به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، در فضای معطر حرم حضرت احمد بن موسی شاهچراغ(ع)، آیین تجلیل از مادران و همسران شهدا رنگ و بویی متفاوت داشت؛ آیینی که بازخوانی دوباره نقشی بود که سالهاست با صبر و اشک و ایثار بر شانههای زنانی استوار مانده که سهمشان از تاریخ، سکوتی پرمعناست.
گویی زمان اندکی مکث کرده بود؛ مکثی برای یادآوری سهم زنان بینام و نشان این سرزمین در بزرگترین فصلهای تاریخ انقلاب. آنان که سالهاست بیهیچ ادعایی، بار سنگین فقدان را با وقاری مثالزدنی بر دوش میکشند و در هر بزنگاه اجتماعی، پشتوانهای خاموش اما تعیینکننده برای آرامش و ثبات جامعهاند.
ادامهدهندگان راه امالبنین(س)
در این فضا، تکریم مادران و همسران شهدا، دعوتی بود به بازخوانی معنایی که در میان روزمرگیها گم شده است. و از صبری که از ایمان برخاسته و ریشه در فرهنگ امالبنین(س) دارد؛ بانویی که در دل سختترین امتحانات الهی، قامتی افراشته نگه داشت و الگویی شد برای تمام زنانی که بعدها فرزندانشان را در راه حقیقت تقدیم کردند.
در جایجای آستان مقدس، نگاهها به چهره زنانی دوخته میشد که هر کدام روایت خود را دارند؛ روایتهایی آمیخته با اشکهای مهر، دعاهای نیمهشب و سالهایی که پس از شهادت، تازه آغاز دورهای تازه از جهادشان بود. برخی از آنان سالهاست بار تربیت فرزندان کوچک را بدون حضور پدر بر دوش گرفتهاند؛ برخی دیگر در سکوت، پشتیبان نسلهای جدید رزمندگان، مدافعان حرم و پاسداران امنیت شدهاند.
روزی که بهانهای شد برای دیدنِ دوباره آنچه اغلب در هیاهوی سیاست و خبرهای روز گم میشود. اینکه ثبات جامعه بر دوش چه کسانی استوار است و شاید همین معنا بود که در سخنان مسئولان، طنین دیگری داشت؛ اینکه احترام به این زنان مسئولیتی انسانی و دینی است و بیتوجهی به نقش آنان، فاصله گرفتن از روح انقلاب به شمار میرود.
انتخاب سالروز وفات این بانوی بزرگ برای تجلیل از مادران و همسران شهدا، پیوندی میان دو تجربه زیسته از ایثار—یکی در تاریخ اسلام و دیگری در تاریخ معاصر انقلاب است.
در شبی که حال و هوای حرم با زمزمه صلوات و اشکهای آرام مادران درهم آمیخته بود، بار دیگر روشن شد که تاریخ ایثار، تنها بر دوش شهیدان نوشته نشده، بلکه در ادامه زندگی زنانِ صبر و ایمان تداوم یافته است؛ زنانی که اگرچه کمتر سخن میگویند، اما هر کدام کتابی از مقاومت در سیره انقلابند.
زنانی که ستونهای صبر انقلاباند
حسینعلی امیری، نماینده عالی دولت در فارس، وقتی پشت تریبون قرار گرفت، سخنش را از همان نقطه آغاز کرد که جانِ این مراسم از آن الهام میگیرد: از حضرت امالبنین(س)؛ بانویی که نامش با صبر، وفاداری و تسلیم عاشقانه در برابر تقدیر الهی گره خورده است.
او یادآور شد که انتخاب سالروز وفات این بانوی بزرگ برای تجلیل از مادران و همسران شهدا، پیوندی میان دو تجربه زیسته از ایثار—یکی در تاریخ اسلام و دیگری در تاریخ معاصر انقلاب است.
امیری سخنانش را با تأکید بر این نکته ادامه داد که تجلیل از خانوادههای شهدا کمترین وظیفه اخلاقی و انسانی مسئولان است؛ فرصتی برای آنکه از هیاهوی روزمره فاصله گرفته و بار دیگر به سرچشمههایی از معنویت نزدیک شوند.
استاندار فارس مادران و همسران شهدا را “ادامهدهندگان راه امالبنین(س)” خواند؛ کسانی که با صبر خود در برابر شهادت عزیزانشان، به مرتبهای از رضای الهی رسیدهاند که بسیاری از اهل سلوک در آرزوی آناند.
نقش پنهان همسران و مادران شهدا در پایداری جامعه ایمانی
در ادامه مراسم، استاندار فارس با یادآوری جایگاه شهدا، آنان را چهرههایی دانست که “پیش از شهادت جسم، در ایمان شهید شده بودند”؛ جوانانی که فضیلت را در زیست روزمره خود معنا کردند و شهادت، پاداش همان زیستن بود.
آنچه امروز کشور را از گردنههای سخت عبور داده، علاوه بر اراده نظامی یا سازوکارهای سیاسی نفسهای پاک همان مادرانی است که پس از رفتن فرزندانشان، همچنان ستونهای صبر و ایمان این جامعه ماندهاند.
او گفت آنچه امروز کشور را از گردنههای سخت عبور داده، علاوه بر اراده نظامی یا سازوکارهای سیاسی نفسهای پاک همان مادرانی است که پس از رفتن فرزندانشان، همچنان ستونهای صبر و ایمان این جامعه ماندهاند.
در روایت امیری، این زنان نه در حاشیه، که در متن استمرار انقلاب قرار دارند؛ پشتوانهای که انقلاب اسلامی بدون آن تصویر دیگری پیدا میکرد. به گفته استاندار فارس، “اخلاص و استقامت آنان رحمتی است که بر این سرزمین جاری شده”؛ میراثی که از امالبنین(س) آغاز شد و تا امروز در چهره مادران و همسرانی که با اشکی فروخورده در مراسم نشستهاند، ادامه دارد.
این آیین، یادآوری دوباره این حقیقت بود که تاریخ انقلاب علاوه بر نام شهدا، با حضور زنانی که پس از رفتن شهید، تازه راه دشوار خود را آغاز کردهاند، کامل میشود. آنان که صبرشان، بیصداترین اما پرفروغترین روایت این سرزمین است.
نظر شما