به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، با پایان نخستین مرحله از کاوشهای باستانشناسی در محدوده بافت تاریخی شیراز، پژوهشگران موفق شدند به شواهدی از سکونت انسانی در اعماق این شهر کهن دست یابند. تیم باستانشناسی که از فروردینماه امسال کار خود را آغاز کرده بود، در عمق هشتمتری زمین به لایههایی رسید که قدیمیترین نشانههای زیست در این منطقه را آشکار میکند.
این عملیات در پی توافق میان شهرداری شیراز و دانشگاه هنر و پیش از آغاز حفاری خطوط یک و چهار متروی شهری آغاز شد. به گفته مسئولان، هدف اصلی این طرح «نجاتبخشی» آثار تاریخی بوده تا پیش از اجرای پروژههای عمرانی، گذشته مدفونشده در زیر خاک شناسایی شود.
مرحله نخست کاوشها در محدوده پارکینگ زائران حرم مطهر حضرت احمد بن موسی شاهچراغ (ع) صورت گرفت؛ جایی که قرار است ایستگاه قطار شهری حرم ساخته شود. بررسیها نشان میدهد قدیمیترین شواهد سکونت در این بخش، به میانه سدههای چهارم و پنجم هجری قمری بازمیگردد.
سرپرست گروه کاوش میگوید جالبترین یافتهها مربوط به دوره ایلخانی، یعنی سدههای هفتم و هشتم هجری است؛ زمانی که در این منطقه نخستین بناهای معماری شکل گرفتهاند. به باور او، پیش از آن احتمالاً این محدوده کارکردی مشابه میدان یا فضای باز داشته است، چرا که تنها لایههایی از مواد دورریز در آن کشف شده است.
این فرضیه که آغاز سکونت در این بخش از شهر همزمان با توسعه حرم شاهچراغ (ع) رخ داده، از دیگر نکاتی است که پژوهشگران به آن اشاره میکنند؛ هرچند برای تأیید آن، نیاز به مطالعات تکمیلی وجود دارد.
آثار تازه کشفشده همچنین نشان میدهد خانههای مسکونی از قرن هفتم هجری تا همین دو دهه پیش در این نقطه پابرجا بوده است؛ مسیری هشتصد ساله که از تداوم ساختوساز در این بخش از بافت تاریخی حکایت دارد.
با پایان مرحله نخست، باستانشناسان امیدوارند در ادامه کاوشها بتوانند زوایای تازهای از تاریخ پنهان شیراز را آشکار کنند؛ شهری که هنوز لایههای ناشناختهاش در زیر خاک، روایتگر بخش مهمی از هویت فرهنگی ایران است.
نظر شما