توصیه رهبری به دعا، سیاست‌گذاری فرهنگی در مقابله با کرونا است/ از بهداشت معنوی مردم غافل شده‌ایم

به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، شیوع ویروس کرونا و ترس و اضطراب ناشی از آن در جامعه در کنار همه تهدیدات، فرصت بازنگری و مرور موفقیت ها در این بحران و شناخت و رفع نقاط ضعف مان را نیز فراهم می کند. در بررسی این نقاط قوت و ضعف با حجت الاسلام والمسلمین «سعید اصفهانیان»، مدیر عامل مؤسسه اصحاب الحسین(ع) گفت وگویی داشته ایم که مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:

بیانات رهبری معظم انقلاب در آیین درختکاری که روز گذشته (سه شنبه، 13 اسفند ماه) مطرح شد، چه افق هایی را پیش روی جامعه در مبارزه با کرونا و ترس ها و اضطراب های ناشی از آن، می گشاید؟

بیانات رهبری معظم انقلاب ذووجود و ذوابعاد است یعنی هم برای پیشگامان این عرصه مسائلی را مطرح می کنند، هم به دستگاه های متولی نظر دارند و هم سیاستگذاری فرهنگی را با توصیه به قرائت دعای هفتم از صحیفه سجادیه و توسل به خدای متعال مطرح می کنند، به عبارت دیگر، هم با نگاه فرهنگی و وسیع، گذرا بودن این بیماری را مطرح می کنند و هم نتایج این بیماری و تبدیل این تهدید به فرصت را در قالب تجربیات به دست آمده، فعالیت های جدید و رزمایش عمومی تبیین کرده و در معرض سیاستگذاران قرار می دهند.

اگر همین بیانات رهبری را امروز شاخص سنجش خود و دستگاه های سیاستگذار و متولی قرار دهیم، در برخی مواضع نمره بسیار خوب می گیریم، در برخی مواضع رد می شویم، و در می یابیم که متاسفانه به برخی از مواضع اصلا نگاه نداشته ایم.

لطفا مصادیق هر یک از این شاخص ها را بیان کنید.

جامعه پزشکی در این تهدید و بحران نمره خوبی می گیرد چراکه هم در قالب مدیر میدانی و تکنسین ورود داشته و هم نقطه اتصال خود را با توسل به خدا بیشتر کرده و این برای جامعه پزشکی یک جهش توسلی است.

پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: دو نعمت مجهول هستند که باید قدر آنها را دانست: امنیت و سلامت.

پیشتازان امنیت دیروز و امروز  فعال و پیشتاز بوده و هستند و نمره عالی گرفته اند، پیشتازان عافیت هم در جریان مقابله با کرونا و حفظ سلامت بیماران، امروز خوش می درخشند.

اما در حوزه سیاستگذاری، علی رغم تاکید مقام معظم رهبری بر همکاری و هماهنگی و هم افزایی دستگاه ها، آنچه را که باید شاهد نبوده ایم.

برای مثال شخصاً برنامه ای را در رسانه ملی تماشا کردم که نماینده ای از وزارت بهداشت و نماینده ای از وزارت صمت در آن حضور داشتند و نماینده تعزیرات هم مهمان تلفنی آن برنامه بود. نماینده وزارت بهداشت گفت: علی رغم اعلام این که در 10 روز گذشته هر روز یک و نیم میلیون ماسک (15 میلیون) تولید شده است، یک عدد هم به دست ما نرسیده است. نماینده وزارت صمت پاسخی نداشت!!

نماینده وزارت بهداشت تاکید کرد: یک و نیم میلیون ماسکی که به دست ما رسیده همه از قاچاقی است که قوه قضائیه از محتکران گرفته و به ما تحویل داده است!!

در ادامه نماینده تعزیرات گفت: اما ما رسید گرفتیم که شش و نیم میلیون ماسک به شما تحویل داده ایم!

در چنین بحرانی این عدم هماهنگی به هیچ وجه پذیرفتنی نیست و ثابت می کند نگاه سیستمی ما اختلال دارد. همه وجود این اختلال را می دانستیم اما به بهانه شیوع کرونا، رسالت رسانه ملی و سایر رسانه ها و مجموعه های قضایی و امنیتی سنگین شده که نسبت به افشاگری جدی و برخورد جدی اقدام کنند.

امروز که بروکراسی اداری و برخی زالوصفتی ها سلامت مردم را با تهدیدات جدی روبرو کرده و حتی در مواردی سبب تسریع مرگ آنها می شود، باید مطالبه گری رسانه ها جدی باشد.

