به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، سیدعباس صالحی، شامگاه شنبه در آیین بزرگداشت یادروز حافظ در کنار آرامگاه لسانالغیب، از حافظ بهعنوان «روح زنده شعر و عرفان ایرانی» یاد کرد و گفت: شعر، لحظهای است که انسان از سخن گفتن فراتر میرود و با جهان هستی به زبان دل گفتوگو میکند؛ نقطهای که در آن، انسانیت آغاز میشود.
او با نگاهی تاریخی به شعر فارسی، یادآور شد: در میان شاعران بزرگ جهان، نام پنج ایرانی—فردوسی، مولوی، خیام، سعدی و حافظ—درخشان است، اما حافظ جایگاهی دیگر دارد؛ چرا که او در زمان حیات خود نیز جهانی شد. «حافظ به تعبیر گوته، همانند ابدیتی بزرگ است که از مرزهای جغرافیایی و زبانی فراتر میرود.»
صالحی در ادامه با طرح پرسشی بنیادین گفت: «راز جهانیشدن حافظ چیست؟» به باور او، حافظ نمادی زنده از هویت فرهنگی و معنوی ایران است؛ شخصیتی چندوجهی که همچون منشوری از معنا، هرکس را از زاویهای مجذوب خود میکند.
وزیر ارشاد، حافظ را عصاره عرفان ایرانی–اسلامی دانست و افزود: «دیوان حافظ هرچند اندک است، اما عمق و گستره آن به اندازه قرنها اندیشه و معنویت ایرانی است. در کلام او، حکمت خسروانیِ پیش از اسلام و روح عرفانی اسلام درهم آمیخته و به زبانی تبدیل شده که ازلی و ابدی است.»
او با اشاره به لقب «لسانالغیب» گفت: این عنوان تنها یک تشریفات ادبی نیست، بلکه بیانگر پیوندی است که حافظ با غیب هستی برقرار کرده؛ پیوندی که هنوز هم دل انسانها را در سراسر جهان میلرزاند.
صالحی وجه دیگر ماندگاری حافظ را در «اعجاز زبان» او دانست: «در میان همه گویندگان فارسی، هیچکس به پیچیدگی، ظرافت و موسیقی درونی شعر حافظ دست نیافته است. حتی آنان که فارسی نمیدانند، از آهنگ و رمزآلودگی واژههای او مسحور میشوند.»
او سپس به روح آزادگی و آزاداندیشی حافظ اشاره کرد و گفت: «در میان شاعران، کمتر کسی مانند او توانسته است رندی را با معنویت، و طنز را با حقیقت درآمیزد. این بیپروا بودن در برابر ریا و تعصب، راز محبوبیت جهانی اوست.»
وزیر فرهنگ افزود: «حافظ نهفقط عارفی شوریده، بلکه فیلسوفی در لباس شاعر است. او پرسشهای بنیادین بشر را با زبانی شاعرانه پاسخ میدهد؛ از همین رو، شعرش هنوز زنده و راهگشاست.»
صالحی در پایان، شیراز را «زادگاه جاودانگی» نامید و گفت: «شیراز خوشاقبال است که حافظ از دل آن برخاست؛ شاعری که زمان در برابر او میایستد و جهان، هر بار با دیوانش دوباره متولد میشود.»
نظر شما