بیتوجهی مسئولان فرهنگی به معرفی قهرمانان ملی است. مدیران فرهنگی ما بیشتر اجرایی شدهاند و از جامعهای که باید غنی از محتوا باشد، غافلاند. ما امروز شاهد جایگزینی قهرمانهای پوشالی با واقعی هستیم. اینکه یک سلبریتی قهرمان معرفی شود، یک آدرس غلط است که جامعه به آن گرایش پیدا کرده است. ما باید با ساخت سریالها و کارهای سینمایی، حس درست را در مخاطب برانگیزیم تا بهدنبال قهرمانان واقعی باشند. فضای رسانهای ما به این دلیل مورد اقبال نیست که همیشه نگاه از بالا به پایین وجود دارد، در حالی که باید سبکزندگی و قهرمانان دستیافتنی را در بستهبندی مناسب ارائه دهیم.»
حبیبی منصور در پایان از تولیدات آینده خود و دغدغهاش پیرامون رسانه ملی گفت: «من اصولاً قهرمانپروری را دوست دارم و فیلمهای قبلیام نیز درهمین جنس بوده است. اکنون در حال تدارک حرکت به سمت اثر داستانی و سینمایی هستم، زیرا سینما هدف اصلی من است. در مواجهه با همه سوژهها، جای نگاه بومی و دینی در سینما و تلویزیون ما خالی است.»
نظر شما