به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از عربی۲۱، در سالهای اخیر، موج تخریب مساجد در نقاط مختلف هند نهتنها واکنشهای گستردهای را در داخل کشور برانگیخته، بلکه نگرانی جامعه مسلمان را در سطح ملی و بینالمللی عمیقتر کرده است. تنها در ماه گذشته، سه مسجد در سه ایالت مختلف این کشور تخریب شدند؛ رخدادی که از ابعاد گستردهتر و نگرانکنندهتر این روند پرده برمیدارد.
مقامهای هندی معمولاً از دلایلی چون توسعه شهری، پروژههای عمرانی یا ادعای تصرف غیرقانونی زمین برای توجیه این اقدامات استفاده میکنند، اما فعالان و رهبران مسلمان بر این باورند که این دلایل صرفاً پوششی برای حذف تدریجی نمادهای اسلامی و تاریخی است.
تخریب بخشی از مسجد تاریخی مانچا در احمدآباد
در چهارم اکتبر ۲۰۲۵، دادگاه عالی ایالت گجرات حکم به تخریب بخشی از مسجد تاریخی مانچا در شهر احمدآباد صادر کرد؛ بنایی با قدمتی نزدیک به ۴۰۰ سال. مقامات شهری این اقدام را لازمه گسترش مسیر جادهای در نزدیکی ایستگاه راهآهن کالوپور و تقاطع مترو احمدآباد عنوان کردند، زیرا بخشی از مسجد در مسیر پروژه قرار داشت.
با این حال، متولیان مسجد تأکید دارند که این مکان وقف اسلامی است و حکم صادرشده نهتنها با قانون شهرداری احمدآباد (GPMC) مغایرت دارد، بلکه ناقض حقوق بنیادین تضمینشده در قانون اساسی هند است.
آنان در اعتراض خود اعلام کردهاند که دادگاه به اهمیت تاریخی و مذهبی مسجد بیاعتنا بوده است. هرچند حکم دادگاه تصریح میکند که ساختار اصلی مسجد باقی بماند، اما مسلمانان بیم آن دارند که این اقدام سرآغاز روندی تدریجی برای نابودی کامل مسجد باشد.
حادثه شهر بارلی در اوتار پرادش و مصادره ۸ ملک اسلامی
در ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۵، در شهر بارلی از ایالت اوتار پرادش، پس از لغو راهپیماییای با شعار «من محمد(ص) را دوست دارم»، تنشهایی میان مردم و نیروهای پلیس درگرفت.
پس از درگیریها، اداره توسعه شهری (BDA) هشت ملک وابسته به پیروان و نزدیکان خلیفه توقیر رضا خان را «غیرقانونی» اعلام کرد و آنها را به ساختوساز بر روی زمینهای دولتی بدون مجوز متهم نمود.
در میان این املاک، پروژههایی چون اسکایلارک (Skylark)، فهم لان (Fahm Lawn) و فلورا گاردن (Flora Garden) نیز قرار داشتند که همگی پلمب شدند.
مقامات هکدی ادعا کردند که این اقدامات برای «منافع عمومی» انجام گرفته، اما مسلمانان منطقه این تصمیم را نتیجه فشارهای سیاسی و تبعیض مذهبی دانستند.
در پی این رویدادها، اینترنت در منطقه بهطور موقت قطع شد و بیش از ده پرونده قضایی علیه هزاران نفر تشکیل گردید.
تخریب مسجدی روستایی در منطقه سمبهل
در روستای رایا بوجهَر از منطقه سمبهل در ایالت اوتار پرادش، مقامات محلی مسجدی و تالار اجتماعاتی به مساحت حدود ۳۰ هزار فوت مربع را با ادعای ساختوساز در زمینهای دولتی و برکه آبی تخریب کردند.
در دوم سپتامبر ۲۰۲۵، اخطاریهای صادر شد و به مالکان ۳۰ روز فرصت داده شد، اما با پایان مهلت و بدون پاسخ مثبت، مأموران با استفاده از بولدوزر و تحت حفاظت شدید امنیتی وارد عمل شدند.
این عملیات با پرواز پهپادها و محدودیت تردد اهالی روستا همراه بود. مردم محلی میگویند تالار با کمکهای مردمی ساخته شده بود و هیچ جایگزینی از سوی دولت برای مسجد و مرکز اجتماعی ارائه نشد. این دومین مورد تخریب مسجد در این منطقه طی چهار ماه گذشته بود.
این سه نمونه تنها بخشی از روندی گستردهتر است؛ روندی که طی آن، مساجد قدیمی و تاریخی با برچسب «غیرقانونی» یا در قالب طرحهای توسعه هدف تخریب قرار میگیرند. رهبران مسلمان میگویند چنین اقداماتی بهطور نظاممند در جهت تضعیف هویت دینی و فرهنگی مسلمانان هند انجام میشود.
هرچند قانون اساسی هند آزادی دین و حقوق اقلیتها را تضمین کرده است، اما تصمیمات قضایی و اداری در سالهای اخیر واقعیتی متفاوت را نشان میدهد؛ واقعیتی که در آن، مسجد نهتنها مکان عبادت، بلکه نماد مقاومت در برابر حذف فرهنگی است.
از مسجد چهارصدساله مانشا در احمدآباد تا مسجد کوچک یک روستای دورافتاده در سامبهال، هر تخریب نه فقط دیواری از سنگ، بلکه بخشی از تاریخ و هویت مسلمانان را فرو میریزد؛ زخمی که اگر ادامه یابد، میتواند چالش جدی برای همزیستی دینی و اصول قانون اساسی هند ایجاد کند.
نظر شما