به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از القدس العربی، شاید طرح ایجاد موزهای در ساختمان رادیو و تلویزیون قاهره برای نگهداری تعداد زیادی از ضبطهای نادر از قاریان قرآن، همزمان با فعالیت پیوسته برخی از کاربران فناوریهای هوش مصنوعی بوده است که تهدید به شبیهسازی هر چیزی، صرف نظر از اندازه یا اهمیت آن، میکنند. این موضوع به افشای آسیبها و چالشهای بالقوه فناوری دیجیتال تبدیل شده است و هیچ شکی در مورد توانایی هوش مصنوعی در تقلید از تمام ابداعات انسانی بدون استثنا باقی نمیگذارد.
چند هفته پیش، یک گوینده در یک شبکه رادیویی مشهور مصری موفق به تولید آهنگی با مشخصات فنی کامل،کلمات، ملودی و اجرای آواز شد. همه اینها زاییده ذهن هوش مصنوعی بود که اساساً از اطلاعات وارد شده توسط انسانها در شرایط و زمینههای مختلف گرفته شده بود. این اطلاعات به ماده خامی تبدیل شد که هوش مصنوعی میتوانست در صورت نیاز از آن استفاده کند و از نظر فنی و فناوری آن را برای خدمت به هدف مورد نظر فعال کند.
این مسئله نشان میدهد که تمام مهارتهای هوش مصنوعی منبع آن در درجه اول از انسان است، با احساسات، عقل، ساختار روحی وروانی و محتوای ذهنی آن ناشی میشود.
با وجود قطعیت علمی محکم مبنی بر اینکه ذهن انسان الهامبخش واقعی هوش مصنوعی است، همچنان احساس خطر عمومی در میان نوآوران وجود دارد، به ویژه با توجه به این باور که فناوریهای مدرن موجود و پیشبینیشده در سالهای آینده میتوانند نقش انسان را به طور کامل حذف کنند و آن را به نقشی ثانویه تبدیل کنند که میتوان در هر زمانی از آن صرف نظر کرد.
با بازگشت به موزه ضبطهای نادر قرآنی از برجستهترین قاریان رادیو قرآن کریم، ضروری است بر اهمیت این پروژه به منظور حفظ ثروت رادیو و تضمین بقای آن با صدای صاحبان اصلیاش با پیش بینی هرگونه کپیبرداری مخرب و تحریفشده تاکید شود؛ مشابه آنچه که با آثار خلاقانهای که مرتباً به سرقت میروند و به نسخههای کسلکننده و مصنوعی عاری از هرگونه روح یا احساسی تبدیل میشوند، رخ میدهد؛ احساسی که هوش مصنوعی تاکنون نتوانسته است به آن دست یابد یا جایگزین کند.
نامهای درخشان برجسته با حنجرههای طلایی
پروژه موزه ماسپرو، برای نگهداری از آثار ضبط شده قاریان مشهور قرآن مصری، شامل فهرستی طولانی از نامهای برجسته با صداهای طلایی مانند شیخ محمد رفعت، شیخ مصطفی اسماعیل، شیخ محمود خلیل الحصری، شیخ علی محمود، شیخ محمود صدیق المنشاوی و برادرش محمد صدیق المنشاوی، شیخ عبدالباسط عبدالصمد، شیخ محمد محمود الطبلاوی، شیخ عبدالفتاح الشعشاعی، طه الفشنی، راغب مصطفی غلوش، ابوالعینین شعیشع، محمود علی البنا و عبدالمنعم الطوخی خواهد بود.
شاید آنچه موزه مورد انتظار را متمایز میکند، آمادگی آن برای پذیرایی از بازدیدکنندگان مصری و عرب، طبق برنامه کاری و تجهیزات تأیید شده توسط احمد المسلمانی، رئیس سازمان ملی رسانه، باشد.
افتتاح موزه به روی عموم مردم مصر و مهمانان از همه کشورهای اسلامی؛ ضرورت دایره المعارف درباره میراث رادیویی به ویژه آثار ضبط شده قرآنی قاریان مشهور را گسترش خواهد داد.
بنابراین، این پروژه فرهنگی، تمدنی و مذهبی مهم است که دو جنبه سود واستفاده دارد. جنبه شناختی، که مهمترین آن است، و جنبه مادی، که بالطبع در درجه دوم اهمیت قرار میگیرد. علاوه براین بُعد اساسی حفظ حافظه رسانه ملی از دستکاری، آسیب، سرقت یا تکثیر فنی معیوب است.
درهمین حال، احمد فواد هنو، وزیر فرهنگ در ابتکاری حفظ میراث غنایی و موسیقیایی سمسمیه، که شهر سوئز به آن مشهور است، مطرح میکند. این ساز در مناسبتهای ملی برای بیان خلاقیت غنایی منحصر به فرد سوئزی مرتبط با مقاومت مردمی در برابر دشمن اسرائیلی استفاده میشد.
این ساز اولین سازی بود که در دوران جنگ و پیروزی، ملودی میهنپرستانه منطقهای تأثیرگذاری داشت و هنوز جایگاه ویژه خود را در بین مردم سوئز و تمام شهرهای کانال حفظ میکند.
در فیلمهای متعددی که به دورههای جنگ، چه در سال ۱۹۶۷، جنگ فرسایشی یا جنگ اکتبر، پرداختهاند، از آن نام برده شده و به کار گرفته شده است.
سمسمیه یک ساز موسیقی قدرتمند است که با صدای دلنشین و تاثیرگذار الهامبخش مبارزه و دفاع از میهن است.
نظر شما