اشاره داشتید که رهبری معظم انقلاب سیاستگذاری فرهنگی را نیز در مقابله با کرونا انجام دادند، اساسا در مواجهه با این بیماری و دیگر بحران ها، سیاستگذاری فرهنگی چه نقشی دارد و چقدر می تواند موثر عمل کند؟

رهبری معظم انقلاب علاوه بر توجه دادن به مسائل پزشکی، توجه به توسلات و تضرعات را مطرح و نسخه دینی را توصیه می کنند مثل توصیه به قرائت دعای هفتم صحیفه سجادیه، البته در فضای مجازی ختم زیارت عاشورا به نیت هدیه به نرجس خاتون(س)، مادر گرامی امام زمان(عج) و نیز قرائت دعای نور از لسان ایشان توصیه شده که همگی سیاستگذاری فرهنگی در این شرایط را نشان می دهد.

اما سوال آنکه چرا سیاستگذاری فرهنگی ما دچار چالش است؟ یک امام جمعه در یک سوی کشور مُصر است که نماز جمعه باید برگزار شود و تعطیلی بقاع متبرکه را در تعارض با مفاهیم دینی می داند، یک امام جمعه دیگر در جنوب کشور مسیر همراهی کامل با جریان پزشکی را مطرح می کند.

دستگاه های فرهنگی هم حیران شده اند، در ابتدا نمی دانند حرم ها و بقاع تعطیل شوند یا نه؟، نماز جماعات و مساجد و هیئات و اعتکاف را تعطیل می کنند، (نمی گویم نباید چنین باشد) سوال این است که اگر قرار است ملاحظات پزشکی در مکان های عمومی اعمال شود، نباید همه فرآیندهای فرهنگی تعطیل شود. 

سیاستگذاری فرهنگی در بحران هایی همچون شیوع بیماری کرونا چه معنا و ضرورتی دارد؟

متاسفانه، در این حدود 20 روز دست و پنجه نرم کردن با کرونا، روان مردم در معرض ادبیات کاملا غیردینی بود ... یعنی اگر در چین هم بودیم همین را در رسانه ملی می دیدیم که در ایران دیدیم، یعنی 20 روز فضای ایران که مهد حرکات آخرالزمانی است رویکرد فرهنگی نسبت به کرونا نداشته است و این یعنی سیاستگذاران فرهنگی ما برای بحران فکری نکرده است.

اگر مقام معظم رهبری در کنار توصیه به رعایت نکات بهداشتی و پزشکی، به ادعیه و توسل تاکید دارند شایسته است دستگاه های متولی مثل ستاد اقامه نماز جمعه، سازمان تبلیغات اسلامی و ... نقشه واحد راه فرهنگی برای مردم داشته باشند.

اگر مردم اخبار 24 ساعت صداوسیما را رصد می کنند و صرفا آمار مبتلایان و جانباختگان را می بینند شیوه های جدید توسلات را هم باید درک کنند. اگر اعتکاف تعطیل می شود باید برای آن جایگزین داشته باشیم، که اگر نباشد مایه خجالت است برای سیاستگذاران فرهنگی.

امام جمعه ای که به مسائل پزشکی احترام می گذارد باید فضای بهداشت روانی و معنوی مردم را تامین کند تا مردم در کنار رعایت و احترام به مسائل پزشکی آرامش حاصل از توسلات را هم بیابند.

آیا مراجع عظام تقلید نمی توانند حکم ثانویه ای صادر کنند که اعتکاف را از مساجد اعظم شهرها به خانه ها بکشانیم؟، آیا این عدم سیاستگذاری فرهنگی که با یک کرونا به چالش کشیده می شود در صحنه های آخرالزمانی به چالش کشیده نمی شود؟

اگر در همین بحران کرونا جامعه دینی و اندیشه‌ورز، حوزوی، نخبگانی و مرجع نتواند سیاستگذاری خود را ترسیم کرده و به سمت تحقق پیش ببرد، در آینده با چالش مواجه خواهیم شد.

چاره کار در رفع این کمبودها و چالش های فرهنگی معنوی چیست؟

جامعه امنیتی و جامعه پزشکی کارنامه خوبی را از خود در مقابل ملت قرار داده اما دو مجموعه دیگر از آنها بشدت عقب هستند یکی مجموعه های سیاستگذار و متولی و دیگری مجموعه های اندیشه ورز و دینی در کشور.

اگر من طلبه در بیمارستان خدمت کنم کار ارزشمندی است، اما وظیفه اصلی من قبل از آن، سیاستگذاری فرهنگی و ریل‌گذاری صحیح در این باره است.

امید است مسئولان و نخبگان معرفتی دینی کشور از این غافله حرکت یافته به آخرالزمان جا نمانند و در مسابقه با سربازان امنیت و عافیت به گونه ای عمل کنند که در حرکت به سوی  ظهور با ظرفیت های اخلاقی سبقت بگیریم.