خیزش های اسلامی بهترین سوژه سینمای مستند است

به گزارش خبرگزاری شبستان، متن کامل پیام شفیع آقامحمدیان به پنجمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت به این شرح است:

به ‌نام خدا

وَ لا تَلبسوا الحَق بالباطِل و تَکتُمُوا الحَق و اَنتُم تعلمون (سوره‌ی بقره آیه 42)

حق را به باطل مپوشانید و آن (حق) را کتمان نکنید، در حالی که آن (حق) را می‌دانید.

خُم‌ها همه در جوش و خروشند زمستی
وان می که در آن‌جاست حقیقت نه مجاز است

جهان در آستانه‌ی یک تحول بزرگ قرار گرفته است، به گونه‌ای که پرده‌های جهل و ظلمت یکی پس از دیگری از مقابل دیدگان حق‌طلبان و حقیقت جویان کنار می‌روند. مکاتبی که روزی جنبه‌ی قداست داشته و در چشم بانیان خود، همچون بُت جلوه می‌کردند، در حال فروپاشی و اضمحلال است و از دست نگاهبانان آن‌ها کاری برنمی‌آید و آنها نیز شاهد سقوط و تلاشی دستاوردهای چند صد ساله‌ی خود هستند. موضوع آن‌قدر جذاب است که بعضی از مستندسازان مطرح بین‌المللی علاقمند شده‌اند که درباره آن فیلم بسازند.

در سوی دیگر، حرکت و خیزش اسلامی در کشورهای منطقه‌ی خاورمیانه و شاخ آفریقا هر روزه شاهد سقوط یک دولت وابسته و مستبدینی است که تکیه‌گاه خود را «غرب» می‌دانستند.

همه‌ی اینها مربوط به تجلی دوباره حق در دل‌ها و اذهان مردم این کشورها است.

به نظر می‌رسد این پدیده و دستاوردهای آن، بزرگترین مضمون و موضوع برای دست‌‌اندرکاران سینمای مستند و حتی داستانی است. به قول سهراب سپهری «چشم‌ها را باید شُست، جور دیگر باید دید». باید محدوده‌ی کار و عرصه‌ی تلاش در مورد حقیقت و سینمای آن را تغییر داد و میدان تولید را فراخ و گسترده دانست که این خود مستلزم کلان‌نگری و تغییر در اولویت موضوعی ساخت آثار مستند است و بهترین زاویه دید سینمایی برای حوادث فعلی جهان، نگاه قرآنی حق و باطل در این اتفاقات می‌باشد.

لازم است برای آنکه از وادی مجاز فاصله بگیریم و به تصویر جلوه‌ی حقیقت نزدیک شویم، ورود جدی‌تری به مقوله مستند و مستندسازی داشته باشیم.

در گونه‌ی سینمای بحران به عنوان نمونه این موضوع که در کشور اسلامی تونس حکم الهی روزه گرفتن می‌تواند مانع کار تولیدی شود و حکومت با تشخیص خود، این حکم را برای مسلمانان کشور ممنوع اعلام می‌کند می‌تواند ریشه‌یابی شود. شاید بازتاب نگاه سکولار به این حکم الهی، روشن‌کننده‌ی ابعادی از آسیب‌های کشورهای مسلمان باشد.

حق اینست که در این مقطع دیگر نمی‌توان به موضوع‌های غیرجدی و غیراصولی پرداخت، چرا که گوی و میدان برای نشان‌دادن توانایی سینما و فیلمساز بسیار آماده است. البته خطر‌کردن و خطر‌پذیری هزینه ورود به این عرصه می‌باشد. امید واثق دارم کارگردانان سینمای مستند، نقش و تکلیف خود را در این مقطع تاریخ‌ساز به خوبی به انجام خواهندرساند. در انتها قدردانی و تشکر خود را از همه‌ی دست‌اندرکاران سینمای مستند، مدیران و همکاران «مرکز» در پنجمین دوره‌ی جشنواره سینماحقیقت اعلام می‌دارم.
 

پایان پیام/