به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، فراگیری بیماری کوووید-19 در کشور ترس و نگرانی شدیدی را در بین مردم بوجود آورده است، بیماری که تنها 2 درصد از مبتلایان به آن می میرند؛ اما اضطراب ناشی از کرونا سبب خانه نشین شدن مردم شده است ، جامعه هنری از میان اقشار تاثیر گذار بر اجتماع توانایی امید آفرینی بیشتری در این شرایط میان مردم دارند و می توانند با خلق اثر هنری به عبور از بحران کم کنند؛ اگرچه بسیاری از فعالیت های فرهنگی و هنری برای پیشگیری از شیوع کرونا تا اطلاع ثانوی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعطیل شده اند و هنرمندان هم امکان فعالیت چندانی ندارند اما باید صبور بود و منتظر ماند تا کشور از این شرایط به سلامت عبور کند، اضطراب اجتماعی ناشی از کرونا در مان مردم و وظیفه هنرمندان در ایجاد امید در جامعه را با «مصطفی مجیدی»، هنرمند نقاش و مجسمه ساز به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:
در شرایط فعلی که جامعه نگران بیماری مثل کرونا است هنرمند برای ایجاد امید در جامعه چه وظیفه ای دارد؟
وظیفه هنرمند خلق ِ اثر هنری است؛ ما در شرایط کنونی و البته چه پیش از این بیماری یا هر آلودگی دیگر از بیماری بزرگتری که دوری از فرهنگ اصیل خودمان است مواجهیم؛ اتریش پس از جنگ جهانی و اوضاع وخامت باری که برایش پیش آمد بود با اولین بودجه ای که دریافت می کند دست به ساخت سالن های کنسرت میزند؛ در این شرایط مهم ترین چیز تلاش برای ماندگاری و ریشه دار کردن فرهنگ است. همانطور که همگان می دانند ما فرهنگ غنی داریم، اما از این فرهنگ دور افتاده ایم؛ معمولا در شرایط سخت و تنگناها در کشور ما نتیجه عکس داده و آثار خوبی خلق شده است.
هنرمند با چه ابزاری به ایجاد نشاط در جامعه کمک می کند ؟
وظیفه هنرمند ایجاد نشاط نیست؛ اما اثر هنری همواره می تواند روی تلخ و شیرین را توامان داشته باشد؛ به عنوان نمونه آثار پازولینی را در فیلمسازی نگاه کنید پیش از فیلم تلخ ِ «سالو»یا«صد و بیست روز سودوم» او سه گانه زندگی را که شامل »دِکامرون»،«حکایت های کانتربوری» و «هزار و یک شب» را می سازد. تمامی این آثار تلخی بسیار کم و نشاط و سرزندگی و شوخ طبعی فراوان دارد،اما چرا پازولینی به فیلم تلخ سالو می رسد؟پاسخ روشن است، شرایط روحی او این گونه اثری را می طلبید. البته نباید از شرایط پیرامون هنرمند غافل بود. از فقر و مرگ و اشتیاق. البته در زنگی خود هنرمند هم بن بستی به وجود آمده بود که لاجرم او را به سوی این تلخی کشاند.
برای برون رفت از چالش کرونا مسئولیت بخش هنر چیست؟
گالری های ما بسته شده است.خیابانها از انسان جارو شده است، تنها چیزی که در این شرایط برای یک انسان محل نفس کشیدن است صفحات مجازی است، در این شرایط باید تا می توانید به روشنگری کمک کنید، در این شرایط گوش باید کر و چشم باید کور بود و تنها عقل سلیم می داند مصلحت چیست، چیزی که همواره به آن اشاره کردم روشنگری است.هنوز هم کور سوهای عظیمی وجود دارد و خانه هایی که می توانند با کور سویی روشنایی گیرند.تنها راه نجات ما روشنگری است.
در این شرایط که رویدادهای هنری تعطیل شده اند دولت چگونه باید از هنرمندان حمایت کند؟
در جامعه ما از هنرمندان جز آنهایی که به جایی وصل هستند حمایتی صورت نمی گیرد، همه ما شغل دوم داریم، کم هستند هنرمندانی که از راه هنرشان پول در می آورند. پس بیهوده خود را آزار ندهیم.
وظیفه متولیان امر هنر در قبال جامعه هنری که در این شرایط متضرر شده اند چیست؟
در این شرایط هنرمندان باید حمایت شوند؛ آثار ارزشمند بسیاری از هنرمندانمان در گوشه ی آتلیه شان خاک می خورد، اثر اگر به وقتش به نمایش در نیاید حلاوت و شیرینی اش را از دست می دهد.چه فایده که پس از مرگ مورد توجه قرار گیرد باید هنرمد را در زمان حیات حمایت کرد.
نظر شما