به گزارش خبرگزاری شبستان از زنجان، وقتی صحبت از یاران امام زمان می شود گاهی منظور یاران ویژه و خاص آن حضرت هستند كه تعدادشان سیصد و سیزده نفر است كه در اولین ساعات ظهور حضرت خود را به مكه می رسانند كه در واقع اینان فرماندهان لشكر امام زمان هستند.
اما پس از ظهور و قیام حضرت، تمامی مؤمنین و سایر مردم رنجدیده كه منتظر ندای حق هستند از پیر و جوان به حضرت می پیوندند و با ایشان بیعت كرده و ندای ایشان را لبیک می گویند؛ اینان نیز از یاران امام خواهند شد؛ ثانیا: مقصودتان از تغییر چیست آیا در علم خداوند است در این صورت می گوییم خیر تغییر ناپذیر است چون خداوند به آنچه که در نهایت اتفاق خواهد افتاد عالم است. اما اگر مقصود این است که کسی میتوانسته یار امام باشد اما در ادامه زندگی با سوء عملش این قابلیت را از دست بدهد و یا بر عکس، بله چنین چیزی ممکن است.
امام زمان پس از ظهور چند سال حکومت خواهند کرد؟
در خصوص مدت حکومت امام زمان(ع) اختلاف بوده و مدت معین و مقطع زمانى خاصى را نمى توان تعیین کرد. ابتدا بیان این مطلب ضرورى است که عقل بر طولانى بودن حکومت امام حکم مى کند، لازمه تشکیل حکومت جهانى با هدف مندى برقرارى عدالت، حاکمیت دین بر جهان آن است که حکومت حضرت طولانى باشد. از سوى دیگر در اندیشه شیعى رجعت قابل قبول بوده و معناى رجعت آن است که برخى از بزرگان زنده شده، در سایه حکومت عدالت گراى امام زمان(عج) زندگى مى کنند.
در برخى روایات تصریح شده است که حکومت امام زمان(عج) تا قیامت ادامه مى یابد که این حدیث ناظر به مدت طولانى بودن حکومت امام زمان(عج) است. پیامبر اسلام(ص) فرمود: «در شب معراج خداى علم به من فرمود: من سلطنت مهدى را ادامه مى دهم و روزگار او را بین دوستانم تا روز قیامت طولانى خواهم کرد».
در روایات، مدت حکومت امام زمان(عج) متفاوت بیان شده است. در روایات ۷ و ۹ و ۱۹ و .. بیان شده و البته آمده است که سالهای حکومت ایشان به اندازه ی ۱۰ سال یا ۲۰ سال از سالهای معمولی است. و حتی امکان دارد مقصود از هر سال یک قرن باشد. آنچه معین است اینکه ایشان حکومت می کنند و دنیا را سراسر عدل و داد می کنند و نیز بعد از ایشان امامان معصوم رجعت خواهند کرد و تا روز قیامت این حکومت ادامه دارد. علم ما در مورد آن زمان کامل نیست وگرنه روایات مختلف را می توان با هم جمع کرد. ان شاء‌الله خداوند ظهور حضرت را نزدیک گرداند و توفیق درک آن ایام را به ما بدهد.
با توجه به حدیث امام رضا (ع) که می فرماید لباس قائم ما چیزی نیست جز پوشاکی خشن و غذای او چیزی جز طعامی خشک.
مگر ممکن است امام زمان الان در چنین وضعیتی باشند؟
به دو شیوه می توان به این پرسش پاسخ داد: شیوه اول، مراجعه به روایاتی است كه به طور كلی یا خاص پیرامون ظاهر پیامبر(ص) و ائمه(ع) بیان شده است. مثلا در وصف نبی اكرم(ص) آمده است كه وقتی حضرت(ص) در میان جمعی می نشستند، حالتی داشتند كه از دیگران تمیز داده نمی شدند. اگر فرد غریبی وارد می شد، نمی توانست تشخیص بدهد، کدامیک از این افراد پیامبر(ص) است. از این بیان روشن می شود كه ظاهر و لباس او مانند سایر مردم بوده است. اگر این سیره نبی اكرم(ص) را ضمیمه كنیم به این حدیث از آن پیامبر رحمت(ص) كه فرمود: «انه متبع لا مبتدع : او (مهدی) تابع (سنت من) است؛ نه بدعت گذار» (اسعاف الراغبین، ص 145)
یا این بیان كه فرمود: «مهدی روش مرا دنبال می كند و هرگز از سنت من بیرون نمی رود» (منتخب الاثر، ص 491)، می توان تا حدود زیادی به نحوی زندگی و شیوه پوشش آن امام عزیز(عج)، پی برد.
لباس امام عصر(عج) ارواحنا فداه، تا آنجا كه حرام و مكروه و نامناسب شأن والای آن حضرت نباشد، با لباس های نوع مردم هماهنگی دارد. در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است: «ما لباسه الا الغلیظ و ما طعامه الا الجشب؛ لباس او (حضرت مهدی) خشن و غذای او یک رنگ و ساده است» (بحار الانوار، ج 52/354).
