خبرگزاری شبستان،گروه جهان اسلام:«رادوان الشربینی»، مجری مشهور و در عین حال جنجالی تلویزیون مصر که خودش حجاب ندارد اخیرا اظهار داشت که یک زن باحجاب 100 هزار برابر بهتر از یک زن بی حجاب است چرا که یک زن بی حجاب خود را تسلیم «ایگو» و «شیطان» کرده است.
وی زنان محجبه که با محرومیت های اجتماعی مواجه هستند را به حفظ صبر تشویق کرد و اظهار داشت که آنها در نظر خدا مورد پسندتر قرار می گیرند.
نظرات وی نه تنها بحث های داغی را در شبکه های اجتماعی به راه انداخت بلکه باعث شد شورای عالی تنظیم مقررات رسانه ای تحقیقاتی را در مورد انگیزه های او از گفتن این اظهارات انجام دهد.
اما نکته اینجاست که سخنان این مجری تلویزیون اگرچه دیدگاه شخصی او بود اما بی عیب و نقص بود و سیستمی او را وادار به عذرخواهی به خاطر این اظهارات کرد دارای نوعی ریاکاری است که ثابت میکند چطور آزادی بیان از طریق اسلام هراسی جنسیتی فیلتر می شود.
به طور کلی اسلام هراسی یک ایدئولوژی جهانی استعماری برای تسلیم مسلمانان و انکار اختیار آنها از طریق ابزار تنبیهی است.
اسلام هراسی جنسیتی به روش هایی مربوط می شود که در آن لباس و پوشش زنان مسلمان مورد نظارت قرار می گیرد که این خود نوعی افراط گرایی به شمار می رود.
آزادی بیان در انگلیس شامل آزادی در عقاید و دریافت و انتقال اطلاعات و عقاید بدون دخالت مقامات عمومی و بدون توجه به مرزها است اما وقتی این عبارت یعنی آزادی بیان باعث ایجاد نفرت ، آزار و اذیت یا تبعیض علیه دیگران شود اظهارات ناشی از تنفر به شمار می رود که به طور قطع باید غیرقانونی تلقی شود.
اما اظهارات «بوریس جانسون»،نخست وزیر انگلیس که زنان مسلمان محجبه را به سارقین بانک و صندوق پست تشبیه می کند نشان می دهد که چگونه آزادی بیان می تواند در شعله ور کردن آتش اسلام هراسی جنسیتی موثر باشد.
جانسون در دفاع از حق آزادی بیان خود در ابتدا حاضر به عذرخواهی نشد و حامیان وی عذرخواهی احتمالی را تسلیم به یک ایدئولوژی افراطی دانستند که هدف آن جلوگیری از بحث در مورد مسائل دشوار است.
اگرچه جانسون در نهایت درست قبل از انتخابات دسامبر سال گذشته عذرخواهی کرد اما نظرات وی تعصب اسلام هراسی جنسیتی را در میان عموم مردم تشدید کرد.
اما این مسئله نه تنها در غرب بلکه در شرق در حال رشد و گسترش چشمگیر است .
حمله علیه حجاب توسط شخصیت های عمومی و نویسندگان در مصر تفاوت چشمگیری با کشورهای غربی ندارد.
اظهارات «نوال السعداوی»،فمینیست مصری نمونه ای از این موارد است. وی در حمایت از رای دادگاه مبنی بر دفاع از تصمیم رئیس دانشگاه قاهره درخصوص ممنوعیت نقاب برای اساتید دانشگاه ها و کارکنان آموزشی گفت که چهره انسان نماد کرامت اوست و بنابراین پوشاندن آن کرامت انسانی را از بین می برد.
وی مدعی شد که استفاده از پوشیه نوع خطرناکی از عقب ماندگی است.
سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا چنین اظهاراتی از مرز سخنان پراکنده کننده نفرت عبور نمی کند؟
به همین ترتیب ، روزنامه نگار «شریف شوباشی» در مصر از زنان مصری خواسته است که علیه حجاب تظاهرات کنند و حجاب را با دوران عقب ماندگی در کشور مرتبط بدانند.
آنچه می توان نتیجه گرفت این است که از غرب تا شرق پدیده ای با محوریت مبارزه با حجاب به وجود آمده است که اسلام هراسی جنسیتی محسوب می شود و مخالفت با آن امری لازم و ضروری به شمار می رود.
نظر شما