خبرگزاری شبستان-هرمزگان، مصیب رجایی؛ طرح نهضت ملی مسکن که قرار بود امیدی برای اقشار کمدرآمد و کارگری باشد، حالا با پیامکهای تهدیدآمیز بنیاد مسکن انقلاب اسلامی هرمزگان و فشارهای مالی کمرشکن، بسیاری از متقاضیان را در تنگنای ناامیدی و سردرگمی قرار داده است.
در این گزارش، روایتهایی از شهروندان بندرعباسی که به امید رهایی از گرفتاری های اجاره نشینی و صاحب خانه شدن در طرح نهضت ملی مسکن ثبت نام کرده اند، را با هم مرور میکنیم که هر یک به شکلی درگیر این طرح و چالشهای آن هستند.
پیامک تهدیدآمیز: شمشیر دولبه بنیاد مسکن
«بسمه تعالی... در صورت عدم واریز، برابر مقررات و دستورالعملهای مربوطه اقدام خواهد شد.» این متن پیامکی است که این روزها به دست بسیاری از متقاضیان طرح نهضت ملی مسکن در بندرعباس رسیده است.
پیامکی که نه تنها خبری از شفافیت و حمایت ندارد، بلکه با لحنی تهدیدآمیز، متقاضیان را به پرداخت مبالغی سنگین در زمانی کوتاه ملزم میکند.
این پیامکها که از سوی روابط عمومی بنیاد مسکن هرمزگان ارسال شدهاند، آخرین اخطار به کسانی است که به دلیل مشکلات مالی نتوانستهاند آوردههای درخواستی را تکمیل کنند.
اما این آوردهها چیست و چرا اینقدر برای مردم سنگین تمام شده است؟
طبق گزارشها در بندرعباس حدود ۵۰ هزار واحد مسکونی در قالب طرح نهضت ملی مسکن تعریف شده که تاکنون ۳۹ هزار نفر از متقاضیان، بخشی از آورده خود را واریز کردهاند.
با این حال، افزایش هزینههای ساخت که به گفته مدیرکل راه و شهرسازی هرمزگان در بندرعباس به متری ۲۰۰ میلیون ریال رسیده و تغییرات مداوم در سیاستهای اجرایی، فشار مالی سنگینی بر دوش متقاضیان گذاشته است.
این در حالی است که بسیاری از این متقاضیان از اقشار کمدرآمد، کارمندان و جامعه کارگری هستند که با امید به وعدههای دولتی، دار و ندار خود را به این طرح گره زدهاند.
حبیب: کارگری که رویای خانهدار شدن را با قرض و وام پیش میبرد
حبیب، کارگر ۴۵ ساله شاغل در یکی از مجتمع های فولادی بندرعباس در یکی از واحدهای اجارهای شهرک پیامبر اعظم (ص) زندگی میکند. او با پرداخت ۴۰۰ میلیون تومان پول پیش و اجاره ماهیانه ۶ میلیون تومان، یک واحد یکخوابه را اجاره کرده است. اما این مبلغ هر سال بهصورت تصاعدی افزایش مییابد و حالا دیگر کمرش زیر بار هزینههای زندگی خم شده است.
حبیب میگوید: برای ثبتنام در طرح نهضت ملی مسکن، ماشینم رو فروختم، وام گرفتم، قرض کردم و تا حالا ۵۰۰ میلیون تومان به حساب بنیاد مسکن واریز کردم. اما هر بار پیامک جدید میاد و مبلغ بیشتری میخوان. این پیامک آخر که تهدید کرده، انگار دارن چاقو میذارن زیر گلوم.
حبیب یکی از هزاران متقاضیای است که در شهرک پیامبر اعظم، جایی که قرار بود نماد موفقیت طرحهای مسکن دولتی باشد، با مشکلات متعددی دستوپنجه نرم میکند.
این شهرک، که پیشتر میزبان طرح مسکن مهر بود، همچنان از کمبود سرانههای خدماتی، بهداشتی و آموزشی رنج میبرد.
حالا هم که طرح نهضت ملی مسکن در این منطقه و نقاط دیگر بندرعباس پیش میرود، حبیب و امثال او نمیدانند آیا روزی کلید خانهای را که برایش این همه هزینه کردهاند، در دست خواهند گرفت یا خیر.
خانم قریشی: مستأجری که زیر بار اجاره و آورده له شده است
در یکی از محلات قدیمی در حاشیه شهر بندرعباس، خانم قریشی، مادر سه فرزند در خانه ای رنگ و رو رفته کوچک و اجارهای زندگی میکند. او که هر ماه اجارهای سنگین پرداخت میکند، در طرح نهضت ملی مسکن ثبتنام کرده و تاکنون ۳۰۰ میلیون تومان به حساب بنیاد مسکن واریز کرده است. اما افزایش بیرویه هزینههای ساخت و درخواستهای مکرر برای آوردههای جدید، او را به ستوه آورده است.
