شهید آوینی، نادیده‌های جنگ را دیدنی کرد

امیر سرتیپ دوم «حمید شرفی» فرمانده پیشکسوت دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان در مورد ویژگی ها و ابعاد شخصیتی شهید آوینی اظهار کرد: بنده در دوران دفاع مقدس شاهد مظلومیت همه رزمندگان از بسیج سازندگی، بسیج، سپاه، ارتش و نیروی انتظامی بودم و کاملا با جسم و جان احساس می کردم در حالی که مردم عادی علی رغم آنکه امنیت را با جسم و جان خود باور داشتند ولی خیلی درگیر آن نبودند، اگر کمک های پشت جبهه و مردمی را نیز در نظر بگیریم تنها دو و نیم درصد از جامعه ما درگیر جنگ و جبهه بودند یعنی به راحتی می توانیم بگوییم ۹۷.۵ درصد خیلی با جبهه کاری نداشتند و آن را تنها در قاب تلویزیونی می دیدند. این امر مظلومیت بچه های جنگ در نبرد حق علیه باطل را می رساند که یک طرف دنیا، استکبار و طرف دیگر دست های خالی رزمندگان ما با تسلیحات و تجهیزات ناکافی بود.

پیشکسوت دفاع مقدس با اشاره به حوادث تاریخ انقلاب با بیان اینکه چرا حوادث ۱۵ خرداد ۴۲، حوادث سال ۵۳ و ... به تصویر نکشیده نشد تا الگویی برای جوانان ما باشد، افزود: برخی جوانان به  راحتی از کنار زحماتی که در دوران ستمشاهی و در دوران دفاع مقدس کشیده شد، می گذرند. یکی از بزرگترین مشکلات ما در دوران دفاع مقدس تدارکات، کمبود مواد غذایی و آب، استحمام، حمل و نقل و کمبود مراکز درمانی بود. در حال حاضر وقتی ما به عنوان کهنه سربازان به بنیاد شهید و امور ایثارگران مراجعه می کنیم از ما شرح عمل بیمارستانی می خواهند در حالی که اصلاً در آن زمان بیمارستانی موجود نبود. بنده زمانی که مجروح شدم یک برانکارد از آمبولانس آوردند، من را در برانکارد انداختند و ۲-۳ روز مرا در چادر نگه داشتند. در آنجا امکانات درمانی حتی بخیه زدن نیز مهیا نبود و تنها به یک پانسمان جزیی بسنده کردند. ما به خاطر کمبود امکانات بسیاری از شهدای خود را از دست دادیم چرا که دنیا دلش نمی خواست که ما موفق شویم اما با لطف خدا، رهبری امام(ره)، حضور افرادی نظیر مقام معظم رهبری و ایثارگری جوانان حوادثی عظیم خلق شد.

امیر شرفی ادامه داد: در این میان فردی همچون سید شهیدان اهل قلم از منطقه شهرری تهران از مرکز امکانات به دل کوه ها و صحراهای تفتیده می رود تا زحمات جهاد سازندگی، ارتش، سپاه و بسیج را با یک ادبیات شیرین، شیوا و دوست داشتنی مستندسازی کند. جالب است بدانید به غیر از مردم عادی خود ما رزمندگان نیز جذب برنامه های گزارشی ایشان می شدیم و دست آخر نیز که خودش جانش را سر این راه گذاشت و در همین راه شهید شد.

وی با اشاره به هنر انقلابی و برخی ویژگی های آن افزود: شهید مرتضی آوینی به الگویی تبدیل شد تا سایر هنرمندان از هنر وی، استعداد و توانایی های ایشان کمک گرفته تا آن صحنه های واقعی ایثارگری، جنگ و جانبازی را به تصویر کشیده تا به عنوان یک الگو به نسل های بعد منتقل کنند. اکنون فیلم هایی که در رابطه با جنگ های جهانی اول و دوم ساخته می شود، پر از اغراق هستند اما شهید آوینی با وجود آنکه در محیط کاری و سینمایی خیلی به وی بها داده نمی شد با هنر، همت و توانمندی خویش زحمات خود را به یادگار گذاشت تا بخش کوچکی از ایثارگری، دلاوری، شجاعت و توانایی جوانان میهن اسلامی ما را از نقاط مختلف کشور به نمایش بگذارد.

