خبرگزاری شبستان-خراسان جنوبی؛ وقتی دلها به پنجره فولاد گره میخورند، حتی دورترین نقطهها هم رنگ حرم رضوی میگیرند. بیرجند، در عصر آخرین روز دهه کرامت، میزبان نوری شد که از مشهدالرضا برخاسته بود. پرچم سبز و زرین گنبد امام مهربانی، بوی بارگاه را تا اینجا آورد؛ همان جایی که پنج دل عاشق، دست در دست هم، تصمیم گرفتند آغاز زندگیشان را به دعای امام رضا(ع) گره بزنند.
«بله» زیر سایه پرچم خورشید هشتم
نه تالارهای پر زرق و برق، نه مهریههای سنگین؛ تنها یک «بله» ساده، در کنار صلوات خاصه و نگاه خدام حرم، کافی بود تا این پیمانها آسمانی شوند. و اینگونه، بیرجند شاهد عقدی شد که از جنس نور بود؛ از جنسی که دل را آرام و آینده را روشن میکند...
عروسها با لباس سفید و لبخندهایی که همزمان خجول و مشتاق بود، آرام قدم برمیداشتند. دامادها، با چهرههایی که از شوق و مسئولیت برق میزد، در کنارشان ایستاده بودند. و آن پرچم... مثل تکهای از آسمان، سایهاش را بر سر این پیمانها گسترده بود. خطبه عقد که قرائت شد، در دل سکوت و اشک و دعا، صدای بله گفتنها طنین انداخت؛ نه فقط در فضای سالن، بلکه در دل تمام حاضران. صدایی که سنگینیاش از ایمان بود و لطافتش از عشق.
آغاز عقدی ساده اما سراسر معنا
مراسم، ساده اما سراسر معنا بود. از خواندن صلوات خاصه امام رضا(ع) که مثل نسیمی دلها را صیقل داد، تا مولودیخوانی و اشعار عاشقانهای که از زبان مداح جاری شد و دلها را به پرواز درآورد. پذیرایی سادهای که رنگ و بوی رضوی داشت، طعم بهشتی به لحظات بخشیده بود. هیچ چیز تجملی نبود؛ اما همهچیز زیبا بود، از جنس نور، از جنس رضایت خدا و لبخند اهل بیت(ع).
میثاقنامهای به نام «زندگی رضوی»
آنچه این مراسم را متفاوت میکرد، تنها حضور پرچم متبرک نبود؛ آنچه در دلها ماند، آن لحظهای بود که زوجها، زیر سایه آن پرچم و با حضور تصاویر شهدا، میثاقنامهای امضا کردند به نام «زندگی رضوی»؛ تعهدی برای ساختن خانههایی از جنس سادگی، صداقت و عشق. خانههایی که سقفشان از ایمان است و دیوارهایشان از دعای خیر مادرها و پدرهایی که با چشمان اشکبار، فرزندانشان را روانهی زندگی میکردند.
مهریهها همه کمتر از ۱۴ سکه بود؛ نه از سر کمبود، بلکه به نشانه برکت. این تصمیم آگاهانه، خود نمادی بود از رجوع به ارزشهای اصیل اسلامی. عروسها بله گفتند، اما نه به سکه، نه به طلا، بلکه به عشقی که با یاد امام رضا(ع) آغاز شد. دامادها قول دادند، نه فقط به همراهی، بلکه به صبوری، به ایمان، به ساختن آیندهای که در آن، جای خدا و اهل بیت(ع) خالی نباشد.
در پایان مراسم، خدام بستههایی متبرک را با احترام به زوجها اهدا کردند؛ بستههایی که درونشان چیزی فراتر از سوغاتی مشهد بود: برکت، دعای آقا و حس آرامشی که تنها از حرم برمیخیزد. نگاه آخر عروسها به پرچم، همان بود که مادرانشان در زیارتها داشتند؛ اشتیاق، دلتنگی و عهد.
در این روز خاص، پنج پیوند بسته شد؛ پیوندهایی که نه فقط دو انسان، بلکه دو قلب را به هم رساند. امروز، بیرجند رنگ دیگری داشت، لبخندی از جنس حرم، اشکی از جنس شوق و عشقی که به ضیافت نور دعوت شده بود.
و حالا، این پنج زوج، سفری را آغاز کردهاند؛ با دلی قرصتر، دعایی بر لب و نوری در دل. آغاز زندگیشان، با نام امام رضا(ع)، و زیر سایهی پرچم سبز خورشید هشتم، رنگ بهشت گرفته است. چه آغاز باشکوهی... چه زندگی روشنی...
نظر شما