خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم: پیش از این در دو گزارش با عناوین «همه را از من بگیر، چای را نه!» و «پاپ کورن ضرورت سینماست!» به موضوع استفاده از خوراکی و تنقلات در سینما از منظر سینماگران پرداختیم. این که اجازه مصرف خوراکی در سالن های سینما هنگام تماشای فیلم چه مزایا و معایبی دارد. جالب این که اهالی سینما، نظرات کاملا متفاوتی در این باره مطرح می کنند. برخی مطلقا مخالف اند و برخی کاملا موافق. اما شاید بد نباشد به این موضوع از منظر یک روانشناس و جامعه شناس نیز بنگریم تا بتوان درک بهتری از روایای مختلف موضوع پیدا کرد. آن چه در پی می آید گفتگو با دکتر «مجید ابهری» آسیب شناس و رفتار شناس اجتماعی پیرامون این موضوع است:
فکر می کنید اجازه استفاده از تنقلات در سالن سینما به جذب مخاطب کمکی می کند؟ یا به آن صدمه می زند؟
من فکر می کنم اصلا نباید به کسی اجازه دهند که مواد خوراکی را با خودش به سالن سینما ببرد، چون برای درک مفهوم فیلم، چه طنز باشد، چه فاخر، تماشاچی به تمرکز نیاز دارد. اگر کسی نتواند در زمانی حدود دو ساعت، خوردن را تعطیل کند، بهتر است به جای سینما، به پارک یا گردشگاه های دیگر برود و در هوای آزاد سرگرم شود و تنقلات بخورد.
اینطوری حتی در شرایط غیر کرونا بوفه داران سینما متحمل زیان اقتصادی می شوند...
برای جلوگیری از زیان اقتصادی بوفه داران داخل سینما، بوفه ها دایر باشند و قبل از ورود به سالن نمایش مردم هر مقدار خوراکی و تنقلات که مایل اند استفاده کنند، اما افراد بعد از ورود به سالن نمایش یکی، دو ساعت به دستگاه گوارش و دهان خود استراحت دهند و با این کار به گوش و تمرکز دیگران احترام بگذارند.
راه حل ایجابی برای این مساله چیست؟
ببینید؛ هنوز در بعضی سالن های سینما صدای خش خش پاکت مواد غذایی یا آوای ناخوشایند خوردن آنها باعث آزار دیگران و حتی موجب درگیری لفظی به دنبال اعتراض به این کار می شود که علت اصلی این کار فقدان فرهنگ سازی برای جذب مخاطب حداکثری و نهادینه کردن رفتار فرهنگی در تماشاچی هاست. فکر می کنم برای یافتن راه حل ایجابی باید نهادهای فرهنگی در این زمینه اقدام به بسترسازی فکری و رفتاری کنند.
استفاده از تنقلات در سالن سینما به هر حال کمتر شده و در گذشته بیشتر بود، چرا؟
بله، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، فقط با نگاه وقت گذرانی و تفنن به این هنر نگاه می شد، گهگاهی هم فیلمی از هنر هفتم مخصوصا از کارگردان های خارجی در سینمای مفهومی به نمایش در می‌آمد که آن هم چندان قابل توجه نبود. در گذشته موقع تماشای فیلم علاوه بر استعمال دخانیات صدای شکستن تخمه، خوردن چیپس و ساندویچ یکی از رفتارهای رایج در سینما بود که چون عمومیت اجتماعی داشت، چندان به آن توجه و اعتراض نمی شد.
خب چه چیزی باعث شد این وضعیت تغییر کند؟
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تغییر سلیقه فیلم سازی و به دنبال آن تغییر سلیقه تماشاگران، این هنر هم راه تعالی و تکامل را آغاز کرد و هنرمندان ایرانی پیشتاز اقدام به تهیه و عرضه فیلم های فاخر و ارزش مدار کردند. در این شرایط، دیگر سلیقه کسانی که به سینما می رفتند، آن رفتار ناخوشایند را بر نمی تافت، چرا که تماشای فیلم فاخر، ارزش مدار، اخلاق محور و جامعه نگر، نیازمند تماشاگری بود که خصایص فرهنگی متمایز داشته باشد.
البته ویژگی های یاد شده در مورد همه فیلم های ساخته شده بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون صادق نبوده و هنوز هستند تماشاچی هایی که عادت دیرینه را ترک نکرده اند و به همان زشتی اقلام خوراکی را به داخل سالن سینما یدک می کشند.
نظر شما