افسانه نجارزادیان، ضمن تسلیت شهادت حضرت امام جعفر صادق(ع)، بر تبیین سیره آن حضرت در جامعه تاکید کرد و به خبرنگار خبرگزاری شبستان در اراک، گفت: امام جعفر صادق شاگران بسیاری را تربیت کرده و پرورش دادند و فعالیت های گسترده علمی و دینی داشتند.
معاون فرهنگی مدرسه علمیه فاطمیه محلات با اشاره به تاکید امام صادق (ع) بر اقامه نماز بیان داشت: «اِنَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلاة» «شفاعت ما به او نرسد که نماز را سبک شمرد.»
وی با بیان اینکه امام صادق(ع) هنگام شهادت، به دو مورد تاکید بسیار فرمودند؛ افزود: صله رحم و نماز دو موضوع مورد توجه ایشان بود که تا لحظات آخر بر آن تاکید داشتند.
نجارزادیان در بخش دیگری از سخنانش به فعالیت علمی امام صادق (ع) اشاره کرد و بیان داشت: دوران امامت امام صادق(ع)، به علت ضعف حکومت اموی، آزادی بیشتری برای ابراز عقیده به وجود آمد و بحثهای علمی بسیاری در موضوعات مختلف درگرفت.
وی با اشاره به اینکه این آزادی علمی و دینی که برای کمتر امامی از ائمه دوازدهگانه وجود داشت، سبب شد تا شاگردان امام آزادانه در مباحث علمی شرکت کنند، گفت: فضای باز علمی سبب شد از امام صادق(ع) روایات فراوانی در زمینههای گوناگونِ فقه، کلام و… نقل شود.
این استاد حوزه بیان کرد: پس از رحلت پیامبر(ص) و حوادث تلخی که در رابطه با تحریف حقیقت اسلام و انحراف آن از مکتب اهلبیت(ع) رخ داد جامعه مسلمانان نیاز به دو شوک و نهضت داشت یک شوک عملی به منظور بیدار ساختن امت که توسط امام حسین(ع) و نهضت او صورت گرفت و دیگری شوک علمی برای احیای معارف قرآن و دین که توسط امام صادق(ع) انجام شد.
وی با اشاره به اینکه امام جعفر صادق (ع) را رئیس مذهب جعفری می نامند، گفت: میان امامان شیعه، بیشترین روایت از امام صادق(ع) نقل شده است، وی همچنین بیشترین شمار راویان را داشته است. شمار روایتکنندگان از امام را ۴۰۰۰ تن دانسته اند.
نجارزادیان ادامه داد: شیعیان هرگاه در سخن پیامبر(ص) اختلافنظر پیدا میکردند، به سخن حضرت علی(ع) تمسک میکردند و آنگاه که در سخن علی اختلافنظر داشتند، به سخن امام صادق(ع) رجوع میکردند. به جهت نقل بیشترین روایات فقهی و کلامی از امام صادق(ع)، مذهب شیعه امامی را مذهب جعفری نیز میخوانند. امروزه امام صادق(ع) به نام رئیس مذهب جعفری مشهور است.
وی همچنین به مناظرات و گفتگوهای علمی آن امام همام نیز اشاره کرد و گفت: متون حدیثی شیعه، مناظرات و گفتگوهایی میان امام صادق(ع) و متکلمان مذاهب دیگر و نیز برخی از منکران وجود خدا گزارش شده است. در برخی از مناظرات، شاگردان امام صادق(ع) در حضور وی در زمینهای که تخصص داشتهاند، با دیگران مناظره کردهاند.
وی اظهار داشت: در این جلسات امام صادق(ع) بر مناظره نظارت کرده و گاه خود نیز وارد بحث شده است. برای مثال در گفتگو با عالمی از اهل شام که خود درخواست مناظره با شاگردان امام صادق(ع) را داشت، امام از هشام بن سالم خواست تا در زمینه کلام با او گفتگو کند. همچنین از فردی که قصد مناظره با او را داشت، خواست تا در هر زمینهای که میخواهد، ابتدا با شاگردانش گفتگو کند و در صورت غلبه بر آنها با او مناظره کند. آن فرد در زمینه قرآن با حُمران بن اَعیَن، در زمینه ادبیات عربی با ابان بن تغلب، در فقه با زُراره و در کلام با مؤمن الطاق و هِشام بن سالم مناظره کرد و مغلوب شد.
معاون فرهنگی مدرسه علمیه فاطمیه محلات همچنین به سیره سیاسی امام صادق (ع) اشاره کرد و اظهار داشت: حیات امام صادق(ع)، با خلافت ده خلیفه آخر بنیامیه از جمله عمر بن عبدالعزیز و هشام بن عبدالملک و دو خلیفه نخست عباسی، سفاح و منصور دوانیقی همزمان بود.
این استاد حوزه و دانشگاه به دوری از قیام مسلحانه نیز اشاره کرد و گفت: امام صادق(ع) با وجود ضعف حکومت اموی و درخواست شیعیان، برضد حکومت قیام نکرد. او درخواستهای ابومسلم خراسانی و ابوسلمه خلال را برای برعهدهگرفتن خلافت رد کرد.
وی اضافه کرد: امام صادق(ع) در قیام عمویش زید بن علی شرکت نکرد و شیعیان را نیز از قیام پرهیز میداد؛ با این همه روابط حسنهای با حاکمان زمان خود نداشت. وی به جهت فشارهای سیاسی حکومتهای اموی و عباسی از روش تقیه استفاده میکرد و به یارانش نیز چنین توصیه میکرد.
معاون فرهنگی مدرسه علمیه فاطمیه محلات، ادامه داد: امام صادق(ع) بهمنظور ارتباط بیشتر با شیعیان، پاسخ به سؤالات شرعی آنها، دریافت وجوه شرعی و رسیدگی به مشکلات شیعیان، سازمان وکالت را تشکیل داد. فعالیت این سازمان در زمان امامان بعد گسترش پیدا کرد و در غیبت صغرا به اوج رسید. در زمان او فعالیت غالیان گسترش یافت. ایشان با اندیشه غُلُوّ برخورد و غالیان را کافر و مشرک معرفی کرد.
وی بیان داشت: در برخی منابع آمده است امام صادق(ع) به علت احضار حکومت، به عراق سفر کرده و به کربلا، نجف و کوفه رفته است. وی قبر امام علی(ع) را که تا پیش از آن پنهان بود، به یارانش نشان داد. برخی از علمای شیعه معتقدند که امام صادق(ع) به دستور منصور دوانیقی و بر اثر مسمومیت شهید شده است.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: برطبق منابع روایی شیعه، وی امام کاظم(ع) را به عنوان امام بعد از خود به اصحابش شناسانده بود؛ اما بهمنظور حفظ جان وی، پنج نفر، از جمله منصور عباسی را وصی خود معرفی کرد.
وی گفت: پس از شهادت امام صادق(ع) فرقههای مختلفی در شیعه شکل گرفت که اسماعیلیه، فَطَحیه و ناووسیه از آن جملهاند. سرانجام منصور بهوسیله انگوری که آن را به زهرآلوده کرده بود، امام صادق (علیهالسّلام) را مسموم کرد. بالاخره آن امام همام در سال ۱۴۸ هجری در سن شصت و پنج سالگی مظلومانه به شهادت رسید و پیکر پاکش را در قبرستان بقیع و در جوار ائمه بقیع (ائمه بقیع عبارتند از: امام حسن (علیهالسّلام)، امام سجاد (علیهالسّلام)، امام باقر (علیهالسّلام) و امام صـادق(علیه السلام) به خاک سپردند.
نظر شما