بروز ابتلائات به معنی بی‌توجهی امام زمان(عج) به کشور شیعی نیست/ در مقابله با کرونا باید دستگاه اعتقادی منتظران را هم قوی کنیم

به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان ، شیوع بیماری کرونا در کنار آسیب های جسمی و روحی، باب طرح شبهات اعتقادی را نیز برای فرصت طلبان فراهم کرده تا اصطلاحاً از این شرایط به نفع خود ماهی بگیرند. چنان که این روزها در شبکه های معاند وهابی و نیز برخی شبکه های اجتماعی این شبهه مطرح می شود که «چرا کرونا در ایران به عنوان کشور امام زمان(عج) شیوع پیدا کرده و افرادی را مبتلا کرده است؟»، در بررسی این شبهه و پاسخ به آن با حجت الاسلام والمسلمین «حبیب عباسی»، مدیر گروه نقد وهابیت مرکز تخصصی کلام و ادیان حوزه علمیه قم و مدیر موسسه پژهشی ذوالفقار گفت وگو کرده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:

آیا در آموزه های دینی بر جداسازی کشورها و افراد در ابتلاء به بلایا تصریحی شده است مثل اینکه فلان کشور و فلان فرد به بلایا و مصائب مبتلا می شوند و فلان کشورها و فلان افراد نه؟

درباره بلایا و ابتلائات دنیایی، آیات و روایات متعددی وجود دارد مبنی بر آنکه اینها برای مجموعه انسان ها در جهان قرار داده شده و اینگونه نیست که برای مثال خدای متعال تصریح کند مومنان را در دنیا سلامت نگاه می داریم و کافران را در جهنمِ دنیایی قرار می دهیم، بلکه هر دوی این گروه ها باید امتحان شوند، ابتلائات اعم از بیماری ها، دشواری های مالی، از دست دادن همسر و فرزند و ... از آزمایش های دنیا است و اساساً دنیا محل اعطای پاداش و جزای الهی نیست.

در روایات داریم این دنیا محل عمل بوده و حساب و کتاب اصلی در دنیایی دیگر است؛ لذا شاید خدا در دنیا پاداشی محدود دهد و عقوبتی محدود کند اما حساب و کتاب اصلی در روز قیامت است که در آنجا امکان عمل وجود ندارد.

آیات متعدد در قرآن تصریح دارد که شما آفریده نشده اید که رها شوید، بلکه آزمایش می شوید و این آزمایش ها نیز برای رشد افراد طراحی شده است.

برای مثال قرار نیست حیوانات رشد کنند لذا هزاران سال است که به یک شیوه زیست می کنند اما انسان برای رشد آفریده شده و این رشد به آزمایش و ابتلا متصل است مثل کسی که می خواهد درجات رشد علمی را طی کند و لذا باید در پایان هر ترم امتحان بدهد.

یعنی این ابتلائات برای رشد است نه عذاب و عقوبت؟

خدا از انسان ها آزمون می گیرد و این بدان معنا نیست که اشکالی در کار ما است که مورد آزمون قرار می گیریم، برای مثال چرا از دانشجوی دکتری امتحان می گیرند و از یک کاسب نه؟ چون او اصلاً در دوره دکتری شرکت نکرده است!

کسی هم که در مسیر ایمان حرکت می کند، تحت آزمون و امتحان قرار می گیرد چون لازمه هر رشدی و رفتن از مرحله ای به مرحله دیگر رشد، به ابتلا و آزمون نیاز دارد.

هر مقداری درجه ایمان بالاتر باشد، ابتلائات برای انسان بیشتر خواهد بود و این عقلی و طبیعی است. برای همین هم زمانی ما با مسائل اقتصادی، زمانی با سیاست و امروز با سلامت و امنیت روانی امتحان می شویم و اینها همه سبب رشد ما است.

آیا این ابتلائات برای ائمه(ع) و در زمان حضور آن حضرات(ع) هم وجود داشته یا مربوط به عصر غیبت امام زمان(عج) است؟

ابتلائات برای پیامبر(ع) و خاندان ایشان نیز رخ داده است از شهادت صحابی در غزواتی مثل اُحُد گرفته تا رحلت حضرات خدیجه(س) و ابوطالب(ع) در شعب ابیطالب و آنچه بر اهل بیت(ع) و محبان آن حضرات(ع) در طول تاریخ رفته است.

