امام صادق (ع) نمونه کاملی از یک انسان تربیت شده قرآنی است

خبرگزاری شبستان _مانه و سملقان؛ هنگامی که شخصیت امام جعفر صادق (ع) را در پرتو آیات قرآن مورد بررسی قرار دهیم، متوجه می‌شویم که ایشان همان قرآن ناطقی هستند که در روایات بدان اشاره شده است. ایشان نه تنها در اخلاق بلکه در علم، عبادت، سیاست و سایر زمینه ها سرآمد روزگار خویش بوده و بر اساس این ابعاد به تربیت اصحاب و یاران خود پرداخته اند.

ابعاد شخصیتی امام جعفر صادق(ع)

امام جماعت مسجد امام علی (ع) شهر آشخانه گفت: فضایل و مناقب امام صادق (ع) بر کسی پوشیده نیست، ایشان در تمامی عصرها همواره نه تنها معلم شیعیان بلکه تمامی افراد بوده اند.

حجت الاسلام یحیی حسام افزود:  شخصیت ایشان به گونه ای بود که افراد می توانستند در زمینه های مختلف از آن بهره ببرند در واقع شخصیت حضرت در ابعاد و زوایای متعددی قابل طرح است.

وی اظهارداشت: مکارم اخلاقی، سجایای عالی اخلاقی هستند که صفت انسان می شوند و این مکارم جزء لاینفک زندگی او می شوند و همیشه و در هر عملی بروز و ظهور دارند، او با آن مکارم زندگی می کند و با آنها نیز می میرد.

 ابعاد مهم اخلاقی این امام بزرگوار

امام جماعت مسجد امام علی (ع) شهر آشخانه با اشاره به عفو و گذشت امام صادق (ع) گفت: یکی از بزرگترین فضایل اخلاقی که رسیدن به آن کار آسانی نیست، روح گذشت از دیگران و نادیده گرفتن خطاهای آنان است چراکه حیات اجتماعی مبتنی بر عفو و گذشت است.

وی بیان کرد: اگر همهٌ مردم بخواهند در استیفای حقوق خویش سختگیر باشند و از کوچکترین لغزشی چشم پوشی نکنند، زندگی بسیار تلخ خواهد شد و روح صفا و صمیمیت به کلی از جامعه رخت بر خواهد بست.

وی  کار و تلاش را یکی از خصوصیات امام عنوان کرد و افزود: دین مقدس اسلام به کسب و کار ارج می نهد و پیروان خود را به کار و فعالیت امر می کند.

وی تصریح کرد: امام صادق (ع) نیز نه تنها دیگران را به کار و تلاش دعوت می کردند بلکه خود نیز در روزهای گرم تابستان در مزرعه مشغول به کار بودند.

امام جماعت شهر قاضی نیز گفت: یکی از موضوعاتی که در دین اسلام همواره دارای اهمیت فراوانی بوده، صبر و شکیبایی است، حقیقت صبر همان استقامت و تحمل رنج برای دست یافتن به هدف است که امام صادق(ع)  آن را داشتند.

حجت الاسلام ابوالفضل اردکام اظهارداشت: با توجه به مشکلات موجود در جامعه می طلبد که مردم دین دار و خداجوی ما از این خصوصیات امام الگو بگیرند و آن را همواره  سرلوحه زندگی خود قرار دهند.

وی عنوان کرد: در باب عظمت علمی امام صادق (ع) شواهد فراوانی وجود دارد و این معنا مورد قبول دانشمندان شیعه و اهل سنت است.

 حجت الاسلام اردکام افزود: امام (ع) در طول 34 سال امامت طولانی خود ابواب علم را بر روی شاگردان و دانشمندان اسلامی گشود و مرجع دینی و علمی شیعیان شد.

امام جمعه شهر آشخانه هم گفت:  امام صادق (ع) با توجه به فرصت مناسب سیاسی که به وجود آمده بود و با ملاحظه نیاز شدید جامعه و آمادگی زمینه اجتماعی، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدرش امام محمد باقر (ع) را گرفت و حوزهٌ وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به وجود آورد و در رشته های مختلف علوم عقلی و نقلی آن روز، شاگردان بزرگ و برجسته ای همچون هشام بن حکم، محمدبن مسلم، أبان بن تغلب، هشام بن سالم، مفضل بن عمر، جابربن حیان و... تربیت کرد.

حجت الاسلام عباسعلی احمدزاده افزود: امام جعفر صادق (ع) باقدرت هرچه تمام تر نهضت بزرگ علمی برپاکرد و میراث عظیم و سترگی را برای جهان اسلام و تشیع باقی نهاد.

وی خاطرنشان کرد:  امام صادق (ع) درعصر خویش، نام آورترین فرد در مسائل علمی بود و آواز ایشان در سرتاسر ممالک اسلامی شنیده می شد؛ بدین سبب هیچ یک از امامان دیگر ما به تعداد شاگردان آن حضرت شاگرد نداشتند و به تعداد روایات ایشان روایت ندارند.

امام جماعت روستای خرتوت هم گفت: قرآن، کتاب آسمانی و وحی الهی است که بر قلب مبارک رسول خدا (ص) نازل شده و تمام معانیش در ظرف وجودی پیامبر (ص) جای گرفته است.

آخوند صفری افزود:  این کتاب آسمانی، ظاهر و باطنی دارد و باطنش نیز دارای باطن های متعدد دیگری است که هیچ کس بر تمامی آنها آگاهی کامل ندارد، جز "راسخین در علم" که أئمّه أطهار (ع) بعد از رسول خدا (ص) هستند.

وی اظهارداشت: در این میان امام صادق (ع) نیز معدن علم به قرآن و مفسر قرآن است به گونه ای که با مراجعه به کتب تفسیری روایی، اکثریت قریب به اتفاق احادیث آن کتب متعلق به ایشان است.

وی تصریح کرد: علم به احکام فقهی یکی از علم های ایشان بود و  طبق عقیدهٌ إمامیة، امام باید تمام احکام و قوانین دین را که برای سعادت دنیوی و اخروی مردم ضرورت دارد بداند؛ عقیدهٌ صحیح و باطل را بشناسد و به طور کلی به آنچه که برای ارشاد و هدایت انسان ها و ادارهٌ امور جامعه مورد نیاز است، اطلاع کامل داشته باشد.

 امام صادق(ع) روز هفدهم ماه ربیع الأول سال ۸۳ هجری در مدینه متولد شد و در نیمه ماه رجب و یا شوال سال ۱۴۸ از دنیا رحلت فرمودند. امام صادق (ع) مدت ۱۲ سال در زمان حیات جدش زندگی کرد و ۱۹ سال هم با پدرش بود و مدت ۳۴ سال هم بعد از رحلت پدر بزرگوارش امامت کردند.