مسیر نور؛ از مرز تمرچین تا حریم یار

خبرگزاری شبستان_آذربایجان‌غربی؛ هر ساله با آغاز ماه صفر، هزاران هزار دل از سراسر جهان، مقصدی جز کربلای معلی ندارند. مقصدی که در آن، جغرافیا معنای دیگری می‌یابد و مسیرها، تنها راهی برای رسیدن به معشوق نیستند، بلکه خود، سلوکی الی‌الله و سفری به درون خویشتن‌اند. در این میان، مرز «تمرچین»، نه فقط یک نقطه جغرافیایی، بلکه دروازه‌ای است به سوی بهشت، جایی که نفس‌های گرم زائران، عطر عشق و ارادت را در هوا پراکنده می‌کند و گام‌هایشان، سرآغاز سفری است که در نهایت به آغوش پر مهر اباعبدالله (ع) ختم می‌شود. این گزارش، روایتی است از این سفر، از مرز تا حرم، از زمزمه‌های تمرچین تا نجواهای عاشقی در بین‌الحرمین.

نفس‌های گرم تمرچین؛ دروازه عشق

باز هم اربعین از راه رسیده و مرز تمرچین، شاهد حضور خیل عظیم عاشقان حسینی است. از ساعات اولیه صبح، صف‌های طولانی زائران از هر سو به سمت این مرز کشیده می‌شود. هوای خنک پاییزی با نفس‌های گرم و مشتاق زائران در هم می‌آمیزد و فضایی سرشار از معنویت و امید را خلق می‌کند. اینجا، در تمرچین، هر چهره، داستانی از عشق دارد؛ چشمان نگران مادری که فرزندش را در آغوش گرفته، لبخند رضایت پیرمردی که پس از سال‌ها انتظار، راهی کربلاست، و شور و شعف جوانانی که با پرچم‌های عزاداری، قدم در این راه می‌گذارند.

موکب‌های صلواتی و ایستگاه‌های صلواتی، با تمام توان به زائران خدمت‌رسانی می‌کنند. از توزیع آب و صبحانه گرفته تا ارائه خدمات فرهنگی و راهنمایی زائران.

خادمان با لبخندهایی که از عمق جان برمی‌آید، زائران را راهنمایی می‌کنند و برایشان دعا می‌کنند. اینجا، خستگی راه، در برابر عظمت عشق حسینی رنگ می‌بازد. هر چادری، هر سفره پذیرایی، هر لبخند، نشان از دستانی دارد که برای رضای خدا و خدمت به زائران امام حسین (ع) برکت یافته‌اند. حس و حال زائران پیش از عبور از مرز، ترکیبی است از هیجان، اشک شوق و گاهی دلتنگی برای آنچه در پیش رو دارند.

مسیر نور؛ از مرز تا حریم یار

پس از عبور از گیت‌های مرزی و انجام تشریفات، زائران قدم در خاک عراق می‌گذارند. مسیر از تمرچین، مسیری است که با نام و یاد حسین (ع) گره خورده است. جاده‌ها، مملو از پیاده‌روانی است که با هر قدم، گامی به حرم نزدیک‌تر می‌شوند. هر چند کیلومتر، موکبی برپا شده است؛ برخی ساده و خودجوش، برخی دیگر با امکانات بیشتر، اما همه یک هدف مشترک دارند: خدمت به زائر.

در طول مسیر، صدای نوحه‌ها و روضه‌خوانی‌ها، فضا را پر کرده است. زائران با هم هم‌نوا می‌شوند، ذکر یا حسین (ع) بر لب دارند و خستگی راه را با عشق فراموش می‌کنند. گاهی در میان جمعیت، چهره‌ای آشنا می‌بینی، گاهی دوستی قدیمی را پس از سال‌ها ملاقات می‌کنی. این مسیر، فرصتی است برای دیدن اوج همدلی و برادری، جایی که نژاد، ملیت و زبان، معنایی جز پیوند مشترک با حسین (ع) ندارد.

توقف در موکب‌ها، فرصتی برای استراحت، تجدید قوا و شنیدن داستان‌های شنیدنی از زائران دیگر است. روایت‌هایی از لطف امام حسین (ع) در سختی‌ها، از کرامت عراقی‌ها که تمام دارایی خود را برای زائران می‌گشایند، و از لحظات معنوی که در طول پیاده‌روی تجربه کرده‌اند. هر قدم، تجربه‌ای نو است و هر موکب، خانه‌ای برای خستگی‌ناپذیران.

آغوش حرم؛ اوج دلدادگی

هر چه به کربلا نزدیک‌تر می‌شویم، شور و شوق زائران بیشتر می‌شود. گویی نیرویی نامرئی، جمعیت را به سمت خود می‌کشد. از دور، گنبد طلایی و مناره‌های حرم، همچون نگینی درخشان در افق ظاهر می‌شود و قلب‌ها را به تپش می‌اندازد. حس نزدیک شدن به مقصد، وصف‌ناپذیر است. اشک‌ها سرازیر می‌شود، زمزمه‌ها بلندتر، و گام‌ها شتابان‌تر.

ورود به شهر کربلا، اوج این سفر است. خیابان‌ها، صحن‌ها، همه جا مملو از جمعیت است. اما در میان این ازدحام، نظمی الهی حاکم است. وقتی برای اولین بار چشم انسان به گنبد طلا و ضریح نورانی اباعبدالله (ع) می‌افتد، گویی تمام دنیا در یک نقطه خلاصه می‌شود. اینجا، در آغوش حرم، جایی است که دل‌ها کربلایی می‌شوند. لحظه بوسیدن ضریح، سجده شکر در رواق‌ها، و زمزمه زیارت، اوج رسیدن است. آرامشی که پس از پیمودن این مسیر طولانی نصیب زائر می‌شود، آرامشی است که تنها در پناه حسین (ع) یافت می‌شود.

بهزاد رزاقی، یکی از مسافران مسیر عشق از تمرچین به خبرنگار شبستان در ارومیه می‌گوید؛ امسال دومین بار است که از این مسیر راهی حریم نور می‌شوم و امسال کرایه مرز تمرچین تا اربیل رایگان بوده که یکی از امتیازات ویژه است. 

رزاقی ادامه می‌دهد؛ همچنین وجود آب و هوای مناسب یکی دیگر از امتیازات ویژه این مسیر برای زائران حسینی است. 

وی گفت: وجود موکب های مختلف مسجدی و مردمی در مسیر کربلا نیز جایگاه ویژه ای برای زائران ایرانی دارد. 

پیام یک هم وطن عراقی ترکمن اهل شهر کرکوک 
«زین العابدین نظرلی» در مورد اربعین حسینی

سفر از نفس‌های گرم تمرچین تا آغوش حرم، تنها یک پیاده‌روی نیست؛ سفری است به سوی کمال، تجدید پیمان با آرمان‌های عاشورا، و درک عمیق‌تر معنای ایثار و عشق. در این مسیر، دل‌ها نه تنها کربلایی می‌شوند، بلکه با کربلا یکی شده و هویت جدیدی می‌یابند. تمرچین، نقطه آغاز این سلوک است و حرم، مقصدی که تا ابد در جان زائران حک می‌شود. این سفر، خاطره‌ای ماندگار است که تا سال بعد و اربعین دیگر، زائران را با خود به کربلا می‌کشاند.