وی یادآور شد: امکانات ما در جبهه ها بسیار کم بود و با سنگرهایی که در خاک می کِندیم امکان خواندن نماز، استحمام، دارو و درمان را مهیا می کردیم؛ حتی غذاهای ما نیز که با کیلومترها فاصله از جبهه ها تدارک دیده می شد، زمانی که رزمندگان آن را گرم می کردند تا میل کنند، شاهد گلوله های دشمن بودیم تا صحنه های عجیب و غریبی رقم بخورد. همچنین باید از بی خوابی و غم و غصه پدران و مادران که ارتباطی با فرزندان خود نداشتند نیز یاد کنیم. ثمره زندگی آنها یا در قالب نیروهای استخدام شده یا در قالب نیروهای داوطلب به مناطق عملیاتی می رفتند و پدر و مادر و همسر آنها ماه‌ها هیچ اطلاعی از وضعیت آنها نداشتند. تنها خطوط تلفنی موجود بود که به دلیل شنود دشمن قابل اعتماد نبود.

امیر شرفی تصریح کرد: ما خانواده رزمندگان از این مرد بزرگ که زندگی خود را فدا کرد تا بخشی از زحمات عزیزانی که یا موظف یا داوطلب به حضور در جبهه ها بودند، منعکس کند، سپاسگزار هستیم. اینکه نیروهای نظامی استخدامی که موظف به حضور در جبهه ها بودند در کجا خدمت کنند نیز تفاوت بسیاری داشت و اساسا می توانیم بگوییم همه داوطلب بودند. اگر کسی نمی خواست در جبهه ها باشد، انواع مختلف فرار از جنگ و عملیات و جبهه برایش میسر بود. وقتی هواپیماها و تانک های دشمن روی سر رزمندگان ما گلوله می ریخت، مظلومیت بچه های ما را که بدون امکانات یا با امکانات بسیار کم در مقابل آنها صف آرایی می کردند، به تصویر می کشید. مثل زمانی که شهید صیاد شیرازی فرمانده نیروی زمینی ارتش و فرماندهی دانشگاه افسری ارتش را به عهده داشت، زمانی ما را در دوران دانشجویی به قرارگاه فتح می برد و کارت های عملیات را آنجا توزیع می کرد تنها بخش‌هایی از صحنه ها و تصاویر به یاد مانده از هشت سال دفاع مقدس است.

این فرمانده پیشکسوت دفاع مقدس اظهار کرد: وقتی در آنجا از آمار و تلفات دشمن، امکانات و استعداد نیروهای دشمن و خودی مطلع می شدیم، مظلومیت هزاران برابر جلوی چشم ما به عنوان نظامی نمود پیدا کرد و این در حالی بود که مردم عادی زندگی خود را می کردند و تنها همان دو و نیم درصد درگیر جنگ بودند. برخلاف آن ایام اکنون شاهد فناوری های به روز، پیشرفته و در تراز انقلاب اسلامی و کشورهای پیشرفته دنیا قرار داریم و می توانیم از مملکت، ناموس و دین خود دفاع کنیم. 

وی در پایان خاطرنشان کرد: زمانی که شهید آوینی تلاش می کردند تا مناطق عملیاتی را مستندسازی کنند، من در شمال غرب کشور حضور داشتم و متاسفانه توفیق همراهی از نزدیک با ایشان را نداشتم و تنها برنامه های ایشان را به صورت سریالی از تلویزیون و برخی فیلم های آرشیوی تماشا می کردم. با توجه به اینکه شهید آوینی فردی غیرنظامی و اهل قلم و هنر بود و حتی هیچ دوره نظامی را نگذرانده بود، زحمات رزمندگان را به زیبایی به تصویر کشید؛ بنابراین، ایشان شایسته لقب حضرت آقا یعنی شهید اهل قلم هستند و این لقب براستی برازنده وی است.