روایت یک دهه هشتادی از مسجد تا حضور در خط مقدم مقابله با کرونا

خبرگزاری شبستان- مازندران؛ همه ما از دوران کودکی کار جمعی و گروهی را در مساجد، حسینیه‌ها و تکایا مشاهده کردیم، در انواع مراسمات و جشن‌ها حضور در جمع را تجربه کرده و به آن عادت کردیم.

در دین مبین اسلام، مسجد خانه اول ائمه اطهار(ع) و نبی مکرم اسلام(ص) بود به طوری که بیشتر وقت خود را در این مکان صرف رسیدگی به امور مردم و توزیع بیت المال می‌کرد، امیرالمومنان علی (ع) هم زمانی که در محراب مسجد مشغول اقامه نماز بودند زخمی و سرانجام به شهادت رسیدند.

از آن زمان تاکنون مساجد به عنوان اصلی‌ترین نهاد کارگروهی و مأمنی برای دین‌داران شناخته شد، به طوری نه قبل از بحران کرونا، تنها از مسجد و نیروهای بسیجی شاهد حضور در عرصه های مختلف بودیم، بلکه پس از شیوع ویروس کرونا دیدیم که در کنار کادر درمان جانانه جهاد کردند و مقابل این بیماری ایستادند.

کرونا آمد و فعالیت های جمعی و حضور در مساجد را به تعطیلی کشاند اما نیروهای فعال مسجدی که واقف به کارکردهای این پایگاه دینی اند میدان عمل را عوض کردند و  در زمان بحران کرونا حضور در مسجد را رها نکردند و تولید و توزیع ماسک، دستکش، موادضدعفونی کننده، تهیه سبدکالا برای نیازمندان و آسیب دیدگان از کرونا، مساجد را تبدیل به قرارگاه های پشتیبانی از کادر درمان کردند. البته مسجدی ها به همین مقدار بسنده نکردند و با توکل به خدا و مددجستن از پرستار کربلا حضرت زینب کبری(س) در بیمارستان‌های درگیر کرونا نیز حاضر شدند، که این نگاه ایثارگرانه را مدیون حضورشان در مسجد‌، این پایگاه فرهنگی و اجتماعی هستند.

«احسان رعیت ساروکلایی» جوان ۲۳ ساله، دانشجوی رشته روانشناسی واز نیروهای فعال کانون فرهنگی هنری اخلاص مسجد امیرالمؤمنین(ع) مهمان سرا در قائمشهر است که در بخش‌های مختلف حضور فعال دارد.

 رعیت در گفت‌وگو با ما از اقدام داوطلبانه‌اش برای حضور در بیمارستان ولی عصر(عج) قائمشهر بخش کرونایی‌ها می‌گوید که مهم‌تر از حضورش در مسجد و انجام کارهای مختلف فرهنگی و اجتماعی بوده است.

وی در این باره بیان می‌کند: حدود پنج سالی است که حضورم در مسجد تبدیل به عادت شده چرا که علاقمند به انجام اقدامات مختلف در پایگاه مسجد محله خودمان هستم.

*مسجد؛ خانه دوم

سال‌هایی را در مسجد در کلاس‌های آموزشی، فرهنگی و تربیتی به عنوان مدرس حضور داشتم، این‌کار را با دل  جان در مسیر انتقال دانسته‌هایم انجام می‌دادم، از آن‌جایی که مجرد هستم وقت بیشتری را به حضور در بین بچه‌های مسجد اختصاص می‌دهم،  برای من مسجد خانه دوم بوده و هست.

*مجذوب یکدلی در بین فعالان مسجدی شدم

رعیت ادامه می‌دهد: من یک خواهر دوقلو و یک برادر دیگر نیز دارم که آن‌ها هم در زمینه های فرهنگی و اجتماعی همکاری دارند، یک‌دلی اعضای فعال مسجد مرا به خود جذب می‌کند این انگیزه را برای نشان دادن تمان توانم در عرصه‌های مختلف به من می‌دهد.

*بیداری نیمه شب و اقدام برای ضدعفونی کردن معابر

با شیوع ویروس کرونا در شهر، در مسجد محله تصمیم گرفتیم با گروهی از نیروهای مسجدی اقدام به ضدعفونی کردن معابر در تمام سطح شهر کنیم، برای این کار گاهی شب ها در مسجد می‌خوابیدیم تا صبح زود راهی شویم، در قسمت بالای مسجد خواهران جهادی مشغول تولید ماسک بودند و همه به نوعی برای مقابله با کرونا تلاش داشتند.

*داوطلب شدن برای حضور در بیمارستان و کمک به کرونایی‌ها

این نیروی فعال مسجدی یادآور می‌شود: یک روز به ما خبر دادند که بیمارستان ولی عصر(عج) آمادگی پذیرش نیروهای داوطلب را دارد‌، اینجا بود که احساس کردم حضورم در بیمارستان می‌تواند از حضور در مسجد مهم‌تر باشد، بر این اساس در کلاس‌های آموزشی حضوری و مجازی شرکت کردم و پس از آزمون برای ورود به بیمارستان پذیرفته شدم.

*غلبه بر ترس از مبتلا شدن به کرونا

یک روز مانده به رفتن به بیمارستان ترس از مبتلا شدن به این ویروس همه وجودم را فراگرفته بود همه می‌گفتند اجباری نیست و می‌توانی منصرف شوی! ولی به خودم دلداری دادم و گفتم که این همان فرصتی است که متتظرش بودم، حتما در بیمارستان فایده‌ای خواهم داشت از این رو ب بسم الله را گفتم و وارد شدم.

*کمک به بیماران برای اقامه نماز به یاد مسجد

وی می‌گوید: چند روز اول را به کارآموزی در کنار پرستاران گذراندم، و بعد به بخش کرونای مردان منتقل شدم‌، به وضوح می‌توانستم ترس و دلهره در وجود بیماران را لمس کنم، اولویت را بر روی رسیدگی به بیماران گذاشتم، به یاد روزهای حضور در مسجد فضا را برای اقامه نماز برخی بیماران فراهم می‌‌کردم.

*۵۰۰ ساعت حضور در بیمارستان ولی عصر(عج)

سپس به بخش کرونایی زنان هدایت شدم، این را بگویم که کارم را از اول روز فروردین آغاز کرده و به مدت دوماه در بیمارستان ولی عصر(عج) قائمشهر حضور داشتم، حدود ۲۵۰ ساعت در طول ماه در بیمارستان بودم، تجارب خوبی کسب کردم و بحران را با تمام وجودحس کردم، بیمار کرونایی بود که تصادف هم کرد ولی فوت نشد و برعکس بیماری که سرحال بود از بین می رفت،  موارد فوتی عجیب و غریب و روزانه بود.

*کار در بیمارستان و تنش‌های لحظه‌ای

آقای رعیت بیان می کند: بارها در هنگام رسیدگی به بیماران حس کردم که بیماران دلگرم شده و اشک شادی سر می‌دهند من چون از نیروهای ثابت درمانی نبودم صمیمیت ببشتری با بیماران داشتم و ارتباط خوبی برقرار می‌کردم تا محیط مفرحی داشته باشیم، به نظرم کار در بیمارستان بسیار پرتنش بود، و برای کادر درمان این هیجانات همیشگی است.

*ابتلا به کرونا هم نمی‌توانست جلودارمان باشد

در اواسط دوران حضور جهادی در بیمارستان علائم کرونایی داشتم ولی خوشبختانه مبتلا نشدم، یکی از نیروهای جهادی خانم که مبتلا به کرونا شد برای درنان به قرنطینه رفت و به محض بازیابی سلامت دوباره به جمع ما پیوست، این موضوع دلگرمم می‌کرد.

*اغنای روحی با خدمت به بیمارستان

این جوان ادامه می‌دهد: خدمت در بیمارستان از نظر معنوی مرا اغنا کرد چرا که به جامعه‌ای که ۲۳سال به من خدمت کرد خیر رساندم و وظیفه خودم را به نوبه خودم انجام دادم، درست است سخت بود مصرف الکل و مواد شوینده بیداد می‌کرد بطوری که ریه‌ام هنوز درگیر است و درد می‌گیرد.

*هر مکان برای خدمت به مردم قداست مسجد را دارد

کادر درمان بسیار جو صمیمی‌ای برای ما ایجاد کرده بودند و برخلاف تصورما رفتار خوبی داشتند و خودشان را هم‌چون جهادگران می پنداشتند و در راه درمان از دل و جان مایه گذاشتند، پس از مسجد همدلی را برای بار اول در بیمارستان مشاهده کردم‌، بنظرم مکان‌هایی برای خدمت به مردم می‌تواند قداست مسجد را داشته باشد.

*مدیریت کردن و کار گروهی را از مسجد آموختم

 وی ابراز می‌کند: اولین چیزی که در مسجد آموختم مدیریت کردن بود، این را یاد گرفتم که کار گروهی و تیمی را بدون چشم داشت انجام دهنم، بارها شده بود در مسیر انجام کاری برای مردم حتی حرف بشنوم ولی سعی کردم با لبخند پاسخ بدهم، چرا که انجام این اقدامات حس رضایت‌مندی از شخصیت را به ما می‌دهد.

*هموار بودن مسیر خودسازی و خودباوری در مسجد

مسجد؛ انواع آموزه‌ها را در خود دارد، اقدامات جهادی که شروعش از داخل مسجد است به حس خودباوری کمک  بزرگی می‌کند به نظرم نسل آینده ما باید در مساجد تربیت شوند چون نه تنها چیزی از دست نمی‌دهند بلکه مسیر خودسازی و خودباوری را زودتر طی می‌کنند.

به گزارش شبستان، این نیروی جهادی پس از اتمام فعالیت در بیمارستان ولی عصر(عج) قائمشهر برای اقدامات بعدی مقابله‌ای و رزمایش مؤمنانه حضور فعال داشته و این راه را ادامه خواهد داد‌، از این دست جوانان در استان و کشور کم نداریم که نیازمند حمایت‌های معنوی مسئولان و مردم هستند.