او می گوید: هر ماه باید بین اجاره خونه و قسط وام یکی رو انتخاب کنم. حالا این پیامک اومده که اگه پول نریزم، حذفم میکنن. با چی بریزم؟ از کجا بیارم؟
این مادر سرپرست خانوار که حقوق حداقلی از تامین اجتماعی دریافت می کند، با چشمانی پر از اشک ادامه میدهد: قرار بود این طرح برای ما مستأجرا باشه، اما حالا خودمونو زیر قرض بردیم و هیچی هم بهمون نشون ندادن که چی به چیه.
خانم قریشی تنها نیست و بسیاری از متقاضیان، مانند خانم قریشی، از اقشار کمدرآمد هستند و توانایی پرداخت چنین مبالغی را در بازههای زمانی کوتاه ندارند.
اصغر: کارمندی که با افزایش ۲۰۰ درصدی هزینهها جا ماند
اصغر، کارمند یک موسسه فرهنگی در بندرعباس، اما داستان دیگری دارد. او که با حقوق ثابت کارمند قراردادی و افزایش ۲۰۰ درصدی پول پیش و اجاره ماهیانه دستوپنجه نرم میکند، تنها توانسته ۴۰ میلیون تومان به حساب طرح نهضت ملی مسکن واریز کند. پیامک تهدیدآمیز بنیاد مسکن برای او مثل سیلی محکمی بود که خواب خانهدار شدن را از سرش پراند.
او می گوید: من کارمندم، با حقوق ثابت. چطور میتونم هر چند ماه یه بار چند ده میلیون جور کنم؟ این پیامک آخرشون انگار داره میگه اگه پول نداری، اصلاً حق نداری خونهدار شی.
گلایه از عدم شفافیت در اجرای طرح
اصغر از عدم شفافیت در اجرای طرح گلایه دارد. او می افزاید: هیچکس نمیگه این پولا کجا میره، پروژهها تو چه مرحلهایه، کی قراره خونه تحویل بدن. فقط پول میخوان و تهدید میکنن.
این گلایهها در میان متقاضیان بندرعباس مشترک است. تجمعات اعتراضی اخیر مقابل استانداری، بنیاد مسکن و اداره راه و شهرسازی هرمزگان، نشاندهنده عمق نارضایتی مردم از وعدههای عملنشده و فشارهای مالی این طرح است.
وضعیت نهضت ملی مسکن: وعدههای روی کاغذ و واقعیتهای تلخ
طبق گزارشها، از ۶۶ هزار واحد تعریفشده برای نهضت ملی مسکن در هرمزگان، تاکنون تنها ۲۱ هزار واحد تحویل داده شده است.
در بندرعباس، پروژههایی مانند سایت پیامبر اعظم (ص) با ۴۴۰۰ واحد از سال ۱۴۰۰ آغاز شده و بخشی از آنها تحویل متقاضیان شده است. اما مشکلات متعددی از جمله کمبود زمین، تأخیر در پرداخت تسهیلات بانکی (تنها ۱۷ هزار واحد از ۴۵ هزار واحد در حال ساخت موفق به دریافت تسهیلات شدهاند) و افزایش هزینههای ساخت، روند پیشرفت پروژهها را کند کرده است.
در این میان، طرحهایی مانند شهر جدید علوی در ۴۰ کیلومتری بندرعباس، که قرار بود جایگزینی برای تجربه ناموفق شهرک پیامبر اعظم باشد، با استقبال سرد شهروندان مواجه شده است. بسیاری از متقاضیان، مانند حبیب، خانم قریشی و اصغر ترجیح میدهند در نزدیکی شهر بندرعباس خانهدار شوند تا از امکانات شهری محروم نشوند.
صدای مردم: از امید تا ناامیدی
حبیب، خانم قریشی و اصغر، تنها سه نفر از هزاران متقاضی طرح نهضت ملی مسکن در بندرعباس هستند که با امید به خانهدار شدن، سرمایههای اندک خود را به این طرح سپردهاند. اما پیامکهای تهدیدآمیز بنیاد مسکن، افزایش سرسامآور هزینهها و عدم شفافیت در اجرای پروژهها، آنها را در برزخی از ناامیدی گرفتار کرده است.
تجمعات اعتراضی اخیر نشان میدهد که صبر مردم به سر آمده و آنها خواستار پاسخگویی و شفافیت هستند.
در حالی که مسئولان وعده تحویل ۲۵۰ واحد جدید در بلوار راهآهن بندرعباس را دادهاند، برای بسیاری از متقاضیان، این وعدهها دیگر رنگ و بوی امید ندارد.
حبیب میگوید: ما فقط یه سقف بالای سرمون میخوایم، اما انگار این سقف داره با آرزوهامون دفن میشه.
بندرعباس، شهری که قرار بود با نهضت ملی مسکن، رویای خانهدار شدن را برای کارگران، مستأجران و کارمندانش محقق کند، حالا درگیر تناقض میان وعدههای بزرگ و واقعیتهای تلخ است.
آیا روزی فرا میرسد که حبیب، خانم قریشی، اصغر و هزاران نفر مثل آنها، کلید خانههایشان را در دست بگیرند؟ یا این پیامکهای تهدیدآمیز، تنها نشانهای از کابوسی است که همچنان ادامه دارد؟
نظر شما