خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی: مرضیه خسرویان- بانوی توانمند و کارآفرین حوزه خیاطی و طراحی دوخت- مسیر حرفهای خود را از سال ۱۳۸۱ با شرکت در نخستین دورههای آموزشی خیاطی آغاز کرد، مسیری که با علاقه شدید او را قدمبهقدم به موفقیت رساند.
وی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان از خراسان جنوبی در توصیف ریشه این علاقه میگوید: خانواده مادریام همگی خیاط بودند از ۵-۶ سالگی تکهپارچهها را جمع میکردم و برای عروسکهایم لباس و کیف میدوختم، حتی یکبار بدون هیچ آموزش خیاطی مانتوی استفاده شدهام را شکافته و پشت و رو کردم.
این علاقه کودکی، بعدها در هنرستان با انتخاب رشته حسابداری صرفاً به دلیل شرایط تحصیلی مسیر دیگری گرفت، اما او خیلی زود دریافت که دلش در خیاطی جا مانده است.
شروع کار از پارکینگ خانه با ۳۰۰ هزار تومان سرمایهاین بانوی کارآفرین نخستین گام جدی را با شرکت در آموزشگاه خیاطی در سال ۱۳۸۱ برداشت و در ۱۳۸۲ مدرک رسمی خیاطی را دریافت کرد و در همان زمان، با کمک پدرش اولین تجهیزات کار را فراهم کرد.
خسرویان درباره سرمایه اولیهاش میگوید: کار را از پارکینگ خانه پدری شروع کردم، در آن زمان با کمک پدرم با ۳۰۰ هزار تومان موفق به خرید چرخ ژانومه و سر دوز شدم.
وی با بیان اینکه در سالهای ابتدایی، امکانات آموزشی محدودی وجود داشت، می افزاید: در آن زمان نه گوشی بود و نه اینترنت، بیشتر آموزش ها را با کمک مطالعه کتابهای مرتبط فرا گرفتم و در کنار آن در دورههای ارزانقیمت که در پارک نزدیک منزلمان برگزار میشد شرکت میکردم تا دستم روانتر شود.
او پس از ۱۵ سال فعالیت و کسب تجربه، تصمیم گرفت تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مورد علاقهاش ادامه دهد، در سال ۱۳۹۷ در دانشگاهی واقع در زادگاهش کرمان، وارد رشته طراحی دوخت شد و موفق به دریافت مدرک کاردانی گردید و در ادامه نیز با ادامه تحصیل در دانشگاه سپیده بیرجند توانست مدرک کارشناسی خود را اخذ کند.
تأسیس آموزشگاه در سال ۱۴۰۰؛ نقطه عطف فعالیت حرفهای
این بانوی کارآفرین پس از شرکت در آزمون های فنی و حرفهای در سال ۱۴۰۰ با کمک پدرش و هزینهکرد ۲۰ میلیون تومان برای خرید تجهیزات، آموزشگاه «حریر» را با علاقه به تدریس و تربیت نیروهای ماهر تأسیس کرد و در همان ابتدا موفق به آموزش هفت هنرجو شد و تا امروز حدود ۳۰ هنرجو در این آموزشگاه مهارت آموختهاند.
خسرویان ادامه میدهد: در سال ۱۴۰۱ برای توسعه کار موفق به دریافت تسهیلات ۴۰ میلیون تومانی از معدل و گردش حسابم از بانک رسالت شدم و با این رقم دو چرخ سردوز صنعتی خریداری کرده و توانستم کسبوکارم را توسعه دهم.
او که فقط سودای توسعه کار را در سر میپروراند، در سال ۱۴۰۲ جواز کسب راهاندازی مزون را نیز دریافت کرد و علاوه بر آموزش، دوخت انواع لباسهای زنانه، بچگانه و دوخت مزونی را نیز گسترش داد.
بانوی کارآفرین در سال۱۴۰۲ بار دیگر تسهیلاتی به مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان با حمایت کمیته امداد دریافت کرد تا تجهیزات بیشتری تهیه کند و در این داستا چهار چرخ جدید، میز مکش و... را خریداری کرد.
خسرویان اکنون دو شاگرد فعال دارد که در زمان نبود او نیز قادر به انجام بخش زیادی از کار هستند یکی از شاگردان او دانشجوی طراحی دوخت است و کنار او تجربه میآموزد.
او از آغاز امسال، در کسوت استاد دانشگاه ملی مهارت قائن، قدم به عرصه تدریس نهاده است، گامی که نه تنها نشانهای از شکوفایی علمی اوست، بلکه تجلی رسالت والای انسانیاش نیز به شمار میآید، او با عشق به آموزش و ایمان به توانایی جوانان این دیار، تلاش میکند شاگردانی همچون خود را پرورش دهد، شاگردانی که بتوانند فردای روشن جامعه را بسازند و چراغ امید و دانایی را در مسیر توسعه و پیشرفت برافروزند از مشکلات پیش رویش که میپرسیم، میگوید: مالیات خیلی بالا است هزینه برق و گاز تجاری هم واقعاً سنگین شده است سال گذشته بالغ بر پنج میلیون تومان مالیات برای من اعمال شد که با توجه به شرایط فعلی این موارد مشکلاتی را برای تولیدکنندگان و کارآفرینان به همراه دارد.
او درباره آرزوهای آیندهاش میگوید: دوست دارم یک مزون بزرگ داشته باشم، یک مرکز حرفهای برای لباس عروس و لباس مجلسی، همچنین تلاش می کنم شعبه دوم آموزشگاه را در مناطق کم برخوردار بیرجند تأسیس کنم.
خسرویان از مسئولان میخواهد که شرایط پرداخت تسهیلات مناسب را برای تولیدکنندگان و کارآفرینان فراهم کنند که تولید کننده در این زمینه دغدغه نداشته باشد.
او که خود روزگاری بار سخت سرپرستی خانواده را بر دوش کشیده، امروز با قلبی بزرگتر از گذشته از رؤیایی میگوید که سالها در دلش جوانه زده است، رؤیای ساختن پناهی امن برای بانوان بدسرپرست و بیسرپرست و مهمتر از آن، برای کودکانی که بیش از هر کسی به آغوش مهربانی و حمایت نیاز دارند.
او حتی پا را فراتر گذاشته و با امیدی عمیق، درخواست تأسیس هنرستان غیردولتی را نیز به آموزشوپرورش ارائه کرده است، اقدامی که اگر به نتیجه برسد، نهتنها مشکل مکان و تجهیزات او را دوچندان مهم میکند، بلکه در را به روی آیندهای روشنتر برای دهها نوجوان و بانوی نیازمند باز خواهد کرد، هنرستانی که میتواند برای بسیاری، نقطه شروع دوباره باشد.
این جملات، نه فقط بیان یک آرزو، بلکه روایت زنی است که دلش دریایی است و امید دارد ساحل امنی برای کودکان و زنان آسیبدیده بسازد.
نظر شما