به گزارش خبرگزاری شبستان، دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی با عنوان «تحلیل وضعیت مشارکت ورزش همگانی در ایران و تبیین چالش‌ها و موانع کلان» آورده است: پرداختن افراط‌گونه رسانه‌ها به ورزش حرفه‌ای و قهرمانی و جذابیت این بعد از ورزش باعث شده تا سیاستگزار و مجری از نیاز اساسی جامعه در این حوزه یعنی ورزش همگانی غافل شوند.
این گزارش افزود: در حالی‌که از زمان تصویب نخستین قانون در حوزه ورزش کشور، بیش از ۹۰ سال می‌گذرد و اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به «تربیت بدنی رایگان برای همه در تمام سطوح» اشاره دارد، اما طی این سال‌ها نه‌تنها هیچ ساز وکار حقوقی و اجرایی مشخصی برای تحقق این موضوع پیش‌بینی نشده است، بلکه گاهی احکامی متعارض با این اصل اساسی تصویب و اجرا شده است.
براساس گزارش مرکز پژوهش‌ها، فقر و فقدان قوانین مدون و دارای ضمانت اجرای مشخص در حوزه ورزش باعث شده تا عملاً ورزش همگانی به حال خود «رها» شود. خروجی این امر، وضعیت نگران‌کننده تندرستی و وضعیت عمومی مردم کشور است؛ بیش از ۶۴ درصد مردم ایران ورزش نمی‌کنند، میانگین مدت زمان افراد ورزش‌کرده از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۴، ۱۵ دقیقه بود که در سال ۱۳۹۶ به ۲۷ دقیقه افزایش یافت که می‌تواند تا حدودی ناشی از مداخله حمایتی قانونگذار در برنامه ششم توسعه و موضوع مهم ورزش از مالیات بر ارزش‌افزوده باشد.
براساس مطالعات مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سرانه موجود فضای ورزشی کشور به اندازه طول یک «گام» است و به‌ازای هر چهار هزار نفر جمعیت، یک مکان ورزشی وجود دارد. علاوه بر کمبود سرانه فضای ورزشی و گران بودن ورزش، احداث اماکن ورزشی خارج از محدوده و حریم شهر و روستا با عنوان دسترسی نامناسب به فضاهای ورزشی، به افزایش نگرانی دراین‌باره افزوده است.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: تغییر سبک زندگی مردم نیز وضعیتی نگران‌کننده را نشان می‌دهد؛ مطابق آمار منتشره از سوی بانک مرکزی، در سال ۱۳۹۶ حدود ۴۹/۴ درصد از خانوارهای شهری از اتومبیل شخصی، ۱۶ درصد از موتورسیکلت و تنها ۱۳/۱ درصد از دوچرخه (از نمره ۱۶ به بالا) استفاده می‌کردند، این درحالی است که این نسبت (استفاده از دوچرخه) در سال ۱۳۸۶حدود ۲۰/۴ درصد و در سال ۱۳۸۱ حدود ۲۴/۱ درصد بود.
گزارش مرکز پژوهش‌ها تصریح کرد: داده‌های مزبور نشان می‌دهند که استفاده از دوچرخه توسط خانوارهای شهری ایرانی طی ۱۵ سال اخیر به میزان ۱۱ درصد کاهش یافته است و در مقابل استفاده از اتومبیل شخصی افزایشی ۳۰ درصدی داشته است.
این گزارش افزود: به علاوه، در سال ۱۳۹۰ حدود ۲۱ درصد مردم از اینترنت استفاده می‌کردند که این رقم در سال ۱۳۹۶ به ۶۴ درصد رسید و ۶۱/۶ درصد از خانوارها نیز در شبکه‌های اجتماعی عضویت داشته‌اند. این تغییر سبک زندگی به‌سوی کم‌تحرکی و کاهش فعالیت جسمانی می‌تواند پیامدهای نامطلوب سلامتی، اقتصادی، اجتماعی و حتی امنیتی برای کشور به همراه داشته باشد./
نظر شما