خبرگزاری شبستان_آران و بیدگل؛ روح اله باقری/ در کوچههای شهر، هنوز عطر و بیرق ایام فاطمیه برپا نشده است، اما در زیرزمین «مجتمع فرهنگی شهید عباسی» کانون فرهنگی هنری امام زمان (عج)، چند ماهی است که رنگ و بوی دیگری حاکم است؛ بویی آمیخته با تمرین، تعهد و اشتیاق برای بازآفرینی مظلومیت بانویی که نامش آرامشبخش قلبهاست.
اینجا، محفل تمرین نمایش عظیم «بانوی بی نشان» بود؛ صحنهای که هنر نمایش را به یک «منبر زنده هنری» تبدیل کرده است.
حضور در آستانه اجرا
هنگامی که در قالب هیئتی متشکل از کارشناسان اداره تبلیغات اسلامی، اعضای کانون مداحان و شورای هیئات مذهبی خواهر و برادر و دبیرخانه آیین ها و همایش های مذهبی شهرستان وارد محل قرار شدیم، فضای تمرین از یک محیط کاری صرف، به فضایی معنوی تغییر یافت. عوامل اجرایی، با وجود خستگی تمرینات فشرده، با گرمی از مسئولین استقبال کردند. در این میان، چهرهها نشان از تعهدی فراتر از صرف اجرای یک تئاتر داشتند؛ تعهدی که ریشه در هدف والای نمایش داشت: معرفی سیره ساده و ناب حضرت فاطمه زهرا (س). در این زیرزمین، جمعی از هنرمندان خود را وقف روایتی کرده بودند که فراتر از متن، یک رسالت بود.
کارگردان نمایش، در حالی که نگاهش مدام به صحنهای بود که بازیگرانش در حال آمادهسازی بودند، از «کشتی پهلو گرفته» سخن گفت. او، قدرت تئاتر را چنین توصیف کرد: «هنر نمایش، تنها نمایش یک داستان نیست؛ تئاتر، قاب شکافتهای است که ما از طریق آن، عمق پیام را به مخاطب عرضه میکنیم.
علی اصغر پارسافرد می گوید: «ما تلاش کردیم تا زندگی ساده و پرمغز حضرت زهرا (س)، دور از هرگونه جلوهگری دنیوی، به جامعه معرفی شود. این اثر که گروه تئاتر کانون فرهنگی هنری امام زمان (عج) عباس آباد آن را برای چهارمین دوره روی صحنه میبرد، تلاش ۱۵۰ نفره شامل ۵۰ بازیگر و بیش از ۱۰۰ نفر عوامل اجرایی است که همگی به صورت افتخاری همکاری میکنند.
وی ادامه داد: متن ما اقتباسی از «کشتی پهلو گرفته» سید مهدی شجاعی، به قلم «حسین فدایی حسین» است و تمرکزش بر سادگی زندگی و ماجرای سقیفه است. ما با این تئاتر، به دنبال زنده نگه داشتن همان رسالتی هستیم که ۱۴۰۰ سال پیش آغاز شد.»
عمق احساسات؛ فراتر از بازیگری، تجلی ایمان
پس از بیان توضیحات، فضای کارگاه تمرین به سالن اجرا تبدیل شد و بازیگران با شور و خلوص کمنظیری صحنه را پر کردند. اینجاست که تئاتر، از مرز نمایشگری گذشت و به سطح ادراک عمیق معنوی رسید.
در صحنه ای که بر محوریت مادرانگی و شهادت در منظومه اهل بیت (ع) تمرکز داشت، بانویی که نقش مادری داغدار را ایفا میکرد، با نگاهی خیره به نقطهای نامعلوم، جستجوی گمشدهای گمنام را در صحنه ترسیم میکرد. لرزش صدای او هنگام صدا زدن نام فرزند شهیدش، چنان واقعی بود که هر شنوندهای را به یاد مادران صبر در تمام تاریخ میانداخت.
در مقابل او، جوانی که نقش شهید را ایفا میکرد، در صحنه ای کوتاه اما پرمعنا، با چهرهای آرام و استوار، صبر فراق را به گمنامی حضرت زهرا(س) پیوند می زد.
اما شاید تاثیرگذارترین لحظه، نمایش کودکی حضرت زینب (س) بود. آن دختر کم سن و سال، با آن نگاه نافذ و حالتی غریب، به گونهای درد و فهمِ آینده را به نمایش گذاشت که گویی بار سنگین امامت پس از پدر را پیش از موعد در شانههای کوچک خود احساس کرده است. اینها بازی نبود؛ تجلی همدلی و تعهد قلبی صد در صدی تمام عوامل بود که نخواسته بودند تنها نقشی را ایفا کنند، بلکه میخواستند حامل پیامی باشند که ۱۴۰۰ سال پیش از این آغاز شده است.
این تأثیرگذاری بیبدیل باعث شد که اشک بر چهره برخی از مسئولین حاضر جاری شود؛ اشک همذاتپنداری با رسالتی که هنر متعهد، آن را در قلب خاموشترین مخاطبان شعلهور میسازد.
پایان تمرین و عهدی نانوشته
با پایان یافتن بخش اجرا، فضا دوباره به آغوش گرم استقبال عوامل بازگشت. این خداحافظی، با دست فشردنهای گرم و آرزوی موفقیت برای اجرای نهایی از ۹ تا ۱۹ آبان ماه در سالن شهدای هنرمند اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آران و بیدگل، همراه بود.
عوامل اجرای این برنامه قول دادند اولین اجرای خود را به تشکّل های مذهبی وابسته به اداره تبلیغات اسلامی از جمله مداحان، مسئولان هیئات مذهبی، مبلغان دینی و مدیران موسسات و فعالان قرآنی اختصاص دهند.
نمایش «بانوی بی نشان» تنها یک اجرای نمایشی نیست؛ این اثری است که به همت هنرمندانی داوطلب، ثابت کرده است که تئاترِ متعهد، میتواند قویترین ابزار برای انتقال پیامهای معنوی باشد و در قلب آران و بیدگل، شعلهای از عشق و بصیرت را برانگیزد.
نظر شما