خبرگزاری شبستان-خراسان جنوبی؛ زینب روحانی مقدم-در روزگاری که گذر زمان بسیاری از خاطرهها را کمرنگ میکند، هنوز لحظاتی وجود دارد که یک شهر، یک ملت و یک تاریخ را در نقطهای واحد گرد هم میآورد؛ لحظاتی که قلبها را همضربان میکند، سکوتها را معنا میبخشد و هیاهوی زندگی را لحظهای از حرکت بازمیدارد. بیرجند، شهری که سالهاست با خاطره شهیدان و نامآوران خود زیسته است، بار دیگر شاهد صحنهای بود که فراتر از یک مراسم تشییع، به یک آیین جمعیِ وفا و دلدادگی تبدیل شد.
در هوای سرد و آرام پاییز، هنگامی که نفسها رنگ سپیدی به خود میگرفت و آسمان همچون آینهای مات، غمگین بر فراز شهر گسترده بود، مردم از گوشهوکنار بیرجند خود را به کهفالشهدا رساندند؛ مکانی که همواره نقطه اتصال نسلها به فرهنگ ایثار بوده است.
آنجا، در سکوتی آمیخته با انتظار، پیکرهای مطهر ۶ شهید گمنام آرام گرفته بودند؛ ۶ جوانی که هویتشان خاموش بود، اما حضورشان هزاران خاطره را بیدار میکرد.
شاید سالها پیش در دل خاکهای داغ جنوب یا غرب کشور جنگیدهاند؛ شاید در آخرین لحظه زندگی تنها به خدا و وطن اندیشیدهاند؛ و شاید اکنون پس از دههها غربت، در روز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)، به آغوش مردم بازگشتهاند تا یک بار دیگر روح شهر را جان ببخشند.
این تشییع، صرفاً بدرقهی پیکرهایی نبود که سالها زیر خاک غریب مانده بودند؛ بلکه تجدید میثاقی بود میان مردم بیرجند و ارزشهایی که میراث نسلهای گذشته است: ایمان، غیرت، وفاداری و احترام به کسانی که برای امنیت این سرزمین جان خود را تقدیم کردند.
در چنین روزی، پاییز نهچندان پررنگِ بیرجند، شاهد جاری شدن اشکهایی بود که گرمای آن با سرمای هوا مقابله میکرد؛ اشکهایی که بغضی چنددهساله را همراه خود فرو میریخت. صدای مداحیها، سینهزنیها، آهها و زمزمههای زیر لب «یا زهرا» در شهر میپیچید و خیابان مدرس تا میدان ابوذر را به مسیری تبدیل میکرد که بر آن احترام، ایمان و اندوه در کنار هم قدم میزدند.
بیرجند در سوگ؛ بدرقهای پاییزی برای شش پرستوی بینام
در یکی از روزهای سرد و آرام پاییز، بیرجند بار دیگر صحنهای از عشق، دلدادگی و احترام را رقم زد. همزمان با سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)، جمعیت عظیمی از مردم از کهفالشهدا تا میدان ابوذر، با قلبهایی مالامال از اندوه و افتخار، پیکرهای مطهر شش شهید گمنام را بدرقه کردند.
هوای خنک شهر، همراه با نوای مداحیها، سینهزنیها و زمزمههای سوگ فاطمی، فضایی پرمعنا و معنوی پدید آورده بود.
آغاز مراسم از کهفالشهدا؛ شکوهی توأم با سکوت و احترام
از ساعات ابتدایی صبح، مردم از نقاط مختلف شهر در محوطه کهفالشهدا گرد آمدند. پیکرهای مطهر شهدا، پوشیده از پارچههای سهرنگ و گلهای سپید، در میان احترام مردم قرار داشت.
صدای مداحیهای فاطمیه از بلندگوها فضای اطراف را پر کرده بود. هیئات مذهبی با بیرقها و عَلَمها وارد میشدند و مسیر تشییع آماده احترام به میهمانانی بود که سالها ناشناس در دل خاک آرمیده بودند.
مسیر تشییع؛ گامهایی سنگین و اشکهایی آرام
با آغاز حرکت تابوتها به سمت خیابان مدرس، جمعیت با نظم و آرامش همراه شد.
سینهزنیها، نوحهها، صدای طبل و دمام، و چهرههایی که اندوه در آنها آشکار بود، مسیر تشییع را به مراسمی باشکوه و تاثیرگذار تبدیل کرده بود.
