روستاها پیشگام توسعه پایدار در کرمانشاه

خبرگزاری شبستان: روستاها توانسته‌اند مهمترین اتفاق توسعه‌آفرین این سال‌های کرمانشاه را رقم بزنند؛ کاری که شهرهای کوچک و بزرگ استان آشکارا از انجام آن عاجز بوده‌اند. میزبانی رویداد بین المللی کرمانشاه ۲۰۲۰ نیز بر مبنای همین ظرفیت‌های گردشگری روستایی به استان داده شده است. پروژه ثبت جهانی منظر طبیعی اورامانات هم با توجه به این پتانسیل‌ها در حال انجام است. 

 

روستاییان این رویداد توسعه‌آفرین را با کمک پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های گردشگری خود رقم زده‌اند. آن‌ها توانسته‌اند با کمک گردشگری و محصولات باغی و محصولات فرآوری شده متنوع این حوزه، یک رونق اقتصادی نسبتا پایدار ایجاد کنند.

 

 روزگاری «انار پاوه» را خارج از کرمانشاه به ندرت می‌شناختند ولی امروزه نامی همتراز «انار ساوه» پیدا کرده و حتی اگر ترمز برگزاری جشن انارها کشیده نمی‌شد، خیلی راحت این رقیب قدیمی را پشت سر می‌گذاشت. این اتفاق می‌تواند برای گیلاس صحنه، انجیر و زیتون ریژاب، انگور کندوله و کرم بست، سیب سرتخت و گهواره، لیمو و پرتقال قصرشیرین، نوبرانه‌های پیران و ... هم رخ دهد.

 

امروزه دیگر کمتر کسی است با نام روستاهای زیبایی مانند هجیج، داریان، زردویی، نسمه، شرکان، دشه، تین، دودان، گلالی، ساتیاری، خانقاه، شمشیر، کرتویج، کندوله، پیران، کانی کوچکینه، فش، سرتخت و ... آشنا نباشد و یا سری به آنجا نزده باشد. 

 

 ظرفیت‌های اقامتی و بومگردی بسیاری از این روستاها در آخر هفته کاملا تکمیل هستند و در ایامی مانند تعطیلات نوروزی و عید فطر جا برای سوزن انداختن نیست. 

 

در این میان یکی از نکته‌های قابل تقدیر، درونزا بودن توسعه مناطق روستایی است که بر مبنای پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های بومی منطقه شکل گرفته است. 

 

در نقطه‌ی مقابل اغلب شهرهای استان نه تنها در مسیر توسعه گام برنداشته‌اند بلکه اسیر یک رشد افسارگسیخته و بی‌برنامه بوده‌اند که حاصل آن نابودی گسترده باغات شهری، بافت‌های ارزشمند تاریخی، مهاجر فرستی، افت کیفیت زندگی، گسترش حاشیه‌نشینی، آسیب‌های اجتماعی، کاهش رونق اقتصادی و کسادی بازار بوده است.

 

مدیران محترم اگر آخر هفته‌ها سری به میادین خروجی‌‌ بزنند؛ مشاهده می‌‌کنند مردم با چه شتابی از شهرها فرار می‌کنند و به مناطق روستایی و دامان طبیعت پناه می‌برند.

 

طی این چند سال اخیر  مدیران روستاها و کارآفرینان این مناطق بسیار خلاق‌تر و پویاتر از هم سنخ‌های خود در مدیریت شهری ظاهر شده‌اند. 

 

به نظرم زمان فرارسیده که شهرداری‌ها و اعضای شورای شهر بیایند و از تجربیات مدیریتی دهیاری‌ها و شوراهای موفق روستایی و مدیران اقامتگاه‌های بوم‌گردی درس‌ها فرابگیرند و راه چگونه به توسعه پایدار رسیدن را از آن ها یاد بگیرند.