تلخی ها و شیرینی های کرونایی

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، شیوع ویروس کرونا در کشور روزهای تلخ و محدودی را برای مردم رقم زد. این ویروس به همه عرصه های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و به ویژه اقتصادی ضربه وارد کرد. با این وجود درس هایی هم برای مردم داشت تا قدر لحظات و یکدیگر را بدانند.

ایران به عنوان یک کشور مسلمان چه به لحاظ رعایت نظافت شخصی و کمک به هم نوع در این شرایط روی دیگر سکه کرونا را نشان داد.

درست است در اوایل ورود این بیماری و تحمیل شرایط سخت، مردم نیاز به اقلام بهداشتی همانند ماسک و الکل داشتند و به دلیل اینکه عده ای این وسایل را احتکار کرده بودند با کمبود رو به رو شدند، اما بلافاصله خیل عظیمی از مردم هم همت کردند و این اقلام را تامین کردند.

تعداد زیادی از مردم در خانه، تولیدی و کارخانه بخشی از زمان خود را دوخت و دوز ماسک وشیلد و تولید اقلام بهداشتی اختصاص دادند و همچنین کارخانه ها و شرکت ها سریع به تولید انبوه این اقلام پرداختند.

بخشش اجاره بها توسط صاحبان خانه و مغازه

در این میان برخی از صاحب خانه ها و صاحب مغازه ها هم اجاره هایشان را بخشیدند.

در این ارتباط، آریشگری به خبرنگار شبستان در این ارتباط می گوید: در آستانه عید نوروز بیشترین درآمد و مشتری را آریشگاه ها می توانستند در این ایام داشته باشند اما با شروع کرونا مصادف شد و مردم به دلیل رعایت فاصله اجتماعی و بهداشتی به آرایشگاه نیامدند، همچنین محدودیت هایی هم برای فعالیت داشتیم. خودم هم حدود دوماه مغازه ام را بستم تا از این بیماری به دور باشم.

او بیان می کند: صاحبخانه ام اجاره نگرفت. ابتدا برای دریافت اجاره مبلغ خیلی ناچیزی به دلیل این شرایط کرونایی گفت که بدهم اما دوباره تصیمم گرفت هیچ کرایه ای نگیرد. نه تنها از من کرایه نگرفت، از مغازه کناری که اجاره داده بود نیز اجاره بها را دریافت نکرد.

این آریشگر بیان می کند: من واقعا در این ایام هیچ درآمدی نداشتم این کار صاحب مغازه ام اولین چیزی را که به ذهنم آورد این بود که هنوز انسان های خوب وجود دارند و واقعا قدردان هستم.

همچنین «حافظ»  هم به عنوان صاحب خانه اجاره چند ماه مستاجرش را که بنّا بود را بخشیده است و در این باره می گوید: بنده معلم هستم و زندگیم به سختی می گذرد اما می دانم که یک حقوق سر ماه برایم واریز می شود اما مستاجرم به دلیل به وجود آمدن این شرایط کامل از کار بازمانده است و درآمدی ندارد این تنها کمک کوچکی بود که می توانستم انجام بدم و وقتی به او اعلام کردم بسیار خوشحال شد.

کرونا درس های زیادی برای مردم داشت. گرچه این بیماری شرایط سخت و تلخی را هم برای جامعه رقم زده است.

همچنین «بهمن دستاری» هم از فعال شدن مراکز نیکوکاری کمیته امداد امام خمینی (ره) در این ایام به خبرنگار شبستان خبر داده است و می گوید: مقام معظم رهبری به همدلی مومنانه تاکید کرده اند.در چنین ایام و بحران مردم فعالتر هستند و کارهای بسیار ارزشمندی صورت گرفته است. اقلام بهداشتی، بسته های معیشتی، تولید ماسک، توزیع مواد شوینده از طریق مردم و مراکز نیکوکاری انجام گرفت.

مدیر کل هماهنگی شبکه‌های مردمی و مؤسسات عام المنفعه کمیته امداد می گوید: مراکز نیکوکاری در بخش های مختلف با رویکرد محله محور و مسجد محور، صنف محور، دانشگاه محور و در مدارس علمیه حوزه خواهران فعال است. از سه هزار و 70 مرکز 60 درصد آن متعلق به مساجد و محلات است.

جامعه شناسان هم معتقد هستند این مشارکت مردمی مبنای دینی و اعتقادی دارد که از سوی مردم ایران صورت می گیرد.

تاثیرات کمک به نیازمندان از نگاه جامعه شناسی

درباره این موضوع «مجید ابهری» به خبرنگار شبستان می گوید:حوادث روزگار و تغییرات محیطی گاهی مشکلاتی برای بخشی از هموطنان ایجاد می کنند که قابل پیش بینی نبوده است.این مشکلات در یک حرکت آن ها را وادار به پذیرش سختی ها می کنند.سیل، زلزله، حوادث طبیعی، بیماری های همه گیر از جمله این حوادث هستند که امروز در کشور ما اتفاق افتاده است.