قدمها آهسته اما استوار برداشته میشد و اشکها بیاختیار بر چهرهها جاری بود. مردم آمده بودند تا با جانباختگان بینام اما آشنا، آخرین وداع شهر را انجام دهند.
صدای مردم؛ روایتهایی رسمی از دلدادگی و احترام
یک فرهنگی بازنشسته که سالها در مدارس بیرجند خدمت کرده بود، چنین بیان کرد: در طول سالهای خدمتم، دانشآموزانی داشتم که به جبهه رفتند و برخی هرگز بازنگشتند.
وی گفت: حضور در این مراسم، برای من یادآور همان روزهاست. پیکرهای این شهدا هرچند بینام هستند، اما گویی بخشی از جوانان این سرزمیناند که اکنون بازگشتهاند. به باور من، نسل امروز باید بداند امنیت کنونی نتیجه ایثار همین انسانهاست.
بانویی سالمند که با چهرهای آرام و اندوهگین در مراسم حضور داشت، گفت: روز شهادت حضرت زهرا(س) روزی است که دل هر مادری به لرزه درمیآید.
وی افزود: مشاهده پیکرهای این شهدا، انسان را به یاد فرزندان خویش میاندازد. ممکن است خانواده برخی از این شهدا هرگز از سرنوشت عزیزان خود آگاه نشده باشند، اما اینجا همه مردم برای آنان حرمت قائلاند و آنان را فرزندان این ملت میدانند.
راه شهدا ادامه دارد
یکی از جوانان فعال در هیئات عزاداری اظهار داشت: برگزاری این مراسم برای ما یک فرصت معنوی است تا بار دیگر مفهوم اخلاص را درک کنیم.
وی ادامه داد: شهدا بدون آنکه نام و نشانی بخواهند، برای اعتقادات خود جان فدا کردند. این تشییع باشکوه نشانه آن است که مردم همچنان قدردان آنان هستند و راه آنان را با افتخار ادامه میدهند.
امنیت و آرامش، حاصل فداکاری شهدا
یکی از حاضران که فرزند نوجوان خود را همراه داشت، چنین عنوان کرد: حضور نسل نوجوان در چنین مراسمهایی ضروری است. آنان باید بدانند امنیت، آرامش و پیشرفت امروز جامعه، حاصل فداکاری و جاننثاری شهداست. این پیکرها گمناماند، اما در حقیقت نماد جوانانی هستند که برای آرمانهای بزرگ ایستادگی کردند.
فرزند وی نیز در عباراتی کوتاه اما معنادار افزود: آشنایی با مفهوم شهید و مشاهده این مراسم، برای ما بسیار اثرگذار است و نشان میدهد که این جانفشانیها هرگز فراموش نمیشود.
میدان ابوذر؛ اوج وداع
با رسیدن کاروان تشییع به میدان ابوذر، جمعیت به اوج خود رسید. نوحهها بلندتر، سینهزنیها گستردهتر و فضای میدان آکنده از زمزمههای «یا زهرا» بود.
برخی مادران شهید با نگاهی پر از اشک، تابوتها را بدرقه میکردند و بسیاری از مردم در سکوتی عمیق، تنها نظارهگر این لحظات بودند؛ لحظاتی که در تاریخ این شهر ثبت خواهد شد.
تشییع پیکر شش شهید گمنام در بیرجند، تنها یک آیین نبود؛ بیانیهای از وفاداری، قدرشناسی و استمرار فرهنگ ایثار و شهادت بود.
در میان هوای سرد پاییزی، نوای مداحیهای فاطمی، سینهزنیهای پرشور و اشکهای آرام، حقیقتی نمایان شد: شهید گمنام، هرچند نامش پنهان است، اما یاد و راه او روشنترین مسیر در دلهای مردم این سرزمین باقی خواهد ماند.
پیکر مطهر شهید ۲۴ ساله که در دیماه ۱۳۶۵ در منطقه شلمچه به شهادت رسیده است، در مرکز توانبخشی حضرت علیاکبر(ع) آرام میگیرد.
پیکر مطهر شهید ۲۶ ساله که در اسفندماه ۱۳۶۲ در عملیات جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت نائل آمده است، با دستان مردم شهیدپرور بیرجند در بوستان الهیه خاکسپاری خواهند شد.
نظر شما