خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: یکی از اهداف قیام امام حسین(ع) اصلاح امت پیامبر اکرم(ص) بود که در شرایطی اسفبار رو به نابودی پیش می رفت به گونه‌ای که آنچه در جامعه به نام دین وجود داشت هیچ شباهتی به آنچه که رسول الله(ص) در ترویج آن کوشیدند نداشته و سقوط در امت اسلام حتمی بود، در نتیجه این قیام به مثابه موج سهمگین جامعه اسلامی را بیدار کرد و جان دوباره ای به دین خدا بخشید و آنچه حق بود را پدیدار ساخت.
قیام حضرت حجت(عج) در آخرالزمان نیز چنین است. در حالی که جهان را ظلم فراگرفته و در جوامع مختلف ستم بیداد می کند، شرایط فراهم شده و امام زمان(عج) با ظهور خود عدل و قسط را در جهان بپا می کند. بر آن شدیم قیام امام حسین(ع) و قیام امام زمان(عج) و شباهت های میان این دو قیام را در گفت وگو با حجت الاسلام «خدامراد سلیمیان ریزی» استاد حوزه و پژوهشگر مهدوی به بحث بگذاریم که حاصل آن را می خوانید:
قیام امام حسین(ع) با هدف اصلاح امت جد بزرگوارش پیامبر اکرم(ص) صورت پذیرفت، امام زمان(عج) نیز پس از ظهور دست به اصلاح‌گری و قیام زده و بساط جور را از عالم ریشه‌کن می‌کنند، با توجه اینکه در ایام اربعین سید و سالار شهیدان قرار گرفته‌ایم، در مورد این اصلاح‌گری در دولت موعود و شباهت‌های آن با قیام امام حسین(ع) توضیح بفرمایید
برای پاسخ به این پرسش نیازمند طرح مقدمه ای هستیم. در آیات فراوانی فلسفه بعثت پیامبران الهی اصلاح جوامع بشری مطرح شده است، یعنی خداوند تبارک و تعالی یکی از رسالت‌های پیامبران را مبارزه با فساد و تباهی در جوامع مطرح و همه آنها را به عنوان مصلحان جوامع معرفی کرده است.
همه کسانی که در مسیر پیامبران الهی و پیامبر خاتم قرار می‌گیرند به تأسی از آن بزرگواران در پی اصلاح جوامع هستند و برای اصلاح جوامع ناگزیر با کسانی که جامعه را به تباهی می کشانند و خلاف مسیر صلاح جامعه حرکت می‌کنند مبارزه خواهند کرد.
پس از پیامبران کسانی که در مسیر ترویج راه الهی تلاش می کنند، اعم از اوصیا یا اولیای الهی وظیفه بزرگی در پیش دارند یعنی نهالی که توسط پیامبر الهی کاشته شده را باید به هر طریق ممکن دوام ببخشند و در واقع مایه رشد و بالندگی اش شوند. در رابطه با حسین بن علی(ع) یکی از برجسته ترین اهداف قیام، اصلاح آموزه های فراموش شده دین پیامبر بود.
فاصله قیام عاشورا تا رحلت حضرت رسول(ص) نیم قرن (پنجاه سال) است، طی این مدت در جامعه اسلامی کسانی که با پیامبر اکرم(ص) در ارتباط بودند و حضور حضرت را به روشنی دریافتند طی عوامل متعددی از مسیر منحرف شدند. قطعا امام حسین(ع) وقتی می فرماید من برای اصلاح امت جدم به پا خواستم یعنی شرایط به گونه ای است که تباهی امت اسلام را در برگرفته است. پنج دهه مدت زیادی نیست اما انبوه فسادها و تبعیض ها و بی عدالتی ها در جامعه موج می زد و نیاز به یک حرکت کارساز بود حرکتی که باید از طرف ذریه پیامبر و اهل بیت پیامبر که دلسوزترین افراد به رسالت پیامبر است اتفاق بیفتد.
امام حسین مظلومانه در دشت کربلا کشته شد اما خون ریخته شده او نهال اسلام را روز به روز تنومندتر کرد و سایه اش را بر سر کل انسان های کره زمین گستراند، به بیان دیگر سیدالشهدا(ع) با این قیام به تمامی اهداف خود در راستای اصلاح گری جامعه رسید.
