خبرگزاری شبستان- هرمزگان ؛ میناب یا مینو، نامی که همواره در طول تاریخ شکل گیری اش، نام آن با آب گره خورده و تداعیگر سرسبزی، وفور آب و آبادانی بوده است.
دشتی که روزگاری به "بهشت جنوب" شهرت داشت و باغات وسیع انبه و نخلستانهای پرثمرش، نه تنها کام مردم منطقه را شیرین میکرد، بلکه آوازه طعم بینظیر محصولاتش تا دوردستها میرسید و آب فراوان و خاک حاصلخیز، این خطه را به قطب کشاورزی هرمزگان تبدیل کرده بودو جایی که زندگی با سخاوت و سرزندگی در جریان بود، اما افسوس که این تصویر دلنشین، امروز جای خود را به واقعیتی تلخ و نگرانکننده داده است.
میناب، این نگین سبز هرمزگان، این روزها با فریادی خاموش دست و پنجه نرم میکند، فریادی که از دل زمینهای تشنه و فروچالههای دهانگشوده برمیآید.
برداشت بیرویه و غیرمسئولانه از منابع آب زیرزمینی، در کنار انتقال بیرویه آب به خارج از حوضه، نه تنها نفسهای دشت میناب را به شماره انداخت، بلکه اکنون دیگر به تهدیدی جدی برای حیات و امنیت جانی ساکنان این منطقه مبدل شده است.
فروچالهها، این زخمهای عمیق بر پیکر زمین، حالا دیگر به قلب روستاها و حتی مرکز شهر میناب نیز رسیده و زندگی مردم را به کام خود میکشند.
از نیمه دوم اردیبهشت ماه سال ۹۴، که مدیرکل دفتر بررسی مخاطرات زمینشناختی سازمان زمینشناسی کشور برای بازدید از فروچالههای میناب به این منطقه سفر کرد و نوید آغاز مطالعات را داد، تا به امروز که یک دهه از آن وعده میگذرد، تلاشهای بیوقفه تشکلهای مردمی و دلسوزان محیط زیست ادامه داشته است.
برگزاری همایشها، بازدیدهای کارشناسی متعدد و هشدارهای مکرر رسانهها، همگی با هدف جلب توجه مسئولان به این بحران فزاینده بوده است.
این تلاشها باعث شده تا بسیاری از چهرههای علمی کشور، با حضور در این منطقه عمق فاجعه را درک کنند و از نزدیک شاهد پیشروی این پدیده مخرب و ویرانگر باشند.
اما با کمال حیرت و تاسف، با وجود همه این هشدارها و فعالیتهای مردمی، برداشت بیرویه و خارج از قاعده از منابع آبی دشت میناب همچنان ادامه دارد.
این رویه غلط که ریشه در سیاست های توسعه نامتوازن دارد، علاوه بر نابودی باغات و محیط زیست حاصلخیز منطقه، اکنون به یک بحران امنیتی تمامعیار تبدیل شده است.
دشت میناب و قریب به ۶۰ روستای اطراف آن، دیگر حال و روز خوشی ندارند و پیشروی فروچالهها به مناطق مسکونی، نگرانی و رعب و وحشت را در میان مردم، نخبگان و فعالان اجتماعی میناب گسترش داده است.
کارشناسان بر این باورند که بحران آب بر زندگی تکتک مردم این شهرستان را تحتالشعاع قرار داده و بیتوجهی و سوءمدیریت در حوزه آب، میناب را به مرزهای خطرناکی رسانده است.
عمق این فاجعه که نتیجه مدیریت غلط و برداشتهای مازاد از ذخایر آبی دشت است، امید به زندگی را از مردم میناب ربوده و بیم آن می رود که در آیندهای نزدیک، یک فاجعه انسانی بزرگ رخ دهد.
نگارنده بر این عقیده است که اکنون زمان آن فرا رسیده که مسئولان و به ویژه ستاد بحران استان، این معضل را در سطح ملی مطرح کرده و چارهای اساسی برای مهار و برونرفت از این پرتگاه بیابند چرا که میناب، دیگر تحمل این بیتوجهی را ندارد و نفسهای آخر دشت، نیازمند توجه فوری و اقدامی قاطع است.
نظر شما