خبرگزاری شبستان_ لرستان؛ زمستان یعنی هوای سرد، باران، برف و لذت پیاده روی زیر باران و گام برداشتن روی برف تازه به زمین نشسته و....
اما در مناطق روستایی سرمای شدید هوا و تلاش برای تامین سوخت و کارهای سخت زندگی روستایی چون مراقبت از دام، برف روبی و .... شاید مجال چندانی برای اندیشیدن به زیبایی طبیعیت باقی نمی گذارد.
سرمای هوا شب و روز ندارد و اعضای خانواده از خردسال تا کهنسال باید به وظایف خود به درستی عمل کنند تا شب را بتوانند آسوده خاطر سر بر بالین بگذارند.
مردم حاشیه جنگل نشین ها بسیاری از مایحتاج خود را از جنگل می گیرند، روزی برای شکار، روزی برای برداشت گیاهان دارویی که در جنگل می رویند و روزی برای تامین غذا خانواده و روزهای زیادی برای تامین سوخت.
مردی تیشه بر دوش با روشن شدن هوا با سمت جنگل حرکت می کند و به سرعت خود را به درختان جنگلی می رساند شاید هستند افرادی که به دنبال چوب خشک شده در جنگل هستند ولی بسیاری افراد تنها به تامین سوخت خانواده خود فکر می کنند با صدای تبر به جان درختان جنگلی می افتند که این روزها در خواب زمستانی به سرمی برند.
آری این روزها خواب درختان جنگلی آشفته است و صدای تبر و اره های برقی، خواب را در چشمان درختان شکسته است.
تیمور باقری یکی از اهالی ساکن روستایی در حوالی جنگل های بلوط در استان لرستان است، در حالی که تنه های درختان و چوب های خشک شده را بر روی زمین می کشد با وی هم صحبت می شوم و وی فارغ از ترس و واهمه ای برای بازخواست، گفت: این روزها هوا بسیار سرد است و ما برای گرم شدن منازل خود ناچار به استفاده از چوب خشک درختان هستیم.
تیمور با بیان اینکه جنگل های تنک بلوط نسل هاست که در خدمت مردم بوده اند، افزود: ما در فصل های مختلف سال از بهار تا زمستان و از چرای دام تا برداشت قارچ، موسیر، میوه های جنگلی و تنه درختان خشک از جنگل ارتزاق داریم و به نوعی سر سفره طبیعت و جنگل نشسته ایم.
وی با تایید اینکه بسیاری از مردم روستاهای حاشیه جنگل ها ناچار به استفاده از درختان جنگلی تر و خشک هستند، افزود: با توجه به مشکلاتی که روستاها در تامین نفت و حتی راه های ناهموار روستایی دارند، بسیاری به دامان جنگل پناه می برند.
باقری با کنایه عنوان کرد: مردم شهر نشین آخر هفته ها آتش به جان جنگل می زنند و ما روستا نشینان به عنوان فرزندان جنگل از سر نیاز و برای تامین نیازمندیها زندگی مجبور به استفاده از درختان جنگلی هستیم.
جنگل ها از دیر باز تنها قربانی آرامش مردم هستند، چه آنگاه که برای پیک نیک آخر هفته به دامان طبیعت پناه می بریم و دستان زیادی تیشه را بر ریشه درختان می زنند که تنه درخت در آتش زجه بزند و بزم شادی آخر هفته مردم را تامین کند و چه آن زمان که دستان چوپان از سر مهربانی برای دام خود نهال های تازه روییده را از زمین جدا می کند و پیشکش دام خود و یا آن زمان که دستان پدری مهربان تیشه به ریشه درخت تنومند می زند تا گرمی هوای خانه را برای فرزندش تامین کند.
بی تردید می توان با تامین به موقع نیازهای مردم حاشیه جنگل نشین و تقویت فرهنگ صیانت از اراضی ملی و جنگلی گامی هر چند کوچک در راستای صیانت از جنگل ها به عنوان سرمایه ای ملی و همیشگی برداشت.
روند نگران کننده تخریب بی رویه جنگل های ایران بر اثر عوامل انسانی و غیر انسانی در دهه های اخیر، به یكی از مهمترین دغدغه های مسوولان و دوستداران محیط زیست تبدیل شده است.
درصورت تکیه بر برنامه های فصلی و سیمنار ها و نشست های بی نتیجه بی شک تا ده ها سال آینده در بسیاری از نقاط زاگرس آثاری از جنگل های نخواهیم داشت.
نظر شما