خبرگزاری شبستان_آذربایجانغربی؛ تعزیه، این هنر قدسی و آیینی که ریشهای عمیق در فرهنگ و تاریخ ایران دارد، نه صرفاً یک نمایش، بلکه آیینهای تمامنما از واقعه عاشوراست؛ آیینهای که در آن، کربلا با تمام مصائب و عظمتش، هر ساله در قلب مخاطبان و دل عاشقان بازتاب مییابد. در حقیقت، کربلا تنها یک مکان جغرافیایی یا یک رویداد تاریخی نیست؛ بلکه یک مفهوم، یک مکتب و یک شور ابدی است که از گذر قرون و اعصار، به وسیله هنرهایی چون تعزیه، زنده و پویا مانده است.
تعزیه؛ پلی از دل تا دشت نینوا
تعزیه، هنر همزاد با اندوه و عشق شیعی، نه تنها بازسازی صحنههای کربلاست، بلکه بازآفرینی احساسات و عواطف آن دوران است. هر پرده از تعزیه، هر نوای ساز و آواز، و هر حرکت شبیهخوانان، تلاشی است برای بردن مخاطب به عمق واقعه عاشورا. اینجاست که پیوند ناگسستنی دلها با کربلا شکل میگیرد؛ پیوندی که فراتر از زمان و مکان است. تماشاگر تعزیه، با هر اشک و آه، خود را در کنار قافله حسینی مییابد، درد زینب (س) را حس میکند و مظلومیت حسین (ع) را با تمام وجود درک میکند.
در موکب قرارگاه امام جعفر صادق (ع) که به همت ستاد کانونهای فرهنگی و هنری مساجد استان آذربایجان غربی در مرز تمرچین به همت بچه مسجدی ها برپا شده برنامههای مختلف فرهنگی و هنری اجرا می شود و اینبار نوجوانان مسجدی دلهایشان را با تعزیه به کربلا گره زدند.
نقش احساسات و شور حسینی
آنچه تعزیه را از یک نمایش صرف متمایز میکند، حضور پررنگ احساسات و شور حسینی است. تماشاگران، نه تنها شاهد نمایش، بلکه بخشی از آن هستند. گریهها، نالهها، و سینهزنیها، همگی نشان از پیوند عمیق روحی با مظلومیت اهل بیت (ع) دارد. این اشکها، شستشویی برای روح است و این پیوند، قوتی برای ادامه راه حق. تعزیه، هر ساله این شعله عشق را فروزانتر میکند و یاد کربلا را در دلها زنده نگه میدارد.
کربلا؛ مفهومی فراتر از یک واقعه
در این راستا تعزیه به ما میآموزد که کربلا تنها یک رویداد در سال ۶۱ هجری نیست؛ بلکه در هر زمان و مکانی میتواند تجلی یابد. هرگاه که حق در برابر باطل ایستاد، هرگاه که مظلومی ندای یاری خواست، و هرگاه که آزادگی معنا پیدا کرد، آنجا کربلاست و آن پیوند دل با کربلا، ناگسستنی خواهد ماند. تعزیه، به راستی قلب تپنده کربلا در میان ماست؛ روایتی از عشق و دلدادگی که هرگز کهنه نمیشود.
نظر شما