به گزارش خبرنگار گروه دین و اندیشه خبرگزاری شبستان، امام جعفر صادق (ع) در سن ۳۱ سالگی پس از شهادت امام محمدباقر(ع) به امامت رسید. امامت امام صادق(ع) همزمان با سالهای پایانی حکومت بنی امیه و سالهای آغازین حکومت بنی عباس بود و به علت ضعف و عدم استقرار نظام سیاسی، وی فرصت بسیار مناسبی برای فعالیت فرهنگی و مذهبی به دست آورد. امام جعفر صادق (ع) در ۱۷ ربیعالاول ۸۳ هجری قمری (۷۰۲-۷۰۳ میلادی) در مدینه بدنیا آمد و در ۲۵ شوال ۱۴۸ هجری قمری در سن ۶۵ سالگی توسط منصور دوانیقی، خلیفه عباسی مسموم شد و به شهادت رسید.
حجت الاسلام و المسلمین حسن کمالی، استاد حوزه و دانشگاه و نویسنده و پژوهشگر به مناسبت سالروز شهادت امام جعفر صادق(ع) در یادداشتی به آموزه های زندگی فردی و اجتماعی امام جعفرصادق(ع) پرداخته که در ادامه می خوانید:
امام جعفر صادق (ع) در روز ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه منوره متولد شد. پدر گرامی آن بزرگوار امام محمد باقر (ع) و مادر ارجمند ایشان ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر بود. نام شریف حضرت جعفر و لقب معروف وی صادق آل محمد (ص) و کنیه او ابو عبدالله می باشد. شهادت آن حضرت بنا بر روایات متقن در ۲۵ شوال سال ۱۴۸ هجری قمری در ۶۵ سالگی به دستور منصور دوانقی خلیفه ستمگر عباسی به وسیله سمی که به آن بزرگوار خوراند در شهر مدینه اتفاق افتاد. محل دفن این امام بزرگوار قبرستان بقیع است که محل زیارت حجاج بزرگوار و شیعیان علاقه مند و دوستداران امام صادق (ع) است. امام صادق (ع) چند برنامه فکری بزرگی داشت. تلاش و کوشش وی برای زنده نمودن فقه و تفکر اسلامی بود؛ به همین جهت شاگردان زیادی تربیت کرد و ذخیره علمی برای امت اسلام برجا گذاشت.
از شاگردان معروف آن حضرت(ع)، می توان به هشام بن حکم، مومن به طاق، محمد بن مسلم و زراره بن اعیون اشاره کرد. این افراد چهره های برجسته دوران امام صادق (ع) هستند که مکتب امام صادق (ع) را تشکیل دادند. در حقیقت این شاگردان توانستند سراسر جهان اسلام را از نظر فقهی و حدیث تقویت کنند. فقها و دانشمندان درباره امام صادق (ع) مطالب زیادی بیان کردند. از جمله مالک بن انس که مدتی نزد جعفر بن محمد (ص) رفت و آمد می کرد، او را یکی از دانشمندان بزرگ و پرهیزگارترین افراد می دانست.
شیخ مفید می فرمایند: به قدری علوم از امام جعفر صادق (ع) نقل شد که آوازه آن همه جا پخش است و هیچ یک از افراد جامعه در آن عصر به اندازه ایشان علوم و دانش نقل نشده است. ابن خلکان، مورخ مشهور نوشته است او یکی از امامان دوازدهگانه در مذهب امامیه و از بزرگان خاندان پیامبر(ص) است که به علت راستی و درستی گفتار وی را امام صادق(ع) می خوانند. فضل و بزرگواری او مشهورتر از آن است که نیاز به توضیح باشد.
ابوموسی جابر بن حیان ترطوسی شاگرد او بود. جابر کتابی شامل هزار ورق تعریف کرد که تعلیمات امام جعفر صادق (ع) را دربر داشت و حاوی ۵۰۰ رساله بود؛ بنابراین امام جعفر صادق (ع) نه تنها برای شیعیان و ما مسلمانان است بلکه به تمام دانشمندان جهان تعلق دارد. از ایشان احادیث زیادی نقل شده است اما یکی از احادیث ایشان جزو جامع ترین احادیث امام جعفر صادق (ع) است. آن حضرت در این حدیث اسلام را به عنوان یک مکتب زنده، مستقل و جامع معرفی می کنند. در این حدیث عنوان می شود هیچ چیز به اسلام نمی چسبد. اسلام نه سمت گرایش به چپ دارد و نه راست بلکه یک حقیقت الهی است.
امام جعفرصادق(ع) می فرمایند: لباس اسلام حیا است و کسی که حیا ندارد، دین ندارد، زینت اسلام بر پایه وقار است و جوانمردی در آن عمل صالح است، ستون اسلام پاکدامنی است و برای هر چیزی پایه و اساسی است و پایه اسلام دوستی با اهل بیت(ع) است. اینکه ما دوستی و علاقه خود را نسبت به اهل بیت (ع) زیاد کنیم، مسئله بسیار مهمی است. در ادامه این حدیث حضرت سفارش می کنند از حسدورزی به یکدیگر بر حذر باشید و به همدیگر حسادت نکنید. زیرا حسد ریشه و پایه کفر است و باید حواسمان باشد خدای ناکرده نسبت به یکدیگر حسد نورزیم، اگر این اتفاق رخ دهد دشمنی در جامعه زیاد می شود. برای آنکه دشمنی در جامعه زیاد نشود ما باید انتقادپذیر باشیم. البته ما باید پذیرای افرادی که عیوب ما را گوشزد می کنند، باشیم و اگر کسی ما را امر به معروف و نهی از منکر می کند، آن را بپذیریم.
یکی از زیباترین احادیث حضرت امام جعفر صادق (ع) این حدیث است که می فرمایند: محبوب ترین، بهترین و دوست داشتنی برادر من کسی است که عیب های مرا به من پیشکش کند چرا که بیان عیوب من حکم هدیه را برای من دارد؛ بنابراین ما باید متوجه باشیم اگر کسی عیب ما را به ما تذکر می دهد یا به ما نصیحت می کند، در حقیقت دارد به ما هدیه می دهد و نباید از دست او ناراحت شویم بلکه باید همانند حضرت امام جعفر صادق (ع) از وی ممنون باشیم و تشکر کنیم.
نظر شما