شاید بتواند فرمایش پیامبر اکرم(ص) که فرمود «حسین منی و انا من حسین» را در همین جهت تفسیر کرد که قیام امام حسین(ع) راه پیامبر(ص) را زنده کرد و اگر چراغی که حضرت رسول برافروخته روشن ماند و استمرار یافت از قیام سیدالشهدا(ع) بود.
اگر حسین بن علی خون نمی داد امروز نامی از اسلام باقی نمی ماند و احیانا در کتاب های تاریخی گفته می شود که پیامبری در هزار و چند صد سال قبل آمد و اتفاقی را رقم زد و بعد همه چیز به فنا رفت، لذا قیام اما حسین(ع) را از زوایای مختلفی می توان بررسی کرد. بنابراین این قیام در وهله اول با هدف اصلاح‌گری اتفاق افتاد. همین رویکرد را در جریان قیام امام زمان(عج) نیز با ظهور حضرت شاهد خواهیم بود که حضرت برای برپاسازی عدل و اصلاح جامعه قیام می کند.
ما اعتقاد داریم در آخرالزمان از نسل امام حسین(ع)، آخرین فرستاده قیام می کند و این قیام دقیقا در راستای تحقق اهدافی است که به دوش آن امام بزرگوار نهاده شده است که در راس همه آن اهداف اصلاح جامعه است. اصلاح لزوما اصلاح در گستره محدودی نیست بلکه با این قیام جهان و جمیع شئون انسانی اصلاح می شود.
به مصادیقی از این اصلاح ذیل قیام امام زمان(عج) اشاره کنید
اصلاحات اقتصادی و بی عدالتی و ظلم هایی که در جهان سایه افکنده ذیل این قیام از بین می رود و تبدیل به عدل و قسط می شود. ساختارهای سیاسی ظالمانه بشری از بین می رود. فراموش نکنیم که خداوند به پیامبران گذشته جامعه موعود را بشارت داد و فرمود: « وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ» (و در حقيقت در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد).
وقتی اشاره می شود که انسان های شایسته زمین را به ارث می برند و حکومت پایانی را بر عهده می گیرند حکایت از آن دارد که در عصر حکومت امام زمان(عج) حسب شرایط فراهم آمده انسان ها به اختیار بر مدار صلاح حرکت می کنند، « يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ».
کسی که صالح باشد برای آنکه این صلاح را به دست آورده و در زندگی استمرار بدهد باید حتما مصلح باشد، یعنی اگر کسی خواست زندگی اش بر اساس صلاح باشد باید در جامعه شرایط را به گونه ای فراهم کند که این صلاح و شایستگی برای او استمرار پیدا کند و این مهم بدان معناست که انسان صالح انسان مصلح است، کما اینکه انسان مصلح نیز باید انسان صالحی باشد، لذا اعتقاد ما با استناد به آیات قرآن و روایات شکل گرفته می گوید اصلاح جهانی از سوی مصلحی به نام مهدی(عج) شکل می گیرد و او در مسیر خود تنگناها و محدودیت‌هایی که سایر پیامبران و اوصیای الهی برای ایجاد عدل و داد در جامعه داشتند را ندارند.
در این مسیر چه کسانی حضرت حجت(عج) را همراهی می‌کنند؟
قطعا حضرت در این راه تنها نیست و انسان های شایسته و صالحی هستند که وظیفه فراه کردن مبنا و زمینه ها و امکانات را دارند و موعود منجی را یاری می کنند. کسانی که برای اصلاح جامعه خود پیش قدم می شوند تا مصلح جهانی ظهور کند.
امروز در جهان شاهد شکل گیری حرکت های مصلحانه هستیم و امیدواریم که این حرکت ها شرایط را برای اصلاح هرچه بیشتر فراهم آورد تا زمینه برای ظهور حضرت ایجاد شود.
ما باورمان بر این است که امام زمان(عج) مشخصا با امدادهای کار را پیش نمی برد بلکه بر اساس سنت جاری خداوند این انسان ها هستند با اصلاح جامعه زمینه یک حاکمیت عدل جهانی ار فراهم می کنند و البته در مواردی که لازم است خداوند همان طور که پیامبران را مدد می داد امام زمان(عج) را نیز مدد ویاری می کند. اما نکته اینجاست که این حرکت با اصلاحاتی که انسان ها در درون خود ایجاد می کنند اتفاق می افتد.
نظر شما