به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اراک؛ سالار جیریایی در آیین اختتامیه پنجمین رویداد ملی «وطن پارسی» با قدردانی از حضور اساتید و هنرمندان، بر ضرورت تقویت رویدادهای هنری و ادبی در اراک تأکید کرد و کاهش حضور چهرههای شاخص را خلأی جدی در استان دانست.
رئیس حوزه هنری استان مرکزی با بیان اینکه در سالهای اخیر تردد چهرههای شاخص ادبی و هنری به شهر اراک نسبت به گذشته کاهش یافته است، افزود: این موضوع ضعف جدی در استان مرکزی به شمار میرود و باید با برنامهریزی و حمایت، زمینه حضور بیشتر این شخصیتها فراهم شود.
جیریایی ادامه داد: فرهنگ و هنر اراک نیازمند نفس تازه است، باید خلأ رویدادهای فرهنگی در اراک را پر کنیم. برگزاری رویدادهای متعدد فرهنگی و هنری میتواند در راستای زنده نگه داشتن ارزشهای فرهنگی و هویت ایرانی–اسلامی نقشآفرین باشد و ما باید با همدلی و تلاش مشترک این مسیر را تقویت کنیم.
وی همچنین از اساتید حاضر در نشستهای تخصصی تقدیر کرد و گفت: در این دو روز مباحث ارزشمندی ارائه شد که میتواند راهگشای توسعه فرهنگی استان باشد.
استان مرکزی جغرافیای جاودانه علم و ادب است
در ادامه این آیین، یوسفعلی میرشکاک، شاعر و نویسنده معاصر، اظهار کرد: استان مرکزی نه تنها یک محدوده جغرافیایی، بلکه کانونی تاریخی برای پرورش وزیران، ادیبان و اندیشمندان است، سرزمینی که از روزگار پیش از اسلام تاکنون، همواره سرچشمه علم و ادب بوده و آخرین قلههای سخنوری ایران را در خود پرورده است.
وی با انتقاد از کاهش توجه به دانش و فرهنگ با وجود افزایش رفاه صوری، این وضعیت را فاجعهای خواند که نیازمند تدبیر ویژه است.
میرشکاک راهکار برونرفت از این وضعیت را بازخوانی دیوانهای کلاسیک و احیای سنت استاد و شاگردی دانست و تأکید کرد: پیشنهاد میشود آثار بزرگان ادب در قالب جزوات منتخب و با توضیحات هنری منتشر شود تا علاقهمندان بهصورت جدی با میراث ادبی ایران آشنا شوند.
این شاعر با اشاره به معماری قصاید کلاسیک، قرائت نمونههایی از اشعار بزرگان را راهی برای آشنا کردن نسلهای تازه با غنای دانش و ژرفای سخنوری ایرانی دانست و بیان کرد: عراق عجم همچنان میتواند الهامبخش آینده فرهنگ و ادب ایران باشد.
آینده شعر فارسی در تلفیق هنرها و احضار متون کلاسیک رقم میخورد
قربان ولیئی، شاعر و نویسنده معاصر در آیین اختتامیه پنجمین رویداد ملی وطن پارسی در اراک، پاسداشت واقعی زبان فارسی را منوط به شناخت، آموزش و بهکارگیری صحیح آن دانست و گفت: ماندگاری زبان فارسی در تلفیق اعجازآمیز عشق و عقل نهفته است.
وی با انتقاد از بیتوجهی به درستخوانی و درستنویسی حتی در محافل رسمی، بر ضرورت توجه به شاهکارهای ادبی فارسی تأکید کرد و گفت: ماندگاری یک زبان به آثار ادبی آن وابسته است. شاهنامه، گلستان، مثنوی و دیوان حافظ برای ارتقای فرهنگی یک ملت کافی است، اما بیتوجهی به این آثار موجب شده که ما بر سر گنج باشیم و همچنان در فقر فرهنگی بمانیم.
ولیئی با بررسی تاریخ شعر فارسی، تلفیق احساسات با خرد را دلیل ماندگاری آثار بزرگان چون نظامی، مولوی و سعدی دانست و اظهار کرد: آینده شعر فارسی در تلفیق هنرها و احضار متون کلاسیک رقم میخورد. اگر کسی بر مبنای خسرو و شیرین یا تذکرهالاولیا شعر بگوید، یا بر اساس بوستان سعدی اثری سینمایی خلق کند، این اقدام نه تنها اقتباس، بلکه احیای متن کهن است.
این استاد دانشگاه در پایان خاطرنشان کرد: مرز میان واقعیت و مجاز در هنرهای تصویری آینده دگرگون خواهد شد و این تحولات، فرصتی تازه برای شعر فارسی است تا با تلفیق هنرها و بهرهگیری از متون کلاسیک، جایگاه خود را در جهان معاصر تثبیت کند.
زبان فارسی ستون استمرار هویت ایرانی در دل تاریخ
زهیر توکلی، پژوهشگر و منتقد ادبی در این آیین با بررسی عوامل استمرار هویت ایرانی، گفت: استمرار ایران نه تنها در سایه دولتهای مرکزی، بلکه با ستونهای فرهنگی چون زبان فارسی، دبیران و شاهنامهخوانی معنا یافته است.
وی با اشاره به فتوحات عربها در ایران، توضیح داد: دهقانان مناطق شرقی با معاهدههای صلح استقلال خود را حفظ کردند و همین امر موجب شد اسلام بهتدریج در ایران نفوذ کند. در نتیجه، زبان فارسی و آداب ایرانی در کنار اسلام باقی ماند و هویت ایرانی استمرار یافت.
این پژوهشگر به نقش دبیران در انتقال فرهنگ از دوره ساسانی به اسلامی پرداخت و افزود: سنت حسابداری و کتابت ساسانیان، همراه با جزوههای علمی و اندرزنامهها، به فرهنگ اسلامی منتقل شد. حتی واژه «ادب» از فرهنگ ساسانی وارد زبان عربی شد و این انتقال، سبب استمرار اندیشه سیاسی ایران در آثار بعدی شد.
توکلی در پایان با اشاره به نقش ایلخانان در پاسداشت فرهنگ ایرانی، تصریح کرد: سرمایهگذاری ایلخانان برای تولید شاهنامههای نفیس، تنها یک پروژه هنری نبود، بلکه پاسداشت میراث دبیران و استمرار هویت ایرانی بود. این عوامل موجب شدند ایران حتی در دورههای فقدان دولت مرکزی، همچنان به عنوان یک هویت تاریخی و فرهنگی باقی بماند.
نظر شما