به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، با نزدیک شدن به روزهای آغاز سال تحصیلی، حال و هوای مدارس جهرم رنگ و بوی تازهای گرفته است. والدین در حال آمادهسازی فرزندان خود با خرید لوازم تحریر و پوشاک هستند و متولیان مدارس نیز پس از سه ماه تعطیلات تابستان، با تمیز کردن کلاسها، رنگآمیزی و فضاسازی محیط، آماده استقبال از دانشآموزان شدهاند. اما در این میان، یک بخش مهم و حیاتی از مدارس، گاه از نگاهها دور میماند و آن چیزی نیست جز نمازخانه مدرسه.
نمازخانه در هر مدرسه میتواند به کانون معنوی مدرسه بدل شود. محلی که دانشآموز در آن، در کنار آموزش علمی، با فضایی آرامشبخش و معنوی نیز پیوند میخورد. اما واقعیت این است که بسیاری از مدارس یا از چنین فضایی بیبهرهاند، یا نمازخانهها کارکردی چندمنظوره پیدا کردهاند که قداست آن را کمرنگ میکند.
در برخی مدارس، به دلیل کمبود فضا از نمازخانه بهعنوان سالن امتحانات خردادماه استفاده شده؛ فضایی که پس از آن، همچنان ردپای صندلیهای امتحانی و دیوارهای پر از اعلان در خود دارد و کمتر شباهتی به یک محیط معنوی دارد. در مدارسی دیگر، اصلاً نمازخانهای تعریف نشده و گوشهای از راهرو یا یک کلاس خالی موقتاً برای اقامه نماز دانشآموزان اختصاص مییابد. چنین شرایطی علاوه بر اینکه شأن نمازخانه را زیر سؤال میبرد، فرصت تربیتی بزرگی را هم از مدارس و دانشآموزان میگیرد.
واقعیت این است که همانگونه که معلمان و مدیران برای مرتب کردن نیمکتها، تمیز کردن کلاسها و رنگآمیزی دیوارها برنامهریزی میکنند، باید برای آمادهسازی و آراستن نمازخانهها نیز اهمیت ویژه قائل شوند. نمازخانه باید فضایی باشد که با ورود به آن، آرامش و معنویت به دانشآموز القا شود؛ از نورپردازی گرفته تا فرشهای تمیز، از تزیین دیوارها با آیات و احادیث گرفته تا فضایی منظم و آرام برای اقامه نماز جماعت.
نمازخانه میتواند کانونی برای تقویت معنویت، همدلی و انسجام میان دانشآموزان باشد. حضور نوجوانان در نماز جماعت، علاوه بر ایجاد آرامش روحی، زمینهساز پرورش اخلاقی و اجتماعی آنان است.
اکنون که مدارس در آستانه بازگشایی قرار دارند، شایسته است مدیران و متولیان آموزشی ایجاد فضای مستقل برای نماز در مدارسی که فاقد نمازخانه، بازگرداندن کارکرد معنوی به نمازخانههای چندمنظوره و بهسازی، نظافت و فضاسازی مناسب در نمازخانههای موجود را در اولویت کار خود قرار دهند.
اگر مدرسه را خانه دوم دانشآموز بدانیم، نمازخانه باید اتاق معنوی این خانه باشد؛ جایی که او را از روزمرگی کلاسها جدا کند و فرصتی برای خلوت، دعا و ارتباط معنوی فراهم سازد. بیتوجهی به این فضا، به معنای نادیده گرفتن یکی از مهمترین ابعاد تربیت دانشآموز است؛ تربیتی که تنها به درس و کتاب محدود نمیشود و روح او را نیز در بر میگیرد.
با آغاز سال تحصیلی جدید، انتظار میرود مسئولان مدارس علاوه بر توجه به زیبایی و نظم کلاسها، توجهی دوچندان به آمادهسازی نمازخانهها داشته باشند؛ تا مهرماه هم آغاز درس و کتاب باشد و هم شروعی دوباره برای پیوند دانشآموزان با معنویت نیز رقم بخورد.
نظر شما