کودکی دنیای شیرینی است اما نه برای همه کودکان، یکی از هزاران آسیبی که در حاشیه شهرهای بزرگ وجود دارد، کودکان کار، کودکانی که ناچارند به جبر روزگار یا والدین کار کرده و نان آور خانواده شوند، برخی از آنها دور چشم شهروندان و در گارگاهها کار می کنند و برخی از آنها نیز در چهاراه ها فال می فروشند و یا شیشه ماشین ها را می شورند و برخی نیز زباله گردی می کنند، در روز ۲۵ (خرداد ماه) «پیروز حناچی» شهردار تهران ابلاغ کرد که استفاده پیمانکاران شهرداری از کودکان کار ممنوع می باشد و که در این خصوص با آقای «سید حسن موسوی چلک» رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران مصاحبه ای داشته ایم که آن را با هم می خوانیم.
اخیرا شهردار تهران ابلاغ کرد که پیمانکاران شهرداری نمی توانند از کودکان کار استفاده کنند آیا این امر می تواند نقش موثری داشته باشد؟
این بخشنامه کار خوبی بود و بر اساس آن پیمانکاران شهرداری دیگر حق استفاه از کودکان کار را ندارد و شهردارن مناطق مسئول نظارت بر اجرای این بخشنامه شده اند و با توجه به اینکه این بخشنامه تازه ابلاغ شده باید در عمل ببینیم چه می شود چرا که باید بر آن نظارت شود، و در جلسه شورای آسیب های اجتماعی تهران تاکید شده تا نظارت مستر بر آن صورت گیرد و من به عنوان عضو یک تشکل غیر دولتی آن را مفید و لازم می دانم.
آیا در خصوص کار کودک قوانین بازدارنده داریم یا خیر؟
در قانون کار که می دانیم ضمانت اجرای آن باید بیشتر از بخشنامه باشد. در ماده 79 کلا کار کردن بچه های زیر 5 سال ممنوع است و در این ماده 80، سنین 15 تا 18 سال کارگر نوجوان نامیده می شود و معنی آن این است که در این سنین کودکان می توانند کار کنند، اما طبق شرایطی که ساعت کار آنها نیم ساعت کمتر باشد و کار به سلامت جسمی و روحی آنها صدمه ای وارد نکند
کودکان کار به چند گروه و دسته تقسیم می شوند؟
در سال 84 آیین نامه ساماندهی کودکان کار را در دولت داشتیم که در ماده یک هم کودکان کار و کارتن خواب مشمول آن می شدند و در سازمان ملی جوانان و از زاویه سیاست گذاری که دولت ها در آن کودکان کار ما چه کسانی هستند، چند گروه اند، یک گروه که بالای 80 درصد کودکانی هستند که برای تامین معاش خانواده مجبور به کار در خیابان یا کارگاه ها هستند. بعضی ها نیز برای تامین معاش خود می آیند یا سرپرست ندارند یا والدین ندارند و یا والدین آنها زندان هستند و بچه برای تامین معاش خود کار می کند.
آیا کودک کارتن خواب نیز داریم ؟
بچه هایی هستند که هیچ جایی ندارند و در واقع خیابان محل کار و زندگی آنهاست. عمده بچه هایی که در خیابان کار می کنند، ویژگی های آنها یکی از 3 تاست که ممکن است ایرانی، غیر ایرانی، دارای مجوز اقامت باشد یا خیر و یا برای خود کار کند و یا در باندها از آنها بهره کشی اقتصادی از آنها می شود که خود اینها عموما مصداق کودک آزاری هستند. هرچه شرایط اقتصادی بدتر شود، ما شاهد بیشتر شدن کودکان کار در خیابان هستیم.
چگونه می توان کودکان کار را از خیابان جمع کرد و دیگر شاهد کودکان کار نباشیم؟
عواملی که باعث می شود کودک کار در خیابان باشد، بخش عمده آن به اقتصاد بر می گردد و تا زمانی که اقتصاد حذف کودکان کار امکان پذیر نیست زیرا عواملی که سبب حضور کودک کار در خیابان می شود، فقر و نابسامانی اقتصادی و خانواده های آسیب دیده ای است که کودک کار معلول این 2 عامل خواهند بود و آنچه که کمک می کند اگر کودکی مجبور به کار شد لذا طبق قانون کار کند و نظارت بر اجرای قانون و نوع کار آنها باشد و به مشاغلی بپردازند که امنیت داشته باشند و به جسم و روح آنها ضربه نزند و در کنار آن از سایر حقوق، آموزش، بهداشت و ایمنی، فراغت و امنیت برخوردار باشد. و در آخر اینکه کار کودک نباید مانع دسترسی کودکان به سایر حقوق آنها شود.
نظر شما