به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، غروب آرامی است در یکی از شبهای فاطمیه؛ مسجد، لبریز از سکوتی سنگین اما زنده است؛ سکوتی که پیش از آغاز یک سخن مهم، در میان جمعیت تنفس میشود.
حجتالاسلام والمسلمین سیدعلی آیتاللهی، از اساتید حوزه علمیه قم و یادگار خاندان علم و اخلاق، پشت تریبون میایستد و اولین جملهاش، فضای مجلس را روشنتر از چراغها میکند: «بالاترین فضیلتی که انسان میتواند به آن برسد، معرفت نسبت به حضرت زهرا سلاماللهعلیهاست.»
این جمله، چارچوبی است برای شبی که بیش از آنکه مجلس عزاداری باشد، کلاس درس معرفت و عدالت است. حجتالاسلام آیتاللهی بهجای روایت صرفِ مظلومیت تاریخی حضرت، میکوشد نقش امروزِ ما را در امتداد آن راه توضیح دهد؛ روایتی که گزارش این مجلس را از یک برنامه مذهبی معمول، به یک تحلیل فرهنگی-اجتماعی تبدیل میکند.
معرفت به فاطمه(س)؛ یک مسئولیت همگانی
این استاد حوزه علمیه تأکید میکند که فرهنگ شیعه بودن فاطمه(س) در جامعه صدر اسلام چنان گسترده بود که حتی مردان به زنان توصیه میکردند برای مسیر شیعهگیشان به سراغ حضرت زهرا(س) بروند. او این جمله را پل ورود به بحث مسئولیت میداند: «پیرو بودن حضرت زهرا(س) مسوولیتی بسیار سنگین بر عهده ما گذاشته است.»
فاطمه(س) الگوست، اما نه الگویی انتزاعی یا تاریخی؛ الگویی زنده که باید با رفتار اجتماعی، عدالتخواهی و مسئولیت اخلاقی در زندگی روزمره همراه شود.
او در لابهلای سخنانش، بارها تکیه میکند که فاطمه(س) الگوست، اما نه الگویی انتزاعی یا تاریخی؛ الگویی زنده که باید با رفتار اجتماعی، عدالتخواهی و مسئولیت اخلاقی در زندگی روزمره همراه شود.
راه حضرت زهرا(س)؛ از مظلومیت تا عدالت
حجتالاسلام آیتاللهی بر نکتهای تأکید میکند که کمتر در سخنرانیهای عمومی به آن پرداخته میشود و آن «نسبت فاطمه با عدالت» است.
به گفته او «عدالت، نظم به جامعه میدهد و برای اهل بیت(ع)، نظم بر اساس عدالت مهم بوده است. راه حضرت زهرا(س) عدالت است؛ شیعه حضرت زهرا(س) عدالتخواه است و حقی را زیر پا نمیگذارد.»
این عبارات، تحلیل جلسه را از فضای صرفاً معنوی به عرصه اجتماعی پیوند میدهد؛ جایی که الگوی فاطمه(س) برای اصلاح رفتار اجتماعی و حفظ کرامت دیگران معنا مییابد.
از گذشتهای غریب تا امروزِ بلند
آیتاللهی با نگاهی تاریخی-تحلیلی، غربت فاطمه(س) در عصر خودش را نقطه مقابل جایگاه امروز او مینشاند: «فاطمه(س) آن روز غریب بود، کسی نداشت او را یاری کند. اما امروز نام فاطمه(س) بلند است چون نام فاطمه، نام دین خداست.»
او این جمله را مقدمهای برای هشدار میکند؛ هشدار درباره گم نشدن این نام، این مسیر و این الگو: «نام حضرت زهرا(س) نباید گم شود.»
در پایان مجلس، میان سکوتی که دوباره بازگشته، این نکته بیش از هر چیز در ذهن شنوندگان میماند. اینکه معرفت نسبت به حضرت زهرا(س) با حضور آگاهانه در جامعه، عدالتخواهی، یاریرساندن به دیگران و پاسداشت نام و راه اوست که معنا پیدا میکند.
نظر شما