به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومي سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي، رایزنی فرهنگی کشورمان در اوگاندا به منظور معرفی مشاهیر و مفاخر کشورمان به اصحاب فکر ، ادب و اندیشه این کشور به مناسبت روز پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی مقاله ای تحت عنوان " روز ملی فردوسی مبارک " در رسانه های مجازی کامپالا انتشار و در یک اقدامی دیگر متن آن را به آدرس های ایملی بیش از چهارصد فرهیخته این کشور ارسال نمود که خلاصه ترجمه آن به شرح ذیل می باشد:
در بخشی از مقاله تصریح شده است که شاهنامه فردوسی يكی از بزرگ‌ترين آثار حماسی زبان فارسی و سند هويت ايرانی‌ها بوده و در احیا و حفظ يكپارچگی فرهنگی، ادبی ، سياسی ، دينی و زبان فارسی نقش مهمی داشته است.
در بخشی از مقاله رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در اوگاندا تحت عنوان " روز ملی فردوسی مبارک " تاکید شده است که طبیعت اشعار فردوسی روحيه وطن‌دوستی ، حفظ و حراست از كشور را در ايرانی‌ها تقويت كرده و باعث زنده نگهداشتن ميراث و قهرمانان دينی و ملی شده است .
در ادامه مقاله تصریح گردیده است که حمایت از مظلوم و ملت های تحت ستم ، زنده نگهداشتن حس ملی و دینی ، تسليم ناپذيری در برابر دشمنان ، دفاع از وطن در برابر تهاجم بیگانگان ، تقویت آزادی و آزادگی ، مبارزه با هر نوع تجاوز و در نهایت خدمت رسانی به مردم از ویژگی ها و طبیعت اشعار حکیم ابوالقاسم فردوسی می باشد.
در بخشی از مقاله رایزنی فرهنگی آمده است که اشعار شاهنامه فردوسی با نام خداوند متعال آغاز شده ، یاد خدا را در انسان زنده نگهداشته و بطور کلی مجموعه ای انسان ساز و تمدن آفرین از معارف و ارزش های انسانی ، دینی و اخلاقی می باشند.
مضافا اینکه اشعار فردوسی باور و نگاهی در انسان ایجاد می کند که مشتاق می شود راه و رسم و بنیان زندگی خود را بر اساس تفکر خردگرایانه و اعتقاد بر ارزش های دینی و انسانی مبنی بر گذرا بودن دنیا ، ضرورت وجود عدل و داد در جامعه ، دوری از ظلم و ستم ، پرهیزگاری ، قناعت ، توکل و ... تنظیم نماید.
در بخشی از مقاله آمده است اگر چه فردوسی بینش اسطوره ای اشعار خود را در بخش پهلوانی و تاریخی تعمیم داده است اما او بین اسطوره های اهریمنی و اهورایی فرق قائل شده و حقایق ماورایی را در زبان رمزی و تمثیلی و در قالب اسطوره بیان نموده است.
در مقاله تصریح شده است که اعتقاد فردوسی به خدای واحد بر مبنای ادیان ابراهیمی(ع) قطعا یکی از علل ماندگاری کتاب شاهنامه در بین اساطیر جهان می باشد.
درپایان این مقاله آمده است؛ اینکه فردوسی با اقدام بزرگی که به عمل آورد در اشعار خود میان ایران و اسلام پیوند برقرار کرد و این امر باعث شد که بین اقوام ایرانی و دین اسلام بیعتی مستحکم برقرار گردد .لذا پر واضح است که شاهنامه فردوسی در حقیقت سند پیوند معنویت فرهنگی ایرانی ها با دین مبین اسلام می باشد.
نظر شما