ضیافت عشق و دلدادگی به امام مهربانی‌ها در امامزادگان باقریه(ع)

خبرگزاری شبستان-خراسان جنوبی؛ امروز عصر، در حالی که خورشید در آسمان خراسان جنوبی به آرامی غروب می‌کرد و رنگ‌های گرم افق، آسمان را به تلالویی دل‌انگیز تبدیل کرده بود، شور و شوق ویژه‌ای در دل شهر بیرجند جاری بود. این بار نه به دلیل تماشای غروب آفتاب، بلکه به سبب حضور دل‌های عاشق و دلداده‌ای بود که در انتظار یک دیدار معنوی عظیم بودند. مردم دیاری که همواره به محبت اهل بیت (ع) ارادت دارند، برای زیارت پرچم مقدس امام علی بن موسی الرضا (ع) جمع شده بودند، در حالی که خادمان آستان قدس رضوی از مشهد مقدس، حامل عطر بهشت و پیام عشق امام رئوف، به بیرجند آمده بودند. امامزادگان باقریه (ع)، که خود زیارتگاهی مقدس و مدفن ۷۲ امامزاده از نسل اهل بیت (ع) است، امروز در چهارشنبه‌های امام رضایی میزبان مراسمی باشکوه بود که دل‌ها را به یاد امامان معصوم (ع) و به ویژه حضرت رضا (ع) معطوف کرد.

چهارشنبه‌ای متفاوت با عطر رضوی

امامزادگان باقریه (ع)، واقع در ورودی شهر بیرجند و نزدیک پایانه مسافربری، مکانی بود که مردم با شوق فراوان، در انتظار لحظاتی معنوی و باورنکردنی گرد هم آمده بودند. از لحظاتی پیش از غروب، خیابان‌های اطراف امامزادگان مملو از جمعیتی بود که هرکدام با دل‌هایی پر از امید و چشم‌هایی که برای زیارت آماده بودند، راه خود را به سوی این مکان مقدس می‌یافتند. حالا این امامزادگان نه تنها مکانی برای زیارت و دعا، بلکه محلی است که دل‌های مردم را به یکدیگر متصل کرده و در مسیر عشق به اهل بیت (ع) هم‌دل و هم‌صدا می‌سازد.

به محض ورود خادمان آستان قدس رضوی، موجی از صلوات و فریادهای «یا رضا» در فضا طنین‌انداز می‌شود. مردم با دل‌هایی سرشار از ارادت و محبت، خادمان را در میان خود به شکوهی خاص می‌پذیرند. حلقه‌ای از عاشقان در اطراف پرچم مقدس امام رضا (ع) تشکیل می‌شود، پرچمی که با خود عطر بهشت را به همراه دارد و حضور آن، دل‌ها را از محبت اهل بیت (ع) آکنده می‌سازد.

هرچند هر یک از این مردم با دلی شکسته و پر از دعا در انتظار بهبود یا حل مشکلاتشان هستند، ولی در این لحظات، همه به گونه‌ای در حال تجربه‌ای مشترک از عشق به امام علی بن موسی الرضا (ع) هستند. جوانی با دلی پر از غم، زمزمه می‌کند: «یا رضا جان، خیلی وقت است نتواستم به حرمت بیام، ممنونم که امشب خادمان خود را فرستادید تا پرچم شما را زیارت کنم، یا امام رضا جان مریضم را شفا بده.» این کلمات، انگار صدای دل هزاران نفر است که همزمان در دل خود دعای سلامتی و شفا برای عزیزانشان دارند.

اشک شوق زبان مشترک عاشقان امام رضا(ع)

در همین حال، مادری با کودکی در آغوش و اشک‌هایی که از گونه‌هایش سرازیر است، از عمق دل می‌گوید: «هر وقت به پرچم مقدس حرم نگاه می‌کنم، دلم آرام می‌گیرد انگار که در حرم امن امام رضا(ع) قدم گذاشته‌ام.» این کلمات در دل حاضرین به گونه‌ای طنین می‌اندازد که گویا همه در این لحظات در کنار یکدیگر، در حضور امام رضا (ع) قرار دارند.

وقتی دعا از دل‌های شکسته به آسمان پر می‌کشد

مردان و زنان، کوچک و بزرگ، همگی در این مراسم معنوی، ارادت خود به امام رئوف را با اشک چشمانشان نشان می‌دهند و حاجات خود را از امام مهربانی‌ها می‌خواهند. این آیین، جلوه‌ای زیبا از ایمان و محبت مردم استان خراسان جنوبی به اهل بیت (ع) است. حضوری پرشور که نه تنها به تقویت روحیه دینی و معنوی مردم این دیار می‌انجامد، بلکه برگ زرینی بر افتخارات فرهنگی و مذهبی این منطقه می‌افزاید.

دلی که تا حرم دوید

مردی معلول بر روی ویلچر لبخندی آرام بر لب داشت، از آن لبخندهایی که از عمق جان برمی‌خیزد. ویلچر ساده‌اش در میان جمعیت به چشم می‌آمد، اما او تنها نبود؛ دلش گرم بود به حضوری آسمانی، به عطر حرم، به نگاهی که از پشت پرچم، دل‌ها را نشانه می‌رفت. او آمده بود تا بگوید: «اگرچه پاهایم توان رفتن ندارند، دلم تا حرم دویده‌ است.» در این میان، تمام مردم، از دل‌هایی شاد و چشم‌هایی پر از اشک، همگی بر درگاه امام رضا (ع) دعا می‌کنند و از امام رئوف، تنها شفا و برکت می‌خواهند.