متخصص علوم رفتاری بیان می کند: در این میان بعضی از هموطنان آسیب دیده اند و نیازمند، حمایت هستند. درست است که دولت وظیفه دارد از نیازمندان و محرومان حمایت کند اما توانمندان جامعه نیز، وظایفی در قبال نیازمندان دارند باید به یاری آن ها بشتابند.در غیر اینصورت آن ها فقط برای  خودشان مفید هستند.در شرایط فعلی بسیاری از هموطنان شغل خود را از دست داده و توانایی تامین هزینه های زندگی خود را ندارند.

او ادامه داد:باید هموطنان دیگر بر اساس وظایف دینی، اخلاقی و اجتماعی به کمک آن ها بشتابند چراکه در صورت عمیق تر شدن، شکاف های طبقاتی و ازدیاد فاصله مادی، افرادی که در رفاه هستند نمی توانند از زندگی خود لذت ببرند.

جامعه شناس گفت: امروزه کسانی هستند توانایی تامین داروی خود و فرزندانشان را ندارند یا نمی توانند غذای مورد نیاز خود را تهیه کنند. اکنون که در ماه مبارک رمضان که میهمانی خداوند است باید با اقتدا به فلسفه این ماه مبارک به کمک نیازمندان بشتایم. اجازه ندهیم فقر برخی از هموطنان ما را آزار دهد. البته دولت و سازمان های حمایتی نیز باید به وظایف خود عمل کنند.

متخصص علوم رفتاری می گوید:وظیفه دولت اما جایگاه دیگری دارد و اتحاد و مهر مردم در جایگاه بالاتری قرار دارد و خواهیم دید ملت ما همان انسان های بخشنده ای هستند که نان سفره خویش را به نیازمندان می بخشند و حمایت از فقرا را برای خودعبادت می پندارند.

همچنین «جعفر بای» نیز در گفتگو با خبرنگار شبستان درباره این موضوع معتقد است:ورود ما به بحران کرونا که در پایان سال 98 حادث شد، یک ورود با خیل عظیمی از مشکلات  و گرفتاری های فراوان بود. تعداد  عظیمی از جامعه پزشکی  در این راه شهید شدند. تعداد کثیری از شهرواندان مهربان به دیار باقی برد، همه این ها حکایت از یک غصه داشت و می توانست ما را به ماتم بکشاند.با تمام بدجنسی و مشکلاتی که کرونا برای مردم داشت، آثار و برکات زیادی نیز داشت.

این جامعه شناس بیان می کند: جامعه ایرانی همیشه در سختی ها از تهدید ها استفاده و آن را به فرصت تبدیل می کند. بحران های زیادی در کشور بود. مردم همت کردند و در  رفع کمبود های اقلام ضروری گام برداشتند و مردم به کمک دولت شتافتند. دست به دست هم دادند و به همدیگر یاری رسانند و به رفع گرفتاری کمک کردند.

با وجودی که مردم با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کردند، شاهد اتحاد، انسجام و وحدت طبقات اجتماعی بودیم تا اقلام ضروری بهداشتی تامین و به مستمندان کمک شود.

او تصریح می کند:امید آفرینی و امید به آینده را در دل قشرضعیف فراموش شده ایجاد شد. این همدلی تقویت روحی و حمایت اجتماعی را در جامعه فراهم کرده است. فرهنگ ایثار، گذشت و کمک به مستمندان را تقویت و تفکر خیریه را تحکیم کرد.

سنت حسنه یاری رسانی و مدد رسانی به نیازمندان را نهادینه کرد. قشر آسیب دیده اجتماعی مورد توجه قرار داد.قشری که فراموش شده بود و مورد عنایت افرادی قرار گرفت که در واقع ثروتمند بودند.

بای تاکید می کند:جلوه های زیبایی را از خصایص نیکوی انسانی را نمایش گذاشتند. با آن التهابی که در جامعه بود این تقویت نیکوکاری و امور خیریه و بذل و بخشش تحکیم پیدا می کند.قشر ثروتمند به قشر مستمند توجه بیشتری کردند که منجر به مشارکت های مردمی شد.

او معتقد است: شاهد یک نوع توجه به مبانی اعتقادی بودیم. کمک های مومنانه یک جلوه ای از باورهای دینی و عبادی بود.باورهای و اعتقادات و مبانی دینی منجر شد، مشارکت، همدلی و کمک به هم در جامعه رونق پیدا کند.روحیه اجتماعی به برکت کرونا آنقدر قویی شد و تقویت پیدا کرد که از تهدید فرصت ساختیم. توانستیم جامعه یک دست و همدل را در ایران ایجاد کنیم و جامعه را از کلافگی و سردگمی ها به برکت این فضای مومنانه به همدلی و اتحاد تبدیل کنیم.

به هر روی؛ ویروس کرونا دو روی سکه داشت، تلخ و شیرین، تلخ از این بابت که سختی ها و مات های زیادی را به مردم کشور تحمیل کرد اما شیرینی های آن را هم در قدر دانستن بیشتر زندگی و یکدیگر می توان یافت. این ویروس دیر یا زود خواهد رفت و آنچه باقی می ماند خیر و احسانی است که مردم  در این دنیا و آخرت به جای می گذارند.