حجت الاسلام و المسلمین رمضانعلی معتمدی، رئیس کانون های فرهنگی هنری استان اصفهان با اشاره به شخصیت امام موسی کاظم(ع) به خبرنگار شبستان گفت: امام موسی کاظم (ع) در عین آنکه انسانی رئوف و مهربان بود، در برابر طاغیان سرکش، خشمگین و در عین آنکه استاد پارسایان بود، یکه تاز میدان جهاد و عرصه سیاست بود.
وی افزود: امام کاظم(ع) نهمین اختر آسمان عصمت و هفتمین ستاره درخشان فضای دل انگیز امامت، تبلوری از ارزش های والای انسانی بود و لحظه لحظه عمر پربارش، درس های بزرگ اسلامی را الهام می بخشید.
رئیس کانون های فرهنگی هنری مساجد استان اصفهان بیان داشت: امام موسی کاظم(ع) در روز یکشنبه هفتم صفر سال صدوبیست وهشت هجری قمری در روستای ابواء ـ بین مکه و مدینه ـ به دنیا آمدند و پنجاه وپنج سال زندگی کرد، ایشان در بیست و یک سالگی به امامت رسیدند که کنیه مبارکشان «ابوابراهیم» و «ابوالحسن» بود و به کاظم و باب الحوائج شهرت داشتند.
وی ادامه داد: امام در زمان خلافت منصور، مهدی، هادی و هارون الرشید زندگی می کردند و سال ها در زندان هارون الرشید بودند و ایشان ابتدا در زندان بصره بودند و بعد هارون دستور داد که امام را به زندان بغداد ببرند که در همان جا یحیی بن خالد با خرما ایشان را در بیست وپنج رجب سال صد و هشتاد وسه هجری قمری مسموم و به شهادت رساندند.
حجت الاسلام و المسلمین معتمدی با بیان اینکه امام موسی بن جعفر(ع) همان راه و روش پدرش حضرت صادق(ع) را بر محور برنامه ریزی فکری و آگاهی عقیدتی و مبارزه با عقاید انحرافی ادامه دادند، تصریح کرد: آن حضرت با دلایل استوار، بی مایگی افکار الحادی را نشان می داد و منحرفان را به اشتباه راه و روششان آگاه می ساخت وکم کم جنبش فکری امام درخشندگی یافت و قدرت علمی اش دانشمندان را تحت الشعاع خود قرار داد که این کار بر حاکمان حکومت عباسی سخت و گران آمد به همین دلیل با شیفتگان مکتبش با شدت و فشار و شکنجه برخورد کردند.
وی ادامه داد: امام کاظم(ع) عابدترین، زاهدترین، فقیه ترین و کریم ترینِ مرد زمان خود بود و هرگاه دو سوم از شب می گذشت، نمازهای نافله را به جا می آورد و تا سپیده صبح به نماز خواندن ادامه می داد و هنگامی که وقت نماز صبح فرا می رسید، بعد از نماز شروع به دعا می کرد و از ترس خدا آنچنان گریه می کرد که تمام محاسن شریفش به اشک آمیخته می شد و هرگاه قرآن می خواند، مردم پیرامونش جمع می شدند و از صدای خوش او لذت می بردند و آن حضرت، صابر، صالح، و امین لقب یافته بود و به سبب تسلط بر نفس و فرو بردن خشم، به کاظم مشهور گردیدند.
وی خاطرنشان کرد: امام هفتم علیه السلام که به خاطر همین ویژگیاش «کاظم» لقب گرفت، علم را با حلم آراسته بود و در برابر ناملایمات روزگار بردبار بود،
حجت الاسلام و المسلمین معتمدی با بیان اینکه حلم و بردباری از ویژگیهای مهمی است که مردان موفق و بزرگ به ویژه رهبران راستین داشته اند، تصریح کرد: شخصیت های برجسته و ممتاز، کسانی هستند که بر همه ابعاد زندگی انسانی توجه دارند و در همه آن ابعاد، بروز و ظهور می کنند و به درجه عالی آن دست می یابند. آنها در عین آنکه در میدان زهد و پارسایی یگانه اند، در میدان جهاد و مبارزه نیز یکّه تاز هستند و در عین آنکه با دیدن یتیم سرافکنده، بر اثر مهر و عاطفه، اشک می ریزند، با دیدن طاغوت سرکش هر چه خشم دارند، بر ضد او آشکار می نمایند و به اصطلاح، جامع اضداد هستند.
پایان پیام/
نظر شما