به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از کرمان؛ غروب اولین روز آذرماه سال ۱۳۹۹ بود که ستارهای از سپهر علم و اخلاق و مردمداری غروب کرد و مردی از سلاله جلیله سادات به دیدار حق شتافت.
آیتالله سیدیحیی جعفری، عالم وارستهای که حکم امامت جمعه خود را از بنیانگذار کبیر انقلاب دریافت کرد و چهار دهه در این سنگر خطیر به خوبی نقشآفرینی کرد و هنگامی که به دلیل کهولت سن خود را از ادامه ماندن در این جایگاه کمتوان یافت در نهایت سلامت نفس سال ۱۳۹۶ از این منصب کنارهگیری کرد.
در میان همه ویژگیهای برجسته شخصیت آیتالله سیدیحیی جعفری؛ آنچه برای منِ خبرنگار همیشه در ذهن مانده، نظم و وقتشناسی ایشان بود.
تمام جلسات و برنامههای ایشان راس ساعت آغاز و تمام میشد؛ وقتشناسی آیتالله جعفری زبانزد بود و همه کسانی که از نزدیک با وی آشنا بوده و یا حشری و نشری با او داشتند، این موضوع را به خوبی میدانند.
در کنار نظم و وقتشناسی، تواضع و فروتنی آیتالله جعفری از دیگر ویژگیهای برجسته ایشان بود؛ هیچگاه خود را برتر از دیگران نمیدانست؛ چه در جلسات رسمی و چه در دیدارهای مردمی، سادگی و صمیمیت ایشان مشهود بود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام تسلیت خود به مناسبت درگذشت آیتالله سیدیحیی جعفری، ایشان را «سید صدق و صفا» نامیدند؛ تعبیری که گویای شخصیت صادق، بیریا و خالص این عالم وارسته است.
این تعبیر نشان از شناخت دقیق مقام معظم رهبری از ویژگیهای اخلاقی و معنوی آیتالله جعفری دارد؛ صدق در گفتار و صفا در نیت، دو ویژگی برجستهای که در سیره عملی ایشان به وضوح دیده میشد؛ چه در دوران امامت جمعه و چه در ارتباط با مردم، همواره با صداقت، صراحت و دلسوزی رفتار میکردند و هیچگاه از مسیر اخلاص و خدمت به خلق خارج نشدند.
آیتالله جعفری در مواجهه با عملکرد مسئولان، همواره صریحاللهجه و بیتعارف بودند
به یاد دارم در یکی از جلسات، مسئولی در حال ارائه گزارشی از فعالیتهای سازمان تحت مدیریت خود پس از هر چند جمله، از عباراتی مانند «عملکرد زیبا» استفاده میکرد تا گزارش خود را تحسینآمیز جلوه دهد؛ آیتالله جعفری که به دقت گوش میدادند، در واکنش به این توصیفها گفتند: دقیقاً بگویید چکار کردید!؟
آیتالله جعفری مظهر سادگی و بیتکلفی بودند؛ یکی از خاطراتی که این ویژگی را به خوبی نشان میدهد مربوط به روز برگزاری یکی از انتخاباتها است؛ در حالی که برنامه بهصورت زنده از سیمای مرکز استان پخش میشد و ایشان برای انداختن رأی خود به یکی از شعب اخذ رأی آمده بودند، ناگهان نگاهشان به یکی از خبرنگاران پرتلاش استان افتاد؛ بی هیچ ملاحظهای، در همان لحظه و جلوی دوربین، با صداقت و صمیمیت خاص خود و با آوردن نام آن خبرنگار از او تشکر کردند.
این رفتار، برای بسیاری از حاضران غیرمنتظره بود؛ اما برای کسانی که حاجآقا را میشناختند، کاملاً طبیعی چون اهل تعارفات مرسوم نبود و هر جا که لازم میدید، بیواسطه و بیتکلف، قدرشناسیاش را ابراز میکرد و همین صداقت و بیریایی بود که دلها را به او نزدیک میکرد.
یکی دیگر از جلوههای اخلاقی آیتالله سیدیحیی جعفری، توجه خاص و محترمانه ایشان به جایگاه بانوان بود.
یکی از بانوان خبرنگار برایم تعریف میکرد که روزی وارد جلسهای شد که تمام حاضران مرد بودند و صندلیها نیز بهگونهای چیده شده بود که جایی برای نشستن او نبود. فضای جلسه رسمی بود و برنامه بهصورت جدی در حال برگزاری.
آیتالله جعفری که متوجه حضور او شدند، بیدرنگ و با همان دقت همیشگیشان به مسئول دفترشان گفتند: صندلی بیاورید، این خانم باید بنشیند؛ صندلی را هم همینجا کنار من قرار بدهید.
خود من نیز خاطرهای فراموشنشدنی از احترام و ادب آیتالله جعفری دارم؛ روزی برای پوشش خبری یکی از جلسات دفتر ایشان وارد شدم؛ اتفاقاً آن روز تمام مدعوین از آقایان بودند و فضای جلسه کاملاً رسمی بود اما همین که حاجآقا متوجه حضور من شدند، با همان متانت همیشگیشان نیمهخیز شدند و با احترام خاصی خوشآمد گفتند.
این رفتار شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما برای منِ خبرنگاری که بارها در جلسات رسمی حضور یافته بودم، نشانهای از عمق ادب، توجه و شخصیت والای ایشان بود؛ حاجآقا با همین رفتارهای کوچک اما پرمعنا، بزرگی خود را نشان میدادند.
این رفتارها، نشانهای از احترام ایشان به بانوان بود و نشان میداد که حاجآقا چقدر به حفظ کرامت انسانی و رعایت شأن افراد، فارغ از جنسیت، پایبند بودند و برای ایشان، حضور بانوان در عرصههای اجتماعی و رسانهای نهتنها پذیرفته، بلکه ارزشمند و قابلتقدیر بود.
اینها تنها گوشهای از خاطرات و صفات مردی است که نامش با صداقت، خدمت و اخلاق گره خورده بود؛ آیتالله سیدیحیی جعفری نه تنها امام جمعهای مردمی، بلکه پدری معنوی برای بسیاری از دلهای مشتاق بود؛ کسی که با رفتنش، خلأیی بزرگ در سپهر معنوی کرمان پدید آمد اما یاد و منش و سیرهاش همچنان با مردم کرمان هست.
نظر شما