به گزارش خبرنگار شهرستان های استان تهران خبرگزاری شبستان روز ۲۴ ذی الحجه سالروز نزول آیه ۵۵ سوره مائده که معروف است به آیه ولایت وبه گفته اکثر مفسران این آیه در شان امیرالمومنین حضرت علی(ع) می باشد.
در همین راستا حجت الاسلام مجتبی تختی پور مدیر کانون فرهنگی هنری راوی نور در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان به بیان مطلبی درباره آیه ۵۵ سوره مائده پرداخت و گفت:آیه «ولایت» آیه 55 سوره مائده است و مفسّران و محدثان بسياري گفته اند در شأن امام علی(ع) نازل شده است. سيوطى از ابن عباس آورده كه على(ع) در حال ركوع بود كه سائلى كمك خواست و آن حضرت انگشترش را به او صدقه داد، پيامبر(ص) از او پرسيد: چه كسى انگشتر را به تو صدقه داد؟ او به امام(ع) اشاره كرد و گفت: آن مرد كه در حال ركوع است. در اين موقع آيه «اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَ یُوْتُونَ الزَّکَاهَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ»؛ (ولی و سرپرست و رهبر شما تنها خدا است و پیامبر او و آنها که ایمان آورده اند و نماز را بر پا میدارند و در حال رکوع زکات میپردازند) نازل شد.
وی خاطرنشان کرد: اسناد متعددی موجود است که در آنها این آیه را به حضرت علی (ع)نسبت داده اند و ادامه داد:اين حديث را علماي ديگر چون زمخشرى، فخر رازى، طبرى و ... در كتاب‌هايشان نقل کرده اند.فخر رازى در تفسير خود ازابوذر نقل مى كند كه مى گويد: روزى نماز ظهر را با پيامبر(صلى الله عليه وآله) مى خواندم كه سائلى در مسجد تقاضاى كمك كرد. كسى چيزى به او نداد، سائل دست به سوى آسمان برداشت و عرض كرد: خداوندا! گواه باش، من در مسجد پيامبر تو، تقاضاى كمك كردم، كسى چيزى به من نداد. على(عليه السلام) در حال نماز بود با انگشت كوچك دست راست خود كه در آن انگشترى بود اشاره كرد؛ سائل آمد و انگشتر را در برابر چشم پيامبر(صلى الله عليه وآله) گرفت. پيامبر(صلى الله عليه وآله) عرضه داشت: خداوندا! برادرم موسى از تو تقاضا كرد كه سينه مرا گشاده دار ... و برادرم هارون را در كار نبوّت من شركت ده. تو به او فرمودى: من به زودى بازوى تو را به وسيله برادرت قوى مى كنم و براى شما قوّت و پيروزى قرار مى دهم. خداوندا! من محمّد(صلى الله عليه وآله) پيامبر و برگزيده توام، به من شرح صدر ده و كار را براى من آسان كن و براى من وزيرى از اهل بيتم قرار ده و به وسيله او پشت مرا قوى كن. ابوذر مى گويد: به خدا سوگند، رسول خدا(صلى الله عليه وآله) اين سخن را تمام نكرده بود كه جبرئيل نازل شد و گفت: اى محمّد(صلى الله عليه وآله) بخوان «اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ و ...»
طبرى نيز در تفسير خود، روايات متعدّدى در ذيل اين آيه و شأن نزول آن نقل مى كند كه اكثر آنها مى گويند درباره على(عليه السلام) نازل شده است.
تختی پور به قطعیت این مسئله و حضور آن در آثار آن دوره اشاره کرد و گفت:به طور مثال شاعر معروف عصر پيامبر(صلى الله عليه وآله)، حسّان بن ثابت، اين مطلب را به عنوان يك مسأله مسلّم تاريخى در اشعار خود آورده است. او در شعر معروف خود خطاب به على(عليه السلام) كرده، مى گويد:وَ اَنْتَ الَّذى اَعَطَيْتَ اِذْ كُنْتَ راكِعاً *** زَكاةً فَدَتْكَ النَّفْسُ يا خَيْرَ راكِعِ فَاَنْزَلَ فيكَ اللهُ خَيْرَ وَلايَة وَ بَيَّنَها فى مُحْكَماتِ الشّرايِعِ(تو بودى كه در حال ركوع زكات بخشيدى؛ جان به فدايت اى بهترين ركوع كنندگان.پس به دنبال آن، خداوند بهترين ولايت را درباره تو نازل كرده و آن را در قرآن مجيدش تبيين نمود.)
مدیر کانون فرهنگی هنری راوی نور در پایان افزود:از دیدگاه مفسران و متکلمان امامیه آیه ولایت یکی ازروشن ترین دلایل امامت بلافصل علی (ع) زیرا اگرچه «ولی» درلغت معانی گوناگونی دارد اما به دلایل عقلی و نیز اجماع مسلمانان منظور از ولی در اینجا سرپرست ومتصرف در امور دیگران است.
نظر شما