به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از خراسان جنوبی، علی فلاحتکار- قائممقام سازمان دانشآموزی کشور- امروز (۱۸ آبان) در دیدار با نماینده ولیفقیه در استان، ضمن عرض سلام و ادب، اظهار داشت: سازمان دانشآموزی طی ۱۶ ماه اخیر با تغییر پارادایم، خود را بهعنوان متولی امر نوجوان در کشور معرفی کرده است. این مأموریت دو وجه دارد؛ نخست اصالت خود نوجوانی، چرا که نوجوان در آستانه سن تکلیف، بلوغ و مسئولیتپذیری دینی، سیاسی و اجتماعی قرار دارد.
وی با اشاره به اینکه از نظر تکلیف شرعی، تفاوتی میان نوجوان ۱۳ یا ۱۵ ساله با انسان بالغ ۴۰ ساله وجود ندارد، افزود: نوجوانی باید بهعنوان یک فرصت دیده شود. در اوایل انقلاب نیز نوجوانان ۱۵ تا ۱۷ ساله در جنگ حضور داشتند و سرباز امام بودند اما متأسفانه در دو دهه اخیر، به نوجوانی بهمثابه کودکی نگاه شده و آن را صرفاً دوره سرگرمی دانستهایم، در حالیکه نوجوانی، سن جهاد و قیام است.
وی در ادامه به ویژگیهای بالقوه نسلهای دهه ۸۰ و ۹۰ اشاره کرد و گفت: این نسلها در برخی مولفهها شباهت زیادی به نسل دهه ۴۰ دارند؛ نسلی که انقلاب را به ثمر رساند. دشمن نیز به همین دلیل تمرکز ویژهای بر نوجوانان دهه ۸۰ و ۹۰ دارد. یکی از ویژگیهای برجسته این نسل، روحیه آزادیخواهی است که ظرفیت بسیار ویژهای محسوب میشود.
قائممقام سازمان دانشآموزی کشور با اشاره به فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه «این جوانان و نوجوانان هستند که انقلاب را به قله میرسانند»، تصریح کرد: اگر نهادهای مسئول بهدرستی به مسئله نوجوان ورود کنند، این نسل توان رساندن جمهوری اسلامی به قلههای پیشرفت را دارد. اما اگر در این زمینه سستی شود، تبعات تلخی در جامعه رقم خواهد خورد؛ هرچند بخشی از آن را امروز شاهد هستیم.
وی افزود: اگر نوجوان امروز بر اساس فطرتش هدایت شود و زمینه شکوفایی استعدادهایش فراهم گردد، میتواند با شدت و توان بیشتری انقلاب را در مسیر صحیح حرکت دهد. سازمان دانشآموزی نیز بهعنوان نهادی تربیتی، مأموریتهایی را برای خود تعریف کرده که بخشی از آنها توسط دکتر منتظری مطرح شدهاند.
فلاحتکار تأکید کرد: اصالت باید به معنای واقعی به دانشآموز سپرده شود و مسئولیتها بر دوش خود او قرار گیرد. این امر در زندگی شخصی و اجتماعی آیندهاش تأثیرگذار خواهد بود. بسیاری از فرماندهان دهه ۶۰، نوجوانان ۱۸ تا ۲۰ سالهای بودند که در ۱۵ یا ۱۶ سالگی در کنار امام، انقلاب را راهبری میکردند.
نظر شما