به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از بنیاد هدایت، دو سال و نیم است که حجتالاسلام محمدجواد راکبی، قدم در مسجد صاحبالزمان(عج) گذاشته؛ مسجدی در دل سپاخنگِ چرام که حالا برای مردمش نه فقط جای نماز، بلکه پناهی برای دل و عقل شده است.
مسجد حاج آقای راکبی برنامههای متنوع و متکثری دارد؛ از راهاندازی کاروانهای پیادهروی اربعین و راهیان نور گرفته تا سخنرانیهای پرشور و جلسات تفسیر و احکام که تقریباً هر شب برپاست. در ماه، میانگین ۱۳ تا ۱۷ سخنرانی دارد؛ و خودش میگوید: «سعی میکنم حرفهایم همهجانبه باشد؛ هم دل را گرم کند، هم تبیین و روشنگری داشته باشم.»
هر شب پس از نماز، جمعی از مردم دورش مینشینند تا تلاوت و تفسیر قرآن را بشنوند، احکام و روایتها را مرور کنند و از او سؤال بپرسند.
اما فعالیتهایش فقط به مسجد ختم نمیشود. در فضای مجازی، گروهی سههزارنفری از بانوان سراسر کشور را اداره میکند؛ جایی برای آموزش احکام، مشاوره خانواده، گفتوگوهای اخلاقی، شبهات دینی و مسائل روز. در کنار آن، در بیش از چهل گروه فعال دیگر نیز حضور دارد و تقریباً شبانهروز پاسخگوی مردم است.
حاج آقای راکبی چهرهای مردمی دارد؛ حدود دویست نمازگزار ثابت دارد، ولی او معتقد است: «مهمتر از تعداد نمازگزاران، دلهایی است که با مسجد پیوند خوردهاند.»
دعای ندبه هر هفته در چرام برگزار میشود و مردم از محلههای مختلف میزبانی آن را بهنوبت برعهده میگیرند. حاج آقای راکبی در این مراسمات نیز حضور فعالی دارد، بیآنکه خستگی را بشناسد.
در کنار فعالیتهای عبادی، کمک به فقرا بخش جدانشدنی زندگی اوست. میگوید: «بر خودم واجب میدانم برای فقرا کاری کنم، چه در شهر خودم چه در جاهای دیگر.» گاهی کمکها را خودش میرساند، گاهی مردم به او اعتماد میکنند و پولی میسپارند تا دست نیازمندی را بگیرد. از تأمین داروی بیمار دیالیزی در سیستان گرفته تا سر زدن به یتیمان محله، هیچ کاری برایش کوچک نیست.
او باور دارد که امام محله یعنی بودن در کنار مردم، نه فاصله گرفتن از آنها. به همین دلیل در صلح و سازش خانوادگی هم پیشقدم است؛ از اختلافهای زن و شوهرها گرفته تا دعواهای خانوادگی. میگوید: «پروندههای پیچیدهتر، به رفیقم حاجآقای مؤمن ارجاع میدهم که ۲۰ هزار ساعت سابقه مشاوره دارد.»
در مسجدش، بانوان نقش فعالی دارند. هیئت امنای مسجد را طوری چیده که در کنار ریشسفیدان و جوانان، یک خانم هم عضو باشد.
در جلسات قرآن، کارگاههای تربیتی و فعالیتهای فرهنگی بانوان پیشرو هستند و این ترکیب، مسجد را پویا کرده است.
اما بیش از هر چیز، رابطه صمیمی او با جوانان و نوجوانان چشمگیر است. میگوید: «هنر این است آنکه اهل مسجد نیست را جذب کنی.»
با نوجوانان فوتبال بازی میکند، اردو میبردشان، و در کنارشان کلاسهای درسی و قرآنی راه میاندازد. حتی از هزینههای کاروان اربعین، خرج فعالیت جوانان مسجد را تأمین میکند.
حتی از فرصت طی کردن مسیر خانه تا مسجد، هم استفاده میکند با جوانان گرم میگیرد و آنان را برای شرکت در نماز جماعت تشویق میکند.
او از کودکی قاری قرآن بوده، تجوید کار کرده و مؤذن بودن را مایه افتخار خود میداند؛ میگوید: «من عاشق لباس آخوندیام. طلبه یعنی تبلیغ. همیشه شکر میکنم که خدا این راه را جلو پایم گذاشت.»
نظر شما