در فرهنگ قرآن می خوانیم چه ابتلائاتی بر انبیای الهی رفته است مثل دوری از فرزند، افتادن در چاه و ...

از این رو، ابتلائات را نباید سبب تحقیر و به بدی و اشکال در مملکت امام زمان(عج) یا خدای ناکرده غفلت خدا از مردم تعبیر کرد، چراکه ما به دنیا آمده ایم برای اینکه این ابتلائات برای ما رخ دهد و از پس آنها بربیاییم و رشد کنیم. اساساً جزا گرفتن در آخرت زمانی معنا می یابد که این ابتلائات را با موفقیت پشت سر بگذاریم.

بعضا پرسیده می شود چرا امام حی و حاضر شیعه این بلایا را از آنها دور نمی کند، پاسخ این شبهه چیست؟

اگر برای مثال امام زمان(عج) در دو روز بیماری کرونا را در ایران ریشه‌کَن می کرد این ارعاب مردم نبود که اگر امام زمان(عج) نباشد شما از بین می رفتید؟ امام زمانی که بیماری را در یک کشور از بین می برد و به دیگر کشورها توجه ندارد آیا چنین ایمانی از سر جبر نیست؟!

این شیوه اجبار به ایمان آوردن است. اگر مردم در زمان امیرمومنان(ع) الزام و اجبار ویژه ای می دیدند که مجبور می شدند امام علی(ع) را به عنوان حاکم بپذیرند دیگر ارزش نداشت، ارزش به دیدن و انتخاب از سر اعتقاد و معرفت بود نه از ترس عقوبت یا امید به برخورداری از برخی منافع.

چرا در پی بروز بیماری کرونا که نه فقط ایران بلکه در 80 کشور جهان مبتلایانی دارد، شبهاتی برای ضربه زدن به اعتقادات شیعه به ویژه مهدویت بروز و ظهور دارد؟

اساسا مجموعه ای از دشمنان و معاندان اعم از جریان های ضددین و ضدشیعی مثل وهابیت که سلامت و امنیت روانی و بهداشت جسمی و روحی مردم برای شان اهمیت ندارد، صرفاً درصدد بروز موقعیت هستند برای زیر سوال بردن و ضربه زدن به اعتقادات مردم. اینطور نیست که آنها واقعا نگران سلامتی مردم باشند.

همه شبهات به مباحث اعتقادی باز می گردد زمانی شخص در سلامت کامل است و قدرت بدنی ندارد و در مقابل بیماری مقاومت می کند و ویروس به بدن او راه نمی یابد یا اگر وارد شود، سریع بهبود می یابد اما برخی قوت بدنی شان ضعیف است و زود مبتلا می شوند.

درباره شبهات و تاثیر آنها نیز همین مهم صادق است؛ چراکه همیشه شبهات علیه شیعه مطرح بوده اما در مواقعی مثل امروز جامعه و ضعف روحی برخی افراد، اینها مجال جولان یافته اند که این نیز به زودی با برطرف شدن بیماری ها، رفع می شود.

رسالت متولیان و نهادهای مربوطه در مقابله با این شبهات در شرایط امروز جامعه چیست؟

وظیفه متولیان امر است که در چنین شرایطی ورود و اقدام کنند همانطور که برای مبارزه با ویروس های جسمی بسیج ملی راه اندازی می کنیم باید برای مقابله با ویروس های اعتقادی که دستگاه فکری مردم را تضعیف و بیمارمی کند برنامه داشته باشیم تا ضربه نخوریم.

یکی از معضلات ما در مبارزه با این ویروس، تامین امنیت روانی مردم است چراکه شایعه پراکنی ها و حرف های غیرعلمی درباره این ویروس آسیب اش از اصل ویروس شایع شده، بیشتر است.

نمونه آنکه کلیپی پخش شد که خبر از فوت یک شخص بر اثر ترس از این ویروس می داد. ترس و اضطراب و نگرانی، جنگ روانی است که می خواهد مردم را به زمین بزند.