خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: استانبول، شهر خاطرهها و پل پیوند شرق و غرب، در هر گوشه خود داستانی از تاریخ دارد. در میان این همه شکوه، مسجد سلطان احمد جایگاهی ویژه یافته است؛ بنایی که بیش از چهار قرن پیش به دستور سلطان احمد اول ساخته شد و امروز نه تنها بهعنوان عبادتگاه، بلکه بهمثابه یک اثر تمدنی و فرهنگی، میلیونها زائر و گردشگر را به خود جذب میکند. این مسجد جلوهای درخشان از پیوند معماری عثمانی با سنت بیزانسی و یکی از ارزشمندترین نمادهای اسلام در جهان است.
تولد یک شاهکار تاریخی
ساخت مسجد سلطان احمد در سال 1609 آغاز شد و پس از هفت سال و پنج ماه تلاش بیوقفه، در ژوئن 1617 افتتاح گردید. این پروژه عظیم زیر نظر معمار برجسته عثمانی، «صدفکار محمد آغا»، اجرا شد و از همان ابتدا نه تنها یک عبادتگاه، بلکه مجموعهای اجتماعی ـ فرهنگی شامل مدرسه، بازار، حمام، بیمارستان و آشپزخانه را در بر میگرفت؛ الگویی از شهر اسلامی که مسجد در مرکز آن قرار دارد.
معماری بینظیر
ویژگی منحصربهفرد مسجد، شش مناره آن است که در زمان خود ابتکاری بزرگ محسوب میشد. چهار مناره با سه بالکن و دو مناره با دو بالکن، آسمان استانبول را شکافتهاند و نگاه هر بینندهای را به خود جذب میکنند. گنبد اصلی مسجد با ارتفاع 43 متر و قطر 23.5 متر، بر روی چهار ستون عظیم موسوم به «پای فیل» قرار دارد و یکی از اوجهای معماری کلاسیک عثمانی به شمار میرود.
جلوهای از هنر اسلامی
درون مسجد با بیش از 21 هزار کاشی فیروزهای تولید شده در ایزنیک و کوتاهیا آذین شده است. این کاشیها با نقوش گلهای لاله، میخک و زنبق، فضایی روحانی و شاعرانه به بنا بخشیدهاند و به همین دلیل مسجد به نام «مسجد کبود» شهرت یافته است. نور طبیعی از 260 پنجره وارد شبستان میشود و با انعکاس بر روی کاشیها، فضایی خیرهکننده از رنگ و روشنایی میآفریند. خوشنویسیهای سید قاسم گوباری دیاربکری نیز زینتبخش دیوارها و محراب است.
جایگاه جهانی
این مسجد در سال 1985 در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد و امروز یکی از مهمترین مقاصد گردشگری مذهبی جهان اسلام به حساب میآید. گنجایش 12 هزار نمازگزار، این بنا را به یکی از بزرگترین مساجد جهان بدل کرده است. در ایام تابستان روزانه نزدیک به 20 هزار نفر و در زمستان حدود 10 هزار نفر از آن بازدید میکنند.
میراثی زنده در قلب استانبول
مسجد سلطان احمد همچنان همانند گذشته، محل اقامه نمازهای جماعت و برگزاری مناسبتهای مذهبی است. در عین حال، بهعنوان یک نماد فرهنگی و توریستی، نقش مهمی در پیوند گذشته و حال استانبول ایفا میکند. حیاط پر از لالههای آن در بهار، جلوهای از ظرافت عثمانی را بازآفرینی کرده و نشان میدهد که این بنا صرفاً یک میراث تاریخی نیست، بلکه بخشی زنده از حیات شهری و دینی استانبول امروز است.
نظر شما