واژه ها و تنظیم الفاظ از بیان عظمت قهرمان پرآوازه اسلام، عاجز است

خبرگزاری شبستان// قزوین

ابوالفضل که می گویی عالم از وفا لبریز می شود، عباس که می گویی عاشق می شوی، عاشق شهادت، عاشق حسین و مشک آب.

غبار زمانه هرگز نمی تواند بر ایثار ابوالفضل(ع) بنشیند، عباس یعنی تشنه بودن و سیراب شدن از می عشق الهی، عباس یعنی جان فدا کردن در راه سیراب شدن عزیزان.

عباس، جان شیرینش را هدیه کرد و نامش را بر صفحه تاریخ کربلا جاودانه ساخت. از عباس می گویم، از این بزرگ جانباز تاریخ، همان عباسی که بحر وفا و صفاست، همان سرباز سرافرازی که مجروح تیر دشمن شد اما تسلیم او هرگز.

همان عباسی که دستانش را تقدیم برادر کرد و جانش را تسلیم حی داور. از این همه ایثار و از خودگذشتگی حیرت مکن. این همان عباس است، دانش آموخته مکتب علی ابن ابیطالب(ع). فداکاری حضرت ابوالفضل(ع) در قالب کلمات نمی گنجد چرا که وی فراتر از زمان و زمین است.

در میان انسان های والا و ارجمند، گاهی به فرزانگان برجسته و دلاوری می رسیم که سراسر زندگی شان می درخشد و در تمامی ابعاد انسانی، نمونه اعلای آن هستند و در ایثار و فداکاری و عشق به خدا، به مقامی رسیده اند که هرکس را در برابر خویش به خضوع و خشوع وا می دارند و انوار عالی انسانی، آن چنان از چهره زیبای آنها فروزان است که بر قلب ها و اندیشه ها چیره می شود و چشم ها را خیر می کند.

یکی از این انسان های والا مقام که بر اثر ایثار، اخلاص، فداکاری و دلاوری به چنین امتیازی دست یافته و بر فراز قله عالی انسانیت، سرافزار ایستاده، حضرت عباس (ع) است که به راستی خلف صالح و نمونه ای از کمالات پدر است تا آنجا که گفته اند: همان گونه که علی (ع) نسبت به پیامبر(ص) بود، حضرت عباس(ع) نیز نسبت به امام زمانش حضرت امام حسین(ع) همان گونه بود چرا که از آغاز نهضت عظیم و جاودانی امام حسین(ع) تا پایان آن، شریک بزرگ امام بود و برای تحقق این نهضت در هیچ موردی از حریم فرمان و خواسته امام حسین(ع)خارج نشد.

این رادمرد بزرگ نه تنها در میدان جهاد، خوش درخشید بلکه در همه ابعاد انسانی مانند ایثار، عبادت، صدق، صفا، جوانمردی، یاری مستضعفان، علم و معرفت... ممتاز بود و تمامی زوایای زندگیش می درخشید، در همه شیوه هایش، ایمان و معرفت در سطح بسیار بالا دیده می شود. وجود حضرت ابوالفضل(ع) یک شخصیت استثنایی به منزله پروانه گرد شمع ولایت بود.

فقط اوست که در عرصه عاشورائیان به مقام علمداری رسیده که علمش همچنان برافراشته است، تمام عرصه ادب و وفا وامدار فرزند حیدر کرار است.

آری، او همان آموزگاری بی بدیل، قهرمانی بی نظیر و سردار آزاده ای بود که در آسمان شرافت درخشید و همواره از مسیر حق گویی جدا نشد و در معرفت نسبت به امامش کسری نداشت.

دلاوری و بی باکی در برابر دشمن و نهراسیدن از خطرها و اقدام های دشوار از بهترین صفات اخلاقی ماه بنی هاشم بود که در قیام کربلا از نخستین مرحله تا پایان صحنه بروز داد.

علمدار کربلا نیز در آخرین لحظات زندگی که کوردلان بیشتر یاران اما م حسین(ع) را به شهادت رسانده اند خطاب به برادر می گوید سینه ام تنگ شده و از زندگی دنیا سیر شده ام واراده کرده ام که از این جماعت منافق خون خواهی کنم و پس از اینکه امام به او اجازه داد به گونه ای بر دشمن تاخت که از هر سو که حمله می برد لشکر را تار و مار می کرد.

همه به یاد داریم شجاعت و شهامت های بی بدیل فرزندان ایران زمین که با پیروی از سرور وسالار شهیدان از عزت و ناموس خویش دفاع کردند.

متاسفانه باید گفت که امروز جامعه ما به سمتی می رود که این صفت ارزشمند از آن رخت بربسته است لذا کسانی که به اهل بیت (ع) به ویژه سقای کربلا ارادت خویش را ابراز می دارند از این صفت های نیکو غافل نمانند و نگذارند روح شجاعت، شهامت و فداکاری در جامعه از بین برود.

پایان پیام/