خبرگزاری شبستان - مهدی رحمانیان| صبح هنوز کامل بیدار نشده بود، اما بوی گلاب و شربت یخزده، هوای موکب را پر کرده بود. آنسوی چادر، چند مرد جوان با پیشبندهای سفید، تند و تند ظرفهای یکبارمصرف را پر میکردند؛ رشتههای نازک فالوده زیر نور آفتاب برق میزدند و رویشان قاشقی از شربت زعفرانی مینشست. پیرمردی با لهجه عربی، ظرف فالوده را گرفت و با لبخند گفت: «بارکالله علیکم... این خیلی خوشمزه است.»
اینجا «کافه فالوده شیرازی» است، در مسیر پیادهروی اربعین؛ آنجا که خادمان موکب احمد بن موسی شاهچراغ(ع) شیراز، پنج سال است فالودههای خنک را میان زائران اربعین پخش میکنند.
جرقه یک ایده در زرقان
سید مجتبی زرقانی، با دستانی که هنوز بوی گلاب میدهد، از پشت میز سرو فالوده سرش را بالا میآورد و میگوید: «ما یک گروه کوچک از شهر زرقان هستیم. پنج سال پیش ایدهاش را دادیم که چرا فالوده شیرازی را به این مسیر نیاوریم؟ فالوده همیشه توی مهمانیهای شیراز حال و هوای خاصی دارد، فکر کردیم اینجا هم زائران با یک کاسه فالوده، هم خستگی راه را از تنشان بیرون کنند و هم یاد شیراز بیفتند.»
هر روز، حدود سه هزار کاسه فالوده آماده میشود. یک طرف موکب، دستگاههای فالودهساز مدام کار میکنند، و طرف دیگر، صف زائرانی که از ایران، عراق، افغانستان و حتی کشورهای دیگر آمدهاند، برای یک تجربه شیرین ایستادهاند.
آفتاب تیز ظهر، چادر موکب را داغ کرده بود، اما نسیم خنکی که از سمت «کافه فالوده شیرازی» میآمد، دلها را تازه میکرد. رشتههای سفید فالوده در لگنهای بزرگ میدرخشیدند و رویشان شربت گلاب و زعفران مثل طلا مینشست. زائری، کاسه را برمیدارد، قاشقی در دهان میگذارد و میگوید: «بارکالله... این مزه را هیچوقت فراموش نمیکنم.»
نذری که خنکای دل میآورد
یکی از جوانهای خادم که شربت زعفرانی را روی فالوده میریزد، میگوید: «وقتی اولین قاشق را میخورند و چشمهایشان برق میزند، خستگی ما هم در میرود. این فالوده برایشان یک حس تازه است.»
در گوشهای، کودکی فالودهاش را با عجله میخورد و مادرش با لبخند میگوید: «اولین بار است که فالوده شیرازی میخوریم، خیلی خوشمزه است، خدا خیرتان بدهد.»
استقبال زائران آنقدر زیاد است که به قول زرقانی، گاهی پیش میآید هنوز ظهر نشده، همه فالودهها تمام میشود. او میگوید: «این برای ما یک نذر است؛ نذر خنک کردن دلهایی که با عشق آمدهاند.»
اینجا، در گرمای مسیر اربعین، کاسهای فالوده شیرازی میتواند بهانهای باشد برای حس کردن خنکای محبت در میانه راه کربلا.
نظر شما