مدیران حوزه‌های علمیه باید در مسائل تربیتی و تهذیبی برنامه مدون داشته باشند

به گزارش خبرنگار گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام‌والمسلمین «حمید ملکی» امروز (پنجشنبه، ۲۶ دی ماه) در نشست تخصصی «آسیب شناسی تهذیبی و تربیتی» که در مجموعه فرهنگی شهدای هفت تیر برگزار شد، اظهار کرد: باید مدیران حوزه‌های علمیه افزون بر فعالیت مدیریتی، مربی هم باشند.

معاون تهذیب و تربیت حوزه‌های علمیه کشور ادامه داد: یک مدیر مربی در ارتباط همیشگی با طلاب اعتماد آنان را جلب کرده و در بخش تربیت می‌تواند موفق‌تر باشد.

حجت الاسلام والمسلمین ملکی با استناد به آیه ۵۳ سوره مبارکه اسراء در قرآن کریم که می فرماید: «بندگانم را بگو که همیشه سخن بهتر را بر زبان آرند، که شیطان (بسیار شود به یک کلمه زشت) میان آنان دشمنی و فساد برمی‌انگیزد»، تصریح کرد: اگر ما به قرآن عامل هستیم باید در ارتباط با دیگران زیباترین سخنان را به کار بگیریم زیرا نیکوسخن گفتن اثر تربیتی بسیار بالایی دارد.

معاون تهذیب و تربیت حوزه های علمیه کشور با بیان اینکه باید مدیران حوزه‌های علمیه برای حوزه‌ها و طلاب در زمینه مسائل تربیتی وقت کافی داشته باشند، ابراز کرد: هر مدیری که وقت کافی برای طلاب ندارد نباید در حوزه علمیه خود نقش‌آفرینی و تحول را انتظار داشته باشد.

وی افزود: رهبر معظم انقلاب در فرمایش خود به تحول در حوزه‌های علمیه اشاره فرمودند که از نگاه بنده اخلاقی و معنوی است و به مجاهدت و تلاش مدیران و استادان حوزه علمیه نیاز دارد.

حجت الاسلام والمسلمین ملکی با بیان اینکه مدیریت حوزه علمیه همچون مدیریت یک کارخانه یا اداره نیست زیرا حوزه علمیه جایگاه تربیت انسان را دارد، گفت: طلاب امانت مردم و امام عصر(عج) در دست ما هستند بنابراین باید آنها را طوری تربیت کنیم که امام زمان(عج)‌ از ما راضی باشند، به همین منظور باید مدیران حوزه‌های علمیه همه وقت و دغدغه ذهنی خود را برای تربیت طلاب صرف کنند.

معاون تهذیب و تربیت حوزه های علمیه کشور ادامه داد: مدیر حوزه علمیه باید همواره در حوزه علمیه حضور داشته باشد و اعتماد طلاب را در پاسخ عالمانه به سوالات و شبهات آنان جلب کند، همچنین او باید در مسائل تربیتی و تهذیبی برنامه مدون داشته باشد و مانند پدری دلسوز و مهربان همواره به فکر طلاب خود باشد.

وی با تاکید بر اینکه در تربیت طلاب استادان نقش اساسی دارند، خاطرنشان کرد: اگر مدیری به فکر طلاب خود باشد استادانی را برای تربیت آنان انتخاب می‌کند که همچون پدری دلسوز و مهربان آنها را خوب تربیت کنند، در این صورت حوزه‌های علمیه به تحولات معنوی و علمی دست پیدا می‌کنند.