از این حدیث شریف استفاده می شود كه ایشان لباس نرم و راحت به تن نمی كنند؛ بلكه لباس سخت و خشن و ضخیم به تن دارند. اما چنین هم نیست كه رنگ و طرح و كیفیت آن به گونه ای باشد كه از لباس سایرین امتیاز ویژه داشته باشد. بر این اساس از روایت یاد شده استفاده نمی شود كه آن حضرت ریاضت های شدیدی متحمل می شوند.
شیوه دیگر استفاده از گفته های افراد موثقی است كه حضرت(عج) را دیده اند، آنها همه اتفاق نظر دارند كه حضرت(عج) را به صورت جوانی حدود چهل ساله یا نزدیک به آن دیده اند. بیشتر آنها گفته اند؛ آن لحظه كه حضرت(عج) را دیدیم در حالتی بودیم كه نشناختیم. اگر در سفرهای حج بوده اند، با لباس عرب ها و اگر در نجف یا كربلا، با پوشش روحانیون و اگر در نقاط دیگر، با پوشش معمولی جامعه، به گونه ای كه لباس او جلب توجه نكرده است. با وجود این، اطلاعات دقیق را در این باره جز خداوند علیم نمی داند.
چه کنیم که مورد انتخاب حضرت برای کارهای ایشان بشویم ؟
یار واقعی امام زمان کسی است که ذوب در خواست و رضای امام زمان باشد و چنین کسی هیچ عملی که خلاف رضایت خداوند ( که رضایت امام زمان در همین است) انجام نمی دهد و هیچ عملی را که رضایت خداوند در آن است ( واجبات و برخی مستحبات بسیار موکد) را ترک نمی کند و علاوه بر اینها دلش را از محبت و دلبستگی به غیر خدا خالی کرده (محبت به پیامبر و امام در راستای محبت خداوند است و جدا از آن نیست) و صفات عالی اخلاقی را درون خود نهادینه کرده و صفات زشت را از خود زائل کرده است. و چنین کسی هم منتظر واقعی است.
وظیفه هر فرد با ایمانی به عنوان منتظر امام زمان(ع) این است كه مانند یک منتظر واقعی زندگی كند. وقتی انسان حقیقتا منتظر كسی باشد تمام رفتار و سكناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد حتما خانه را تمیز و مرتب می كند، وسایل پذیرایی را آماده می كند و با لباس مرتب و چهره ای شاداب در انتظار می ماند. چنین كسی می تواند ادعا كند كه منتظر میهمان بوده است. اما كسی كه نه خانه را مرتب كرده است و نه وسایل پذیرایی را آماده نموده است و نه لباس مرتب و تمیزی پوشیده است و نه اصلاً به فكر میهمان است اگر ادعا كند كه در انتظار میهمان بوده همه او را ریشخند خواهند كرد و بر گزافه گویی او خواهند خندید. بنابراین انتظار باید قبل از آنكه از ادعای انسان فهمیده می شود از رفتار و كردار او فهمیده شود. بنابراین یک منتظر واقعی اهل گناه و دلبستگی به دنیا نیست چرا كه چنین كسی نمی تواند از وابستگی ها و دلبستگی ها و آلودگی ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان(ع) باشد.
زمان ظهور حضرت مهدی چه کسانی رجعت می کنند و چگونه؟
در یک جمع بندى بین تعریف هاى فراوان رجعت، می توان گفت كه رجعت عبارت است از: «بازگشت گروهى از مؤمنان محض و كافران محض به دنیا، پس از مردن و قبل از قیامت، در زمان حكومت حضرت مهدى(عج) » و روشن است كه انبیا و ائمه علیهم السلام به عنوان اشرف مؤمنان محض، در بین رجعت كنندگان خواهند بود.
دانشمند معاصر شیعى، علامه مظفر در این باره مى گوید: «عقیده شیعه در رجعت، بر اساس پیروى از اهل بیت علیهم السلام چنین است: خداوند عده اى از كسانى را كه در گذشته از دنیا رفته اند، به همان اندام و صورتى كه داشته اند، زنده كرده و به دنیا برمى گرداند. به برخى از آنان عزت می دهد و پاره اى را ذلیل و خوار خواهد كرد و حقوق حق پرستان را از باطل پرستان مى گیرد و داد ستمدیدگان را از ستمگران مى ستاند و این جریان یكى از رویدادهایى است كه پس از قیام مهدى آل محمد به وجود می آید. كسانى كه پس از مردن به این جهان باز می گردند یا از ایمان بالا برخوردارند یا افرادى در نهایت درجه فساد و آن گاه دوباره می میرند»
از مجموع روایات به دست می آید كه مؤمنین محض و كافرین محض رجعت می كنند و البته روایات فراوانى به صورت ویژه، خبر از رجعت افراد خاصى داده است كه به صورت اختصار می توان به برخى اشاره كرد: از امام حسین علیه السلام به عنوان اولین رجعت كننده یادشده است؛ براى على علیه السلام رجعت هاى متعددى ذكر شده است؛ ائمه معصومین علیهم السلام به صورت خصوصى به برخى از یاران خود بشارت رجعت داده اند؛ برخى روایات مى گوید كه انبیاى گذشته، رجعت خواهند كر؛ پیامبر صلى الله علیه و اله به همراه ائمه معصوم علیهم السلام رجعت مى كنند و در روایاتى رجعت برخى از منافقان و كفار نیز ذكر شده است.
منبع: تبیان
نظر شما