خبرگزاری شبستان- استان گلستان، ربابه کابلی؛ وقتی پای در مسیر پیچدرپیچ جادههای کلاله میگذاری، نسیمی خنک از دشتهای سرسبز ترکمنصحرا گونههایت را نوازش میکند.
در دوردست، تپههای مخملی گوگجه داغ زیر آسمانی آبی و بیکران خودنمایی میکنند.
در این گوشه از بهشت گلستان، بر فراز قلهای در ارتفاع ۷۰۰ متری، آرامگاه خالدنبی، پیامبری گمنام اما پرشکوه، چون چراغی معنوی میدرخشد.
ترکمنهای این سرزمین، با قلبی سرشار از احترام، او را «خالد بن سنان»، پیامبری میدانند که نامش در روایات اسلامی با عزت و تقدس گره خورده است.
اینجا نهفقط مقصدی برای زیارت، بلکه سفری به عمق ایمان و تاریخ است.
در باور ترکمنها، خالد نبی شخصیتی الهی است که با دعوت به توحید، قومش را به سوی رستگاری هدایت کرد.
روایتها او را مردی از قبیله بنیعبس معرفی میکنند که در قرن ششم میلادی، پیش از ظهور اسلام، پیامبر قوم خود بود.
نام او در برخی منابع اسلامی، از جمله سخنان پیامبر اکرم (ص)، با احترام یاد شده است. آرامگاهش، بنایی ساده اما سرشار از معنویت، با گنبدی سبز و دیوارهایی که بوی خاک و ایمان میدهند، پناهگاهی است برای دلهای خستهای که در جستوجوی آرامشاند.
ترکمنها با لباسهای رنگارنگ و آداب خاص خود، هر سال به این مکان میآیند تا با نذر و نیاز، ارادتشان را به این پیامبر الهی نشان دهند.
وقتی به آرامگاه خالد نبی میرسی، انگار زمان متوقف میشود. بنای آرامگاه، با معماری ساده و بیآلایشش، تو را به یاد سادگی زندگی پیامبران میاندازد.
در کنار آن، آرامگاههای چوپان آتا و عالم بابا، یاران وفادار خالدنبی، قرار دارند که به روایتی، خویشاوندان یا همراهان او بودند.
ترکمنها با احترام به این سه آرامگاه، شمع روشن میکنند، دعا میخوانند و طلب شفاعت میکنند. فضای اینجا پر است از زمزمههای دعا، صدای تسبیح و عطر نذریهایی که بوی عشق و ایمان میدهند.
در ایام بهار، این مکان به میعادگاهی برای زائران تبدیل میشود که از جایجای ایران و حتی کشورهای همسایه به اینجا میآیند.
برای ترکمنها، خالدنبی فقط یک نام نیست؛ او نماد ایمان، استقامت و پاکی است. در فرهنگ این قوم، زیارت خالدنبی با آدابی خاص همراه است.
زنان با روسریهای رنگارنگ و مردان با کلاههای سنتی، با احترام وارد محوطه میشوند. کودکان در اطراف آرامگاه بازی میکنند، اما حتی آنها هم حس میکنند اینجا جای مقدسی است.
داستانهایی که سینهبهسینه منتقل شده، از کرامات خالد نبی سخن میگویند: از شفای بیماران تا برآورده شدن آرزوهای محال. این باورها، خالدنبی را به بخشی جداییناپذیر از هویت دینی و فرهنگی ترکمنها تبدیل کرده است.
ایستادن در برابر آرامگاه خالدنبی، انگار ایستادن در برابر تاریخ است. نسیمی که از دشتهای اطراف میوزد، انگار زمزمههای دعای زائران را با خود به آسمان میبرد. در سکوت این تپهها، میتوانی صدای قلب خودت را بشنوی که با ریتم ایمان میتپد.
ترکمنها معتقدند هر که با دل پاک به اینجا بیاید، با دستی پر از برکت بازمیگردد. اینجا نهفقط مقبرهای سنگی، بلکه دریچهای است به سوی خدا، جایی که روحت در آرامش غرق میشود.
زیارت خالدنبی، بیش از یک سفر فیزیکی، سفری به درون است. در این مکان مقدس، ترکمنها با ایمانی راسخ، یاد پیامبری را زنده نگه میدارند که روزگاری نور توحید را در دل قومش روشن کرد.
آرامگاه او، در میان تپههای سرسبز گلستان، دعوتی برای همه ما است تا لحظهای درنگ کنیم، به خدا نزدیکتر شویم و در سادگی این زیارتگاه، عظمت ایمان را لمس کنیم.
نظر شما