خبرگزاری شبستان، گروه قرآن و معارف: حوزه علمیه معیر یا معیرالممالک (واقع در تهران، خیابان خیام شمالی، کوچه مهدویان احدی) پس از انقلاب اسلامی آغاز به کار کرد. این حوزه دیر زمانی خوابگاه دانشجویان شهرستانی دانشگاه تهران بود.
آیت الله سید محمود مجد و آیت الله محمود تحریری با پیروزی انقلاب دست به کار شدند و به طرق مختلف، دانشجویان را راضی کردند که این مکان را که زمانی محل تحصیل طلاب بود، تخلیه کنند. البته کار به این آسانی نبود لذا آیت الله تحریری تصمیم گرفت دانشجویان را به جلسات اخلاقی مسجد حضرت ابوالفضل (ع) که خود، امام جماعت آن بود دعوت کند تا شاید شنیدن نصایح اخلاقی، دل این گروه را برای خروج از حجره ها نرم کند که چنین نیز شد.
مرحوم آیت الله تحریری در اقدام بعدی، سر و سامانی به حوزه علمیه معیرالممالک داد به طوری که اکنون این حوزه، جزو مدارس برتر استان تهران در زمینه تربیت طلاب مهذب، باسواد و انقلابی است.
امروز (جمعه، ۲۰ دی ماه) جمع زیادی از شاگردان آیت الله تحریری در مسجد معیر جمع شدند تا یاد مرحوم حاج شیخ را زنده کنند.
حجت الاسلام والمسلمین «مهدی قاسمی» در این مراسم با بیان اینکه آیت الله تحریری همیشه به فکر تربیت اخلاقی و ارتقای معارف دینی مردم به ویژه دانشجویان و طلاب بود، گفت: ایشان در آغاز به کار مجدد این حوزه از بزرگان تهران برای سخنرانی دعوت می کرد و با گذشت زمان و در پی درخواست مردم و طلاب، درس اخلاق هفتگی در مساجد معیر و حضرت ابوالفضل (ع) بزگزار کرد.
این استاد حوزه علمیه تهران افزود: آیت الله تحریری اعتقاد داشت که تهذیب نفس باید ثمره تحصیل طلاب در حوزه علمیه باشد. طلبه ای که مهذب نباشد، نمی تواند مبلغ دین باشد.
وی اضافه کرد: حاج شیخ محمود تحریری مدام می گفت زندگی ما باید «لا شرط» باشد. ایشان می گفت در انجام امور نباید شرط و شروطی تعیین کرد که برای مثال، به این شرط به فلان مجلس می رویم که ما را در صدر مجلس بنشیند. این شرط ها را دور از اخلاق می دانست.
قاسمی گفت: زمانی پس از درگذشت آیت الله تحریری خدمت مرحوم آیت الله العظمی بهجت رسیدیم که این مرجع تقلید فرمود: آقای تحریری عاقبت به خیر شد، معلوم نیست عاقبت ما چه می شود.
وی در ادامه به موضوع شهادت سردار سپهبد قاسم سلیمانی اشاره کرد و افزود: مرحوم حاج شیخ تربیت یافته مکتب خشیت الهی بود و اعتقاد داشت که حاصل چنین تربیتی باید ذوب در ولایت الهی و مخلص باشد و شیفته خدمت به دین و مروم باشد. سردار قاسم سلیمانی به دلیل داشتن این ویژگی ها محبوب دل ها شد.
این استاد اخلاق حوزه علمیه با بیان اینکه در روایت آمده است که زهد شرط بندگی است و رعایت همین شرط موجب شد، سردار سلیمان با وجود داشتن سرمایه ای کلان، به درجه پیامبری برسد، گفت: سردار قاسم سلیمانی مطمئنا زاهد بود که همه سختی های روزگار دنیا را زیبا می دید «ما رایت الا جمیلا».
قاسمی اضافه کرد: عالِمی که خشیت الهی نداشته باشد و فکر و ذکرش هدایت مردم نباشد، عالم نیست بلکه صرفا نام روحانی را یدک می کشد. مرحوم حاج شیخ محمود تحریری، عالمی بود که در همه حال ترس الهی داشت و از ارشاد مردم، هیچ گاه خسته نشد.
وی اظهار کرد: زهد، ثمره شجره علم است و افرادی همچون مرحوم حاج شیخ و سردار سلیمانی، اهل علم و زهد بودند.
این استاد اخلاق حوزه علمیه در پایان خاطرنشان کرد: آیت الله تحریری ضمن اینکه اهل علم و زهد و تقوی بود، یک عالم انقلابی نیز محسوب می شد و انقلاب اسلامی را نعمت بزرگ می دانست که باید مدام شکرگزار آن بود.
بنابر این گزارش، پس از سخنرانی، «ماشالله عابدی» بر صندلی اول منبر نشست و گفت: وقتی حاج منصور (ارضی) را دعوت کردید دیگر نیازی نبود من مصدع شوم. چون که صد آمد، نود هم نزد ما است.
این مداح اهل بیت (ع) پیش از مناجات خوانی به سال های طولانی آشنایی خود با آیت الله محمود تحریری اشاره و اظهار کرد: ایشان عمر خود را صرف تربیت جوانان کرد.
وی در ادامه با قرائت چند بیت شعر، خطاب به آمریکایی ها گفت: باید منتظر پاسخ های قاطعانه دیگری از سوی نظام جمهوری اسلامی باشید و بدانید که به شهادت رساندن فرزند رشید و مبارز اسلام، بی جواب نخواهد ماند.
عابدی اضافه کرد: ما تشییع جنازه های زیادی را دیدیم ولی از مراسم حضرت امام خمینی (ره) که بگذریم، هیچ تشییع جنازه ای به گستردگی و شور مراسم شهید سلیمانی نبود.
در پایان حاج «منصور ارضی» نیز با بیان اینکه آیت الله تحریری بسیار تواضع داشت، گفت: گاهی که به یاد اشک های ایشان میفتم تمام بدنم می لرزد. به یاد دارم قبای ایشان با اشک چمشان در عزای حضرت سیدالشهدا (ع) کاملا خیس می شد.
این ذاکر سرشناس اهل بیت(ع) با اشاره به برپایی مجلس روضه در منزل شهید سردار سلیمانی در ایام فاطمیه، اظهار کرد: این شهید در آن مراسم در گوشه ای می نشست و های های گریه می کرد. خون پاک این شهید، شوری در جهان به پا کرد.
30 سال از درگذشت آیت الله تحریری گذشته ولی شخصیت آن عالم ربانی، آنقدر والا بود که صبح آدینه ای چون امروز، دل ها به یادش افتاد و دست ها برای طلب مغفرت و آمرزش او به سوی آسمان دراز شد.
نظر شما