خبرگزاری شبستان، گروه جهان اسلام: مسجد جامع «المجیدیة» در آغاز یکی از قلعه های دریایی نظامی در بیروت و یکی از برج های مشرف به دریای مدیترانه بود که تا بازار «الطویلة» امتداد داشت. همچنین از طبقه پایین این قلعه به عنوان انبار تاجران و بازرگانان به خصوص برای تجارت چوب استفاده می شد. بین سال های 1257 تا 1260 هجری این منطقه به طور کامل به بندر چوب معروف بود.
در سال 1699 میلادی، یک اتاق در بخش غربی به عنوان زاویه ای برای نماز با نام «زاویه الشیخ محمد الشویخ» تاسیس شد. پس از آن «عبدالمجید اول» پادشاه عثمانی در سال 1844 میلادی (1260 هجری) آن را به مسجد تبدیل کرد و نام آن را مسجد جامع «المجیدیه» گذاشت.
پس از آن، حیاط داخلی و سقف و درگاهی که امکان دسترسی به جاده بندر را با پله سنگی فراهم می کرد، ساخته شد. همچنین در دوره «عبدالحمید دوم» پادشاه عثمانی بخش هایی به این مسجد اضافه شد. در سال 1906 میلادی این مسجد بازسازی شد و روی دروازه القبلی (جنوبی) عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم- جامع المجیدیه در سال 1187 هجری ساخته شد - در دوره سلطان عبدالمجید عثمانی در سال 1256 هجری بازسازی شد» نوشته شده است.
در سال 1840 میلادی، ناوگان های متفقین اروپایی شامل ناوگان های انگلیس، روسیه و اتریش به سمت بیروت خمپاره پرتاب کردند که به این مسجد خسارت وارد آمد. این ناوگان ها بیروت را هنگام جنگ با ارتش مصر محاصره کردند. اثرات این بمباران در اوایل قرن بیستم روی دیوار شمالی قابل مشاهده بود.
مسلمانان بیروت موقوفات بسیاری را برای این مسجد وقف کردند. درجریان جنگ داخلی در لبنان بخش بزرگی از این مسجد به خصوص گلدسته آن تخریب شد. اما پس از جنگ در سال 1996 میلادی بازسازی و نوسازی شد و به آن دومین گلدسته عثمانی اضافه شد.
هنگام حفاری و مرمت و اصلاحات در ضلع شرقی این مسجد قبرهای بسیاری متعلق به دوره های آل الفاخوری، آل العیتانی و کسانی که مقیم زاویه و مسجد می شدند، کشف شد. به همین دلیل «محمد رشید قبانی» مفتی لبنان به جمع آوری بقایای این قبرها و قراردادن آنها در قبرهایی در ضلع غربی این مسجد فتوا داد. با این وجود هویت بیشتر کسانی که در این قبرها دفن شدند،مشخص نیست، زیرا شمار زیادی از این قبرها در طول های 1975 تا 1990 میلادی تخریب شدند.
نظر شما