خبرگزاری شبستان - مهدی رحمانیان| در هیاهوی زندگی روزمره، جایی هست که سکوتش از جنس آرامش، نورش از جنس امید و فضای آن آکنده از عطر عبادت و بندگی است. جایی که هر آجرش با ذکر خداوند عجین شده و زمینش محراب عروج بندگان به سوی آسمانهای رحمت است. مسجد، مأمن دلهای بیقرار و پناهگاه جانهای خسته از دغدغههای دنیا است.
اینجا، دیوارها گواه هزاران رکوع عاشقانهاند و فرشها خاطرات هزاران پیشانی را که بر خاک نهاده شدهاند، در دل دارند. صبحگاهان، مؤمنانی را در خود جای میدهد که در صفوفی بههمپیوسته، آغاز روزشان را با ندای «حی علی الصلاه» متبرک میکنند و شبانگاهان، مأمن دلهایی است که در تنهایی شب، رازهایشان را با خالق بیهمتا در میان میگذارند. در کنار این همه شکوه و تقدس، نظافت و آراستگی مسجد، نه فقط یک ضرورت ظاهری، که انعکاسی از احترام و عشق بندگان به خانه خداست.
روایات اسلامی، بارها و بارها بر غبارروبی و آبادانی مسجد تأکید کردهاند. پیامبر اکرم (صلیالله علیه و آله) غبارروبی از مسجد را عملی والا دانسته و آن را همتراز با آزاد کردن یک بنده معرفی کردهاند. اما این غبارروبی، تنها زدودن خاک و تمیز کردن در و دیوار نیست؛ به تطهیر دلها از غفلت، احیای روح جمعی در مسجد و تبدیل آن به پایگاهی برای هدایت، روشنگری و همبستگی اجتماعی نیز بخشی از این آبادانی است.
امروز، در دنیایی که سرعت و تکنولوژی، انسان را از معنویت دور کرده، مساجد بیش از هر زمان دیگری نیاز به توجه و احیا دارند. نظافت فیزیکی، مرمت بناها، نورپردازی و رسیدگی به امکانات رفاهی، تنها گامهای اولیهاند؛ اما احیای معنوی، حضور پررنگ جوانان، برگزاری جلسات علمی و فرهنگی و ایجاد فضایی دلنشین و جذاب برای تمامی اقشار جامعه، گامهایی اساسی برای بازگرداندن مساجد به نقش واقعیشان است.
نظافت مساجد، علاوه بر ایجاد محیطی مناسب برای عبادت، نشان از اهمیت و احترام جامعه به خانه خدا دارد. این امر، علاوه بر روایات اسلامی در آموزههای بهداشتی نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
مسجد، قلب تپنده اجتماع و مأمنی برای تربیت نسلهای آگاه، متفکر و متعهد است. بیاییم غبارها را از چهره مساجد بزداییم؛ هم غبار خاک و هم غبار فراموشی، تا این خانههای نورانی، بار دیگر مأوای دلهای بیقرار باشند.
نظافت ظاهری؛ گامی به سوی طهارت درونی
بدون تردید، پاکیزگی یکی از مهمترین اصول در اماکن عبادی است. به گفته رئیس مرکز رسیدگی به مساجد فارس، نظافت مساجد، علاوه بر ایجاد محیطی مناسب برای عبادت، نشان از اهمیت و احترام جامعه به خانه خدا دارد. این امر، علاوه بر روایات اسلامی در آموزههای بهداشتی نیز مورد تأکید قرار گرفته است. تعبیه فضای مناسب برای وضو، نگهداری از فرشهای مسجد، زدودن گرد و غبار از محراب و منبر، رسیدگی به تهویه و نورپردازی، همگی اقداماتی هستند که میتوانند محیطی آرام و دلپذیر برای نمازگزاران فراهم کنند.
آنگونه که حجتالاسلام حسین امیدی گفته باوجود توصیههای مکرر دینی، مساجد نباید تنها محلی برای برگزاری نمازهای یومیه باشند و کمتر به کارکردهای اجتماعی و تربیتی آنها توجه شود. در حالی که در صدر اسلام، مسجد مرکز تصمیمگیریهای مهم اجتماعی، پایگاه تعلیم و تربیت و مکانی برای وحدت مسلمانان بوده است.
توجه به مسجد، تنها به نظافت و زیباسازی ظاهری آن خلاصه نمیشود، بلکه احیای جایگاه آن در جامعه نیز ضروری است. برگزاری نشستهای فرهنگی، کلاسهای آموزشی، مشاورههای دینی، برنامههای قرآنی و کمک به نیازمندان، میتواند مسجد را از رکود خارج کرده و آن را به کانونی پویا در زندگی شهری تبدیل کند.
حضور فعال جوانان، مشارکت خانوادهها، حمایت خیرین و مسئولان شهری در تجهیز و نگهداری از مساجد، میتواند به آبادانی واقعی این مراکز معنوی کمک کند.
مسئولیت همگانی در قبال مساجد
اگرچه متولیان و خادمان مساجد مسئولیت مستقیم در نگهداری از این اماکن مقدس را بر عهده دارند، اما این امر وظیفهای عمومی است که بر دوش همه مسلمانان نهاده شده است. رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد فارس میگوید: حضور فعال جوانان، مشارکت خانوادهها، حمایت خیرین و مسئولان شهری در تجهیز و نگهداری از مساجد، میتواند به آبادانی واقعی این مراکز معنوی کمک کند.
همانطور که نظافت و زیباسازی مساجد امری توصیهشده است، آبادانی معنوی و تقویت نقش اجتماعی آن نیز ضرورتی اجتنابناپذیر است. بیاییم غبار از چهره مساجد بزداییم؛ هم غبار ظاهری و هم غبار غفلت، تا این خانههای نورانی، دوباره به محور اصلی زندگی معنوی و اجتماعی ما تبدیل شوند